Πως θα θέλαμε να μας συμπεριφέρονται τότε; Φιλικά, ευγενικά και όπως θα αρμόζει στους μελλοντικούς αυτόχθονες Γερμανούς;
Πολλά από τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα μας, στην οποία ο αριθμός των μεταναστών είναι της τάξης του 20% του πληθυσμού, είναι κοινά με άλλα ευρωπαϊκά κράτη. Για παράδειγμα το μεταναστευτικό, με τη διαφορά ότι στην Ελλάδα, πολύ λιγότερο στην Ισπανία και στην Ιταλία, το κέντρο βάρους είναι η παράνομη μετανάστευση.
Επίσης, η διαχρονικά «υποτονική» εφαρμογή της δυνατότητας επαναπατρισμού παράνομων μεταναστών–εποίκων από την Ελλάδα, η οποία προκύπτει από τον παρακάτω πίνακα των συλλήψεων από αστυνομικές & λιμενικές αρχές, καθώς επίσης των αντίστοιχων απελάσεων από το 2006 έως σήμερα:
.
| ΕΤΟΣ | ΣΥΛΛΗΨΕΙΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ | ΑΠΕΛΑΣΕΙΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ |
| 2006 | 95.239 | 17.650 |
| 2007 | 112.364 | 17.077 |
| 2008 | 146.337 | 20.555 |
| 2009 | 126.146 | 20.342 |
| 2010 | 132.524 | 52.460 |
| 2011 | 99.368 | 17.279 |
| 2012 | 76.878 | 22.117 |
| Ιαν-Μαρ.2013 | 8.288 | 5.543 |
| ΣΥΝΟΛΟ | 797.144 | 173.023 |
Πηγή:Ελληνική Αστυνομία
.
Για να μην περιοριζόμαστε όμως στην Ελλάδα, θεωρούμε σωστό να αναφερθούμε στο πρόβλημα της μετανάστευσης, έτσι όπως το βιώνει η Γερμανία, η Μ. Βρετανία, η Ελβετία και η ΕΕ συνολικά. Ειδικότερα τα εξής:
.
Γερμανία
Σύμφωνα με τα ΜΜΕ της χώρας, σε λίγα χρόνια οι Γερμανοί θα είναι μειοψηφία στην ίδια τους την πατρίδα αφού, όπως υπολογίζεται, το έτος 2035, εκτός απροόπτου, πάνω από το 50% του πληθυσμού θα είναι ξένοι.
Οι αυτόχθονες πολίτες δε θα χαρακτηρίζονται πλέον ως «εκ καταγωγής Γερμανοί», σύμφωνα με τις δηλώσεις ενός βουλευτή του κυβερνώντος κόμματος (Martin Gillo), ο οποίος αναφέρθηκε στο συγκεκριμένο θέμα, λέγοντας τα παρακάτω:
«Το 2035 ξεκινάει μία νέα εποχή για τη Γερμανία. Θα είναι μία εποχή όπου εμείς οι «εκ καταγωγής» Γερμανοί θα αποτελούμε τη μειοψηφία στη χώρα μας. Πως θα θέλαμε να μας συμπεριφέρονται τότε; Φιλικά, ευγενικά και όπως θα αρμόζει στους μελλοντικούς «αυτόχθονες» Γερμανούς; Ή μήπως θα είμαστε ευχαριστημένοι τελικά, εάν γινόμαστε ανεκτοί σαν μία προστατευμένη μειοψηφία;»
Τα συναισθήματα που προκάλεσαν τα λόγια του σε ορισμένους Γερμανούς ήταν εξαιρετικά επώδυνα με την έννοια πως, σύμφωνα με τους ίδιους, η γερμανική πολιτική φαίνεται να διαπράττει τα ίδια λάθη, με αυτά που έκανε η Μ. Βρετανία, έχοντας μετανιώσει πικρά.
Όπως αναφέρουν χαρακτηριστικά, το αποτέλεσμα θα είναι η φτωχοποίηση της χώρας, καθώς επίσης οι κοινωνικές εξεγέρσεις, ανάλογες με αυτές που συμβαίνουν σήμερα στο Αμβούργο. Υπενθυμίζουμε πως πολλές περιοχές της βόρειας γερμανικής πόλης έχουν καταληφθεί από επικίνδυνους εξτρεμιστές, οι οποίοι διεξάγουν στην κυριολεξία μάχες με την τοπική αστυνομία.
Σε κάθε περίπτωση, η πλειοψηφία των Γερμανών αντιμετωπίζει με μεγάλο σκεπτικισμό τη μετανάστευση. Το 60% των πολιτών κυριολεκτικά φοβούνται τα μεταναστευτικά κύματα από την Ανατολική Ευρώπη, τα οποία έχουν ήδη αυξήσει την εγκληματικότητα, καθώς επίσης την παραβατικότητα εντός της Γερμανίας. Υπενθυμίζουν δε τα λόγια ενός κοινωνιολόγου, ο οποίος είχε πει ότι,
«Δεν είναι κανείς υποχρεωμένος να καλωσορίζει το «διωγμό» του, το «εκτόπισμα» του από την ίδια του την πατρίδα. Εάν κάποιος μετακινούσε, έστω και δέκα μέτρα, τα σύνορα του στην Ευρώπη, θα ακολουθούσε ένα τρομακτικό κραχ. Η σιωπηλή λοιπόν κατάληψη της χώρας από τους μετανάστες γιατί θα πρέπει να γίνεται ανεκτή;«
.
Μεγάλη Βρετανία
Η αντίθεση των Βρετανών εναντίον των ξένων ξεπερνάει κάθε προηγούμενο ρεκόρ, αφού το 77% των πολιτών (51% το 1995) θέλουν να μειωθεί ο αριθμός των μεταναστών (πηγή: British Social Attitudes – NatCen Social research), ενώ το 60% (39% το 1995) επιθυμεί τη δραστική μείωση τους.
Ο αριθμός των Βρετανών πολιτών, συμπεριλαμβανομένων των νόμιμων μεταναστών, οι οποίοι επιθυμούν τη μείωση της μετανάστευσης, έχει αυξηθεί κατά 40% μετά τη διεύρυνση της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Οι χαμηλότερες εισοδηματικές τάξεις είναι σε διπλάσιο βαθμό αντίθετες με τη μετανάστευση, σχετικά με τις υψηλότερες. Το γεγονός αυτό ερμηνεύεται από το φόβο της ανεργίας, καθώς επίσης από το ότι, οι ξένοι μετανάστες εγκαθίστανται κυρίως στις φτωχότερες περιοχές της κάθε χώρας.
Ελβετία
Το λαϊκό κόμμα της χώρας εγκαινίασε μία πρωτοβουλία εναντίον της μαζικής μετανάστευσης, συγκεντρώνοντας υπογραφές για να μπορέσει να προωθήσει το θέμα. Πολλοί δε Ελβετοί θεωρούν πως οι 80.000 άνθρωποι, οι οποίοι εγκαθίστανται ετήσια στη χώρα τους, εκ των οποίων οι 13.000 είναι Γερμανοί, αποτελούν ένα μεγάλο πρόβλημα για ένα κράτος με μόλις 8 εκ. πληθυσμό.
Σύμφωνα με έναν Γερμανό, ο οποίος ήθελε να εγκατασταθεί στην Ελβετία, ο ιδιοκτήτης ενός διαμερίσματος που ήθελε να νοικιάσει αρνήθηκε, λέγοντας πως στην περιοχή μένουν αρκετοί μετανάστες και οι κάτοικοι δεν επιθυμούν άλλους.
Υπενθυμίζουμε εδώ τον τίτλο μίας μεγάλης ελβετικής εφημερίδας η οποία το 2008, όταν 30.000 Γερμανοί ζήτησαν άδεια παραμονής στην Ελβετία λόγω της ευρωπαϊκής κρίσης, είχε γράψει τα εξής: Πόσους Γερμανούς μπορεί να αντέξει η Ελβετία;
.
Ευρωπαϊκή ένωση
Στο γράφημα που ακολουθεί φαίνεται το επίσημο ποσοστό των ξένων στην ΕΕ (με κόκκινο συνολικά, με γκρίζο από άλλα κράτη της ΕΕ και με μαύρο από τρίτες χώρες) όπου, με κριτήριο το επίσημο από το ποσοστό της Ελλάδας, συμπεραίνουμε ότι ο πραγματικός αριθμός είναι σχεδόν διπλάσιος.
.
(*Πατήστε στο διάγραμμα για μεγέθυνση)
.
Ο συνολικός αριθμός των μεταναστών στην ΕΕ των 27 το 2010 υπολογιζόταν επίσημα στα 32,5 εκ. (6,5% του συνολικού πληθυσμού). Από αυτούς, τα 12,3 εκ. ήταν πολίτες μίας άλλης ευρωπαϊκής χώρας, ενώ τα 20,2 εκ. προέρχονταν από τρίτα κράτη.
Η μέση ηλικία των μεταναστών ήταν σημαντικά χαμηλότερη από αυτήν των «ιθαγενών» (34,4 έτη έναντι 41,5 έτη). Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με το ότι οι αυτόχθονες έχουν εξαιρετικά χαμηλά ποσοστά γεννητικότητας, ενώ οι ξένοι πολύ αυξημένα, θα συμβάλλει στην κλιμάκωση του αριθμού των μεταναστών, απόλυτα και ως ποσοστό επί του συνόλου. Επομένως, η σχέση θα «ανατραπεί» πολύ γρήγορα, προς όφελος των μεταναστών.
Οι περισσότεροι ξένοι σε απόλυτα νούμερα μένουν στη Γερμανία (7,1 εκ. ή 9% του πληθυσμού επίσημα), αμέσως μετά στην Ισπανία (5,7 εκ. ή 12%), στη Βρετανία (4,4 εκ. ή 7%), στην Ιταλία (4,2 εκ. ή 7%) και στη Γαλλία (3,8 εκ. ή 6%). Το 75% των ξένων συνολικά μένουν στις πέντε παραπάνω χώρες.
Σχετικά με το ποσοστό των ξένων, πρώτο έρχεται το Λουξεμβούργο (43%), ακολουθούμενο από τη Λετονία (17%), την Εσθονία (16%) και την Κύπρο (16%).
.
Συμπέρασμα
Εκτός από τις τρεις παραπάνω χώρες που περιγράψαμε, τεράστια προβλήματα αντιμετωπίζει το Βέλγιο, η Ολλανδία, η Αυστρία, η Γαλλία και η Σκανδιναβία – με τα εθνικιστικά κόμματα να αυξάνουν συνεχώς την εκλογική τους δύναμη. Την ίδια στιγμή, οι θάνατοι εκείνων που προσπαθούν να εισχωρήσουν κρυφά στην Ευρώπη αυξάνονται συνεχώς (γράφημα).
.
(*Πατήστε στο γράφημα για μεγέθυνση)
.
Επομένως, το πρόβλημα της μετανάστευσης γίνεται όλο και μεγαλύτερο στην Ευρώπη αφενός μεν λόγω της κρίσης, της πολιτικής λιτότητας και της ανεργίας, αφετέρου λόγω της διεύρυνσης της ΕΕ, η οποία έχει δημιουργήσει μεγάλα κύματα μετανάστευσης από τις φτωχές προς τις πλουσιότερες χώρες.
Ένας τρίτος λόγος είναι ασφαλώς τα προβλήματα της Β. Αφρικής, καθώς επίσης της Μέσης Ανατολής, τα οποία αναγκάζουν χιλιάδες ανθρώπους να εγκαταλείπουν τις πατρίδες τους, αναζητώντας αλλού «ευκαιρίες επιβίωσης».
Το αποτέλεσμα των παραπάνω είναι η άνοδος των ακροδεξιών κομμάτων και των πάσης φύσεως ρατσιστικών οργανώσεων, οι οποίες επικροτούνται, δυστυχώς αλλά εύλογα, από όλο και περισσότερους πολίτες.
Εάν λοιπόν δεν υπάρξουν λύσεις στα οικονομικά προβλήματα της Ευρώπης, καθώς επίσης μία κοινή μεταναστευτική πολιτική, η οποία να μην είναι εις βάρος κανενός (όπως συμβαίνει σήμερα, όπου η Ελλάδα, μετά το Δουβλίνο ΙΙ, χρησιμοποιείται με το χειρότερο δυνατό τρόπο από τους «εταίρους» της), η κατάσταση θα επιδεινωθεί σε πολύ μεγάλο βαθμό, με οδυνηρά αποτελέσματα τόσο για τους «ιθαγενείς», όσο και για τους μετανάστες.
Ιάκωβος Ιωάννου