Του Μιχαήλ ΒασιλείουΗ κινητοποίηση της Δικαιοσύνης, δημιουργεί την ελπίδα, ότι κάποια στιγμή ο χώρος της άμυνας θα καθαρίσει από απατεώνες, είτε αυτοί είναι πολιτικοί, είτε αξιωματικοί, είτε δημοσιογράφοι, είτε… αστροναύτες.
Το ενδιαφέρον είναι ότι έχει έρθει η ώρα της Δικαιοσύνης για πρόσωπα τα οποία στο παρελθόν φαίνεται πως μεσουράνησαν στο επιχειρηματικό στερέωμα. Άλλοι ήταν «σοσιαλιστές» και άλλοι «καπιταλιστές», μόνο που η αναφορά αυτή περιέχει ένα μεγάλο λάθος: το «λι» θα έπρεπε να γράφεται με «η».
Προδίδεται εξ όσων προκύπτουν με καταιγιστικό ρυθμό, ότι στο κόλπο ήταν μέσα το ίδιο το πολιτικό σύστημα. Και είναι τουλάχιστον υποκριτικό, για να μην πούμε εγκληματικό, το να μην υπάρχει ούτε ένας πρώην πρωθυπουργός που να έχει προβεί στην οποιαδήποτε δήλωση για το θέμα.
Ασχέτως του αν κάποιος πρωθυπουργός δεν λέρωσε τα χέρια του με χρήμα από μίζες, ουδόλως τον απαλλάσσει από τις ευθύνες. Το πρόβλημα είναι ότι ο όρος «πολιτική ευθύνη» εξαντλεί τη χρήση του στα τηλεοπτικά παράθυρα… Επίσης, όταν η κοινωνία στο καφενείο και το πεζοδρόμιο βοούσε για μίζες και βρόμικο χρήμα,ορισμένοι δεν άκουσαν ποτέ τίποτα, ή όταν άκουγαν απαντούσαν, «όποιος έχει στοιχεία να πάει στον εισαγγελέα».
Πόσο υποκριτικό ακούγεται αυτό σήμερα! Εάν το «μεταφράσουμε με βάση τη σημερινή εμπειρία, είναι σα να μας έλεγαν και με αυστηρό μάλιστα ύφος, «ψάξε, ψάξε, δεν θα τα βρεις»…να όμως που το πουλόβερ άρχισε να ξηλώνεται…
Πόσοι άραγε συνειδητοποιούν ότι η πραγματική κατηγορία που θα έπρεπε ορισμένοι να αντιμετωπίζουν δεν είναι ούτε η δωροληψία, ούτε το ξέπλυμα μαύρου χρήματος, αλλά η εσχάτη προδοσία…Διότι θυμίζοντας τους κάθε λογής «αγίους», της παλαιότερης ή της νεότερης εποχής που πλούτιζαν στην καμπούρα των αφελών εκμεταλλευόμενοι την πίστη τους στα Θεία,αυτοί βυσσοδόμησαν σε κάτι επίσης ιερό:
Την αγάπη του Έλληνα για την πατρίδα του και την επιθυμία του να ζει σε μια ελεύθερη πατρίδα, ικανή να προασπίσει τα κυριαρχικά δικαιώματά τηςαπέναντι σε κάθε επιβουλή. Και δεν υπήρχαν λίγες.
Είναι εσχάτη προδοσία διότι θα καταλήξουμε σε αυτό που έχουμε ξαναπεί: Όπως μετά την «αγορά του αιώνα» ουδείς έβαζε υπογραφές για προμήθειες, με αποτέλεσμα η χώρα να εμφανιστεί πλημμελώς προετοιμασμένη στην κρίση των Ιμίων, έτσι και σήμερα θα έχουμε επανάληψη του ιδίου λάθους. Καμία συνέχεια στο κράτος, κανένας προγραμματισμός, μέχρι να μας χτυπήσει την πόρτα η επόμενη κρίση…
Μένει να διαπιστώσουμε τι περιεχόμενο θα έχουν οι νέες «γκρίζες ζώνες», πόσο ελαφρύτερο ή πολύ βαρύτερο θα είναι το τετελεσμένο που θα κληθούμε να αντιμετωπίσουμε.Και δεν θα μας φταίει κανείς… ούτε οι Αμερικανοί, ούτε οι Τούρκοι, κανείς, μόνοι μας θα έχουμε για μια ακόμη φορά «βγάλει τα μάτια μας».
Έτσι δεν κάναμε και με την οικονομική κρίση; Ο αλόγιστος λαϊκισμός και δανεισμός δεν μας άφησε ακάλυπτους ώστε να μας χτυπήσουν, εάν υιοθετήσουμε την «συνωμοτική» θεώρηση της κρίσης; Ή μήπως πρόκειται για απόλυτα ορθολογική ερμηνεία;
Στην τελευταία, χθεσινή πλέον εξέλιξη, στον ανακριτή οδηγήθηκαν ο Σωτήρης Εμμανουήλ,πρώην πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά καιο Ιωάννης Μπέλτσιος,άλλοτε στενός συνεργάτης του Άκη Τσοχατζόπουλου στο υπουργείο Εσωτερικών.
Πληθωρικός ειδικός (σε σώμα και… πνέυμα) που έφεραν από τις ΗΠΑ να αναλάβει να σώσει τη ναυπηγική βιομηχανία, γνωστός και ως «Βοστονέζος», ο πρώτος. Κρατικός – κομματικός μανδαρίνος περιωπής ο δεύτερος,πανελληνίως άγνωστος κάποτε, με την εξαίρεση των «μυημένων» του κομματικού συστήματος που μας ταλαιπώρησε δεκαετίες… Άλλος έπαιρνε και άλλος μοίραζε, κρατώντας το κατιτίς του.
Ενώ τρωγόπιναν, σε εμάς τους υπόλοιπους έλεγαν ότι «η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες». Το είδαμε. Αλίμονο. Δεν μας φταίει κανείς. Εμείς του εκλέγαμε και πανηγυρίζαμε κιόλας για τη «νίκη του λαού» σε κάθε εκλογική αναμέτρηση.Πότε ο ένας και πότε ο άλλος, ο μπλε και ο πράσινος, με τους κόκκινους διαφόρων αποχρώσεωννα συναγωνίζονται σε «φιλολαϊκές» εξαγγελίες, διότι πάντα στην Ελλάδα «λεφτά υπήρχαν» και απλά έπρεπε να ανοίξει η κυβέρνηση το πουγκί να τα μοιράσει στον κοσμάκη. Τί να σου κάνει όμως όταν διαισθανόταν ότι παραδίπλα γινόταν πάρτι; Και το πόπολο χειροκροτούσε, αποχαυνωμένο στη νιρβάνα του.
Και η νέμεση ήρθε. Και πάλι λίγοι δείχνουν ζήλο κατανόησης του πως λειτουργεί το παγκόσμιο σύστημαμπας και προσαρμοστούν ώστε να επιβιώσουμε. Η πλειοψηφία όμως δείχνει να περιμένει έναν… χαρισματικό πολιτικό μεσσία να μας αποχαυνώσει και πάλι.Αλλαγή πραγματική θα έρθει. Θα πάρει χρόνια όμως.
Η νέα γενιά έχει αρχίσει και καταλαβαίνει την αφασία των γεννητόρων της.Και ανακαλύπτει τη χαρά της δημιουργίας. Τα μυαλά δουλεύουν συνεχώς. Δυστυχώς όμως, χωρίς να υπάρχει κανείς να τα βοηθήσει και να τα στηρίξει.
Την ίδια ώρα, πολλοί απατεώνες ανεπάγγελτοι, εκβιαστές, αεριτζήδες, ή/και καθ’ έξη κοπρίτες, κρύβονται στη σκιά περιμένοντας να περάσει «η μπόρα» και να επανέλθουν. Και πλασάρονται δίπλα σε κάθε λογής «σωτήρες» πουλώντας εξυπηρετήσεις. Έρχεται όμως η ώρα για όλους. Υπομονή χρειάζεται. Όλα εδώ πληρώνονται.
«Δεν ξέρω αν το προσέξατε, αλλά είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα… είμαστε», που έλεγε στην ελληνική ταινία ο μακαρίτης ο Ντίνος Ηλιόπουλος…http://www.defence-point.gr/news/?p=93446
http://infognomonpolitics.blogspot.gr/2014/01/blog-post_9925.html#.UtT1p_siwro
