Από τις επίσημες αυτές δηλώσεις προκύπτει σαφώς ότι υπάρχει διαπραγμάτευση μεταξύ Βρυξελλών και Μόσχας για την από κοινού στήριξη της Κύπρου, όπου η Ρωσία μπορεί να παίξει το ρόλο του ΔΝΤ. Άλλωστε ο αποχωρών πρόεδρος του Eurogroup Ζαν-Κλοντ Γιουνκέρ ξεκαθάρισε ότι ανεξάρτητα από μια ρωσική διευκόλυνση, η Κύπρος θα υποχρεωθεί να προχωρήσει στις διαρθρωτικές αλλαγές που της έχουν ζητηθεί, ούτως ώστε να εξυγιανθεί η οικονομία της, καθώς υπάρχει κίνδυνος εξάπλωσης ακόμα κι απ’ αυτή την πολύ μικρή εθνική οικονομία. Η Κύπρος έκανε εναγώνιες προσπάθειες να βρει λύση χωρίς να χρειασθεί να εκχωρήσει κυριαρχικά της δικαιώματα, καθώς η ΕΕ έφτασε στο σημείο να απαιτεί έλεγχο των ενεργειακών της πόρων.
Θα μπορούσε να διακρίνει κανείς σε αυτές τις εξελίξεις μια μεταστροφή, τόσο της Ρωσίας, όσο και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η μεν πρώτη είχε διαμηνύσει ότι δεν θα δανείσει (ΣΣ: διάβασε «διασώσει») την Κύπρο, προφανώς πιεζόμενη από το Βερολίνο. Οι δε Βρυξέλλες είχαν καταστήσει σαφές πως δεν θα δεχθούν να χρηματοδοτηθεί η Κύπρος από τρίτους. Στη συνέχεια, οι Βρυξέλλες άρχισαν να πιέζουν την Κύπρο να ανοίξει τις τράπεζές της στον κοινοτικό έλεγχο (ΣΣ: καθώς θεωρεί ότι εκεί είναι παρκαρισμένο πολύ μαύρο χρήμα από τη Ρωσία). Τώρα όλα αυτά ξεχάστηκαν και Μόσχα και Βρυξέλλες από κοινού κάνουν στροφή 180ο. Τι ακριβώς συμβαίνει; Μια εξήγηση έδωσε ο επίτροπος Όλι Ρεν, ο οποίος αφού ξεκαθάρισε ότι η Κύπρος δεν πτωχεύει, είπε ότι «είναι μια χώρα συστημικής σπουδαιότητας για την ευρωζώνη».
Είναι προφανές ότι Ρωσογερμανοί τα έχουν «βρει», με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει γεωπολιτικά και γεωοικονομικά. Το ερώτημα που προκύπτει είναι γιατί η Ουάσιγκτον καταλαβαίνει τα πράγματα στο «και πέντε».
Αυτό είναι ένα μεγάλο ζήτημα που θα μας απασχολήσει ξανά.
http://rizopoulospost.com/t