Ιανουάριος 1996. Άλλες εποχές τότε. Περισσότερο πολιτικοποιημένες και κομματικ0ποιημένες. Εμείς πηγαίναμε Γ’ Λυκείου προετοιμαζόμενοι πυρετωδώς για τις εξετάσεις της Γ’ Δέσμης.
του Στρατή Μαζίδη
Τότε συνέβη η κρίση των Ιμίων. Θυμάμαι που μιλούσαμε διαδοχικά οι φίλοι και συμμαθητές στα τηλέφωνα ως αργά τη νύχτα. Το ακουστικό είχε γίνει σκουλαρίκι, άλλωστε η κλήση κόστιζε μόλις 10 δραχμούλες. Παράλληλα το τηλεκοντρόλ γυρνούσε από το ένα κανάλι στο άλλο.Παράθυρα, σχόλια, αναλύσεις, ρεπορτάζ, πληροφορίες., τηλεφωνικές ανταποκρίσεις. Κλίμα πολέμου παντού.
Αν και υπήρχαν οι ιδεολογικές διαφορές, ως παιδιά πιστεύαμε ότι τις κρίσιμες ώρες η χώρα ενώνεται και ταυτόχρονα όλες οι πολιτικές δυνάμεις. Τόσο ηλίθιοι ήμασταν. Ο νεογέννητος τότε πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης δήλωνε από το βήμα της Βουλής ότι ΔΕ θα κατέβει η Ελληνική Σημαία από τα Ιμια. Από κάτω τον χειροκροτούσε η ολομέλεια του κοινοβουλίου.
Το τι έγινε, είναι γνωστό. Κάποια στιγμή αργά τη νύχτα αποκοιμήθηκα. Το πρωί σηκώθηκα νωρίς μιας και ήταν καθημερινή. Αμέσως με το που άνοιξα το μάτι μου πετάγομαι και ρωτάω τον πατέρα μου με αγωνία:
- Τι γίνεται στα Ιμια; Υπάρχει κάτι νεώτερο;
κι αυτός με ένα υποτιμητικό και αηδιασμένο ύφος μου απήντησε:
- Τι ήθελες να γίνει;
- Δηλαδή;
- Ο Σημίτης κατέβασε τα βρακιά του στους Αμερικανούς! Αυτό έγινε!
Λίγο αργότερα άκουγα τον κο Πάγκαλο να απαντά σε δημοσιογράφους ότι είναι φειδωλός στο να χυθεί ελληνικό αίμα (ασχέτως αν όπως αποκάλυψαν στο βιβλίο τους οι Ιγνατίου – Ελις έλεγε στο Χόλμπρουκ ότι η Ελλάδα προτιμούσε την αναμέτρηση).
Τόσο φειδωλός στο ελληνικό αίμα που δίχως να γίνει πόλεμος, δίχως να πέσει τουφεκιά, ει μη μόνο αυτή που έριξε το ελικόπτερο, ξόδεψε άνευ λόγου με το no troops – no flags – no vessels το αίμα τριών παιδιών.
Και μάλιστα είχαν το θράσος να μας πουν ότι έπαθαν και οι τρεις vertigo!
Αυτό κυριάρχησε τις επόμενες ημέρες στο σχολείο. Το πως οι πολιτικοί μπορούν να πουλάνε την πατρίδα τους στέλνοντας απλούς ανθρώπους στην άλλη ζωή. Καταλάβαμε πως δεν υπάρχουν ιδανικά, πως πλέον ισχύει το εις οιωνός άριστος αμύνεσθαι περί πάρτης και όχι περί πάτρις.
Εκείνο το βράδυ δε χάσαμε μόνο τα Ιμια, γιατί τα χάσαμε και ακολούθησαν πολλές ιστορίες που αξίζει κάποια στιγμή να φέρουμε στο φως, δε χάσαμε μόνο το Αιγαίο που απέκτησε γκρι χρώμα, χάσαμε και την πίστη μας για αυτόν εδώ τον τόπο και τους ανθρώπους του.
Και όχι μόνο τους πολιτικούς, αλλά και το λαό γιατί ας μην ξεχνάμε ότι λίγους μήνες μετά είχαμε εκλογές. Ο Κώστας Σημίτης τις κέρδισε πανηγυρικά ερχόμενος πρώτος και στις ακριτικές περιοχές του Αιγαίου. Και τέσσερα χρόνια αργότερα τις ξανακέρδισε!
http://freepen.gr/?p=16064