Ο μισθός του δημοσίου υπαλλήλου αποτελεί δημόσιο δικαίωμα και ότι δεν θεωρείται αντάλλαγμα για τις υπηρεσίες του, αλλά παροχή για την αξιοπρεπή διαβίωσή του, υπογραμμίζεται στην προσφυγή που είναι η πρώτη που καταχωρείται για τέτοιο θέμα. Ο όρος «αξιοπρεπής μισθός», ερμηνεύεται ως ο μισθός εκείνος που ικανοποιεί τις κοινωνικές, οικονομικές και πνευματικές ανάγκες του δημοσίου υπαλλήλου. Επίσης σημειώνεται ότι οι απολαβές αποτελούν αναφαίρετο δημόσιο δικαίωμα. Σήμερα, εξάλλου, αρχίζει στο Ανώτατο Δικαστήριο η ακρόαση της προσφυγής που καταχώρησαν οι Δικαστές των Επαρχιακών Δικαστηρίων, οι οποίοι επίσης ζητούν ακύρωση της νομοθεσία που επέτρεψε τη μείωση των μισθών τους.>>>
Είναι να τρελαίνεται κανείς με την κίνηση κάποιων καθηγητών και του συνόλου των Δικαστών, να ενάγουν την Κυπριακή Δημοκρατία για τις μικρές μειώσεις που έχουν επέλθει στις παχουλές τους αμοιβές και στα υπερπρονόμια που απολαμβάνουν από την ίδρυση της Κυπριακής Δημοκρατία (1960 ).
Σε μια περίοδο που η Κυπριακή οικονομία έχει οδηγηθεί στη πτώχευση από το άθλιο και διεφθαρμένο πολιτικοοικονομικό κατεστημένο. Σε μια περίοδο που ο απλός πολίτης στον ιδιωτικό τομέα, δίνει καθημερινά μια αγωνιώδη και άνιση μάχη για να κρατήσει την δουλεία του σε χρεοκοπημένες εταιρείες, με μισθούς πείνας των €700-800, οι δημόσιοι υπάλληλοι, ο μισθός των οποίων αρχίζει από 2200 και φθάνει σε μερικές περιπτώσεις μέχρι και 14000 μηνιαίως, προκαλεί βάναυσα κάθε λογικά σκεπτόμενο άνθρωπο. Ας δούμε όμως πιο κάτω περισσότερες λεπτομέρειες των δύο αυτών κατηγοριών δημοσίων υπαλλήλων:
Καθηγητές μέσης εκπαίδευσης
Προς άρση κάθε παρεξήγησης, θα πρέπει να αναφέρω ότι δεν έχω τίποτα εναντίον αυτής της τάξης δημοσίων υπαλλήλων, πολλούς δε με τους οποίους διατηρώ άριστες φιλικές σχέσεις για χρόνια. Ούτε επίσης υπάρχει από μέρους μου οιοσδήποτε φθόνος για τα υπερπρονόμια που απολαμβάνουν, καθότι μου προσφέρθηκε και εμένα επίσημα διορισμός το 1991 και τον απέρριψα. Ένας από τους βασικότερους λόγους που απέρριψα τον διορισμό μου ως καθηγητού ήταν η αναξιοκρατία, ο νεποτισμός και η σχέση εξάρτησης που υπάρχει γενικότερα μεταξύ του δημόσιου υπάλληλου και της διεφθαρμένης καθεστωτικής εξουσίας.
Οι περισσότεροι φίλοι μου προέρχονται από τις τάξεις των καθηγητών, και μιλώντας μαζί τους καθημερινά δείχνουν να αναγνωρίζουν την ανάγκη να συνδράμουν και αυτοί στο ξεπέρασμα της οικονομικής κρίσης. Άλλωστε δεν ευθύνονται αυτοί εάν η εκάστοτε διεφθαρμένη εξουσία τους παραχωρούσε υπερπρονόμια από το 1960, προκειμένου να τους ελέγχει, μια και αποτελούσαν πάντα μια τεράστια πηγή άντλησης ψήφων στις διάφορες εκλογικές αναμετρήσεις.
Όπως συμβαίνει και στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, η απόδοση τους σε σχέση πάντα με τις απολαβές τους παραβιάζουν βάναυσα τους στοιχειώδης κανόνες της παραγωγικότητας, λόγω κυρίως των χρόνιων στρεβλώσεων, του σαθρού και διαβλητού συστήματος διορισμού και αξιολόγησης. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο που σύμφωνα με στατιστικές η Κύπρος ξοδεύει, σε αναλογία πληθυσμού, τα περισσότερα και έχει τα φτωχότερα αποτελέσματα μεταξύ των χωρών της Ε.Ε.
Για να γίνω πιο κατανοητός σας αναφέρω το εξής αντιπροσωπευτικό παράδειγμα απολαβών καθηγητών σε Κύπρο, Ελλάδα και Γερμανία με τα ίδια έτη υπηρεσίας, 23 έτη.
Προσωπικός μου φίλος στη Κύπρο, καθηγητής εμποριολόγος. Έπαιρνε πριν τις πρόσφατες αποκοπές μικτό μηνιαίο μισθό €4400 και τώρα παίρνει €3980
Καθηγητής στην Αθήνα, φιλόλογος μετά τις διάφορες αποκοπές παίρνει τώρα μικτό μισθό μόλις €1485.00.
Καθηγητής στη Γερμανία (την πιο ανεπτυγμένη οικονομικά χώρα της Ε.Ε, με την καλύτερη ίσως παιδεία). Βερολίνο €3637, Αμβούργο €3917, Βρέμη €3921.
Και η Ελληνική, αλλά κυρίως η Γερμανική μέση εκπαίδευση είναι από κάθε άποψη πολύ πιο ανεπτυγμένες και παράγουν πολύ περισσότερα θετικά αποτελέσματα από την Κυπριακή. Αφήνω κατά μέρος που οι Γερμανοί έχουν πολύ λιγότερες αργίες λόγω θρησκείας και εθνικών επετείων.
Με βάσει τα πιο πάνω είναι για μένα από κάθε άποψη απαράδεκτο να βλέπεις καθηγητές να απεργούν και να ενάγουν το κράτος που τους πληρώνει για μια μικρή μείωση μισθού, την στιγμή μάλιστα που ο κάθε δημόσιος υπάλληλος, έχει την σιγουριά της μονιμότητας σε αντιδιαστολή με τον ιδιωτικό τομέα. Δεν είναι πρόκληση από μέρους μερίδας καθηγητών, σε μια περίοδο που σε όλα τα σχολεία λειτουργούν συσσίτια για άπορους μαθητές, πολλοί από τους οποίους εκδιώκονται από τα ιδιωτικά φροντιστήρια, που τους έχει οδηγήσει η ανεπαρκής παιδεία μας, γιατί δεν έχουν να πληρώσουν τα δίδακτρα, να έχουν μια τέτοια ανεύθυνη και προκλητική στάση;
Δικαστές
‘’Η Δικαιοσύνη στην κατεχόμενη μας πατρίδα, που έπρεπε να αποτελεί την πεμπτουσία και φύλακα άγγελο της Δημοκρατίας, έχει καταντήσει υποχείριο και ο Yes Man της διεφθαρμένης εκτελεστικής εξουσίας, της κομματοκρατίας και της οικονομικής ελίτ’’. Τάδε έφή ο ικανότερος και τιμιότερος των δικαστικών, πρώην Γενικός Εισαγγελέας αείμνηστος Σόλωνας Νικήτας σε κατ’ ιδία συνάντηση που είχα μαζί του στο σπίτι του, λίγες μέρες μετά τον εξαναγκασμό του σε παραίτηση από την συγκυβέρνηση Τάσσου Παπαδόπουλου – ΑΚΕΛ 2003-2008. Το τραγικότερο για την Κυπριακή Δικαιοσύνη, ήταν ότι στην θέση του διορίστηκε αυτός που τον υπέσκαψε, ο ολετήρας της Κυπριακής Δικαιοσύνης Πέτρος Κληρίδης, με βοηθό του το κολλητό του προέδρου Χριστόφια Άκη Παπασάββα
Ελάχιστα θα μπορούσα να προσθέσω στα όσα ο καλός μου φίλος Σόλωνας Νικήτας μου ανέφερε για την κατάντια της Κυπριακής Δικαιοσύνης. Και δεν έχει άδικο για τους πιο κάτω λόγους:
Η χειραγωγημένη Δικαιοσύνη δεν τιμώρησε, με το αζημίωτο βέβαια, τα μεγαλύτερα εγκλήματα που κατέστρεψαν την Κύπρο και τον λαό της, όπως: Πραξικόπημα 1974, Χρηματιστηριακή απάτη 1999-2000, Αεροπορικό δυστύχημα της ΗΛΙΟΣ, Τραπεζική απάτη και πτώχευση της Κύπρου και τόσα άλλα σκάνδαλα και εγκλήματα του πολιτικοοικονομικού κατεστημένου. Ειδικότερα στο έγκλημα του χρηματιστηρίου, θύμα του οποίου ήμουνα και εγώ, είχα βιώσει προσωπικά και εγώ τις πλέον απίστευτες καταστάσεις, οι οποίες μου προκάλεσαν δέος και εμετείλα.
Αυτή η τάξη των δημοσίων υπαλλήλων, η λεγόμενη ανεξάρτητη κυπριακή δικαιοσύνη, οι διαπλεκόμενοι δικαστές μας, που ο παχουλός τους μισθός αποτελεί ψίχουλα μπροστά στα άλλα κρυφά τους έσοδα, κρίνει ότι ο νόμος που προνοεί για μείωση των μισθών τους, είναι αντισυνταγματικός και ζητά εξαίρεση. Έλεος πια!
Από την ίδρυση της Κυπριακής Δημοκρατίας (960) όλοι, ηγεσία και αποχαυνωμένος λαός που την ανέχθηκε, έβαλαν το χεράκι τους για να φθάσει αυτή η χώρα στην διχοτόμηση και την πτώχευση.
Την αρχή έκανε ο πρώτος Πρόεδρος της Κύπρου Αρχιεπίσκοπος Μακάριος, που για να προστατευτεί, κυρίως από των Γιωρκατζισμό, διόριζε αβέρτα στην κυβέρνηση του τον κάθε αμόρφωτο και άσχετο με μόνο κριτήριο την αφοσίωση σε αυτόν. Μετά ακολούθησε ο τρελάρας ο Σπύρος Κυπριανού, (ιδέ προηγούμενο άρθρο μου στο Blog μου‘’κύπριοι πρόεδροι, φέρτε τους ζουρλομανδύες’’) στα 10 χρόνια της διακυβέρνησης του έκανε πράγματα και θαύματα στο ρουσφέτι και στον διορισμό ημετέρων στην κυβέρνηση.
Δεν θα ξεχάσω ποτέ την προσωπική μου θλιβερή εμπειρία όταν μου ζήτησε το κόμμα του, το ΔΗΚΟ το κόμμα των ‘'Αρχών’’ η αλλιώς η ‘’Πόρνη της πολιτικής ζωής’’ να βγάλω ταυτότητα του κόμματος για να με διορίσει στο γραφείο του Φόρου Εισοδήματος. Είναι τυχαίο νομίζεται πού το ΔΗΚΟ, με μόλις εκλογική δύναμη 13%, έχει διορίσει στην κυβέρνηση και στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, περισσότερο του 1/3 των υπαλλήλων.;
Αυτή η νεμοκλατούρα, με Πρόεδρο τον ανεκδιήγητο Μάριο Κάρογιαν, θα συμπράξει με τον έτερο πατριάρχη της διαφθοράς και του ρουσφετιού, Νίκο Αναστασιάδη στις επόμενες εκλογές για να μας φέρουν, άκουσον, άκουσον τον εκσυγχρονισμό και την αξιοκρατία. Θα κάνουν λέγεται και πολλά Υφυπουργεία για να βολευτούν έτσι περισσότεροι ημέτεροι. Εκσυγχρονισμός, όνομα και πράγμα, θα βάλουμε τις αλεπούδες να βλέπουν τις όρνιθες....
Σε ένα τόπο που τον κυβέρνησαν διαχρονικά προβληματικές προσωπικότητες, και που όπως φαίνεται θα συνεχίσουν οι προβληματικοί να τον κυβερνούν,(Εξαιρείται ο ‘’Τρισμέγιστος’’ Δημήτρης Χριστόφιας γιατί απλά έχει το ακαταλόγιστο των πράξεων του), σε ένα τόπο που οι έρποντες και γλύφοντες δίνουν με την ψήφο τους την εξουσία σε προβληματικούς, αρκεί να έχουν προσωπικά οικονομικά ανταλλάγματα, υπήρχε περίπτωση να γλιτώσει από τη διχοτόμηση και τη πτώχευση; Όλοι σε ένα καζάνι βράζουμε και την κόλαση δεν την γλιτώνομε
Όμηρος Αλεξάνδρου