Η αρχή είχε γίνει με τον Κωστάκη τον Αραχτό. Στις εκλογές του 2009 τον στήριξε όσο δεν έπαιρνε. Κατόπιν μαραθωνίων συνελεύσεων και ενδελεχούς σκέψης, ως στρατηγική επέλεξε τον περιορισμό του χάσματος της διαφοράς των δυο πρώτων κομμάτων. Λίγο προσέθεσε από δω, λίγο αφαίρεσε από κει και το 10%, το έκανε 6%. Σιγά τα λάχανα! Και τον εντολοδόχο δεν απογοήτευσε και δεν έβλαψε κανέναν!
Αυτό που ακολούθησε ήταν περίπτωση για δύσκολους λύτες. Πλησίαζαν οι έρμες οι εκλογές του Μαΐου του 2012. Ο ΓΑΠ ο Globalizator, με κείνη την πρωτότυπη ιδέα περί δημοψηφίσματος, είχε κάνει το πολιτικό σκηνικό κουλουβάχατα! Βγήκε, πέταξε την μαντεψιά του, έκανε το στιγμιαίο λάθος, ξετσούρνεψε η Φράου κι αρχίνισε τις επιπλήξεις. Δόθηκε κατ’ αυτόν τον τρόπο η ευκαιρία στο συγκάτοικο, να τον αμφισβητήσει. Προκηρύχθηκαν οι εκλογές κι έλαχε στον -Guru των δημοσκοπήσεων- Ερμόλαο, ο κλήρος να στηρίξει την κυριαρχία του δικομματισμού. Ο Αλέξης είχε πάρει τα πάνω του.
Παρουσίαζε μια δυναμική που όμοιά της δεν είχε ματαδεί! Απ’ το 4,5% πλησίαζε το 17%! Πού να το δείξεις αυτό; Πού να το εμφανίσεις; Το δίλημμα μεγάλο: να ακολουθήσει την μέθοδο «Αγάπη μου συρρίκνωσα το ποσοστό» και να συνεχίσει να ευνοείται από τους αφεντάδες ή να φανεί αξιόπιστος επαγγελματίας και να επιστρέψει στη γενέτειρα του να αναλάβει το παραδοσιακό παντοπωλείο του πατρός του «Η Λόρδα»; Η δεύτερη επιλογή φάνταζε εφιαλτική. Έκανε λοιπόν την καρδιά του πέτρα και ψαλίδισε το 17%. Το έκανε αγνώριστο.
Σα να μπαινες στο κομμωτήριο με γκαγκάνα και να βγαινες κουρούπα! Το άφησε ένα επταράκι έτσι για τα μάτια του κόσμου! Προκειμένου να του βγαίνουν τα αθροίσματα, καμουφλάρισε κομματάκι τα ποσοστά των «σοσιαλιστών» (τους έδωσε μια σχετική αβάντα) και χειρούργησε τα αντίστοιχα φασιστικά. Τ’ αποτελέσματα των εκλογών τον διέψευσαν πανηγυρικά αλλά δε βαριέσαι! Αυτοί είναι οι κίνδυνοι του επαγγέλματος! Δεν ήταν δα και ο Κάλχας!
Οι αποστολές όμως που λάτρεψε δεδομένου ότι δεν θα αναλάμβανε το κόστος της διάψευσης, ήταν η αναγόρευση Παπαδήμου και Στουρνάρα ως τα πλέον περιζήτητα και λαοφιλή πολιτικά πρόσωπα της μεταπολίτευσης! 80% και 60%! Ούτε ο γερο- Καραμανλής όταν επέστρεψε απ’ τα Παρίσια τέτοια λαϊκή αποδοχή!
Όχι πως δυσκολεύτηκε και πολύ δηλαδή! Ήταν αμφότεροι αγαπησιάρηδες έτσι καλόκαρδοι και πονόψυχοι που ήταν!
Τώρα καθόταν στο γραφείο του ικανοποιημένος και σχεδίαζε τις επόμενες κινήσεις του. Στόχος η αναχαίτιση της κυβερνητικής πτώσης. Πρώτα ένα δεξί κροσέ, μετά στα καπάκια ένα αριστερό και η πτώση πάει καλλιά της!
Ο Ερμόλαος είχε ένα επιπλέον ατού: πίστευε με όλο του το είναι στο εν λόγω εγχείρημα! Αν έσπαγε ο διάολος το ποδάρι του και επικρατούσε ο cool Αλέξης, δεν τηνε γλύτωνε τη «Λόρδα». Αντί να εμφανίζεται στα πάνελς και ν’ απολαμβάνει χαϊλίκια και δημοσιότητα θα ερχόταν στη δυσάρεστη θέση να διαλέγει αλεύρια, να ξεσκονίζει κονσέρβες και να τσακώνεται με τους προμηθευτάδες για τη χονδρική του χαλβά και της ρέγγας! Ο Καλαματιανός έπρεπε να στηριχθεί πάση θυσία!
Η πιθανότητα να χάψει ο λαός ότι η πτώση των ποσοστών της κυβέρνησης ήταν αμελητέα, ήταν πιο μικρή κι απ’ την αξιοπιστία της χώρας! Μπορούσε εντούτοις να σώσει την παρτίδα με ένα τέχνασμα! Θα έδειχνε πρωτοπόρο τον «ξενόγλωσσο» Χαρλεά και ταυτόχρονα θα εμφάνιζε τον Αψηλό λεβέντη, ως τον πλέον ικανό για Πρωθυπουργό! Με λίγη καλή τύχη και με κανα δυο τηλεφωνήματα στο Θεό, το κλίμα θα άλλαζε!
http://www.anatropinews.gr