Αξίζει να διαβαστεί… και με προσοχή, στον τρις μέγιστο ΚΑΡΑΙΣΚΑΚΗΝεοκλή Σαρρή: "Οσμανική Πραγματικότητα"
Με το βιβλίο του αείμνηστου Νεοκλή Σαρρή "Οσμανική Πραγματικότητα", Νομικού, Πολιτικού Επιστήμονα, συγγραφέα και Τουρκολόγου, θα κάνουμε ένα μικρό ταξίδι στην Οθωμανική πραγματικότητα, στο πραγματικό, ωμό περιβάλλον των Σουλτάνων και της Οθωμανικής Διοίκησης.
Αυτό που μας κρύβουν επιμελώς, παρουσιάζοντας αντ’ αυτής μία ρομαντική ερωτική ιστορία (του Σουλεϊμάν) σε ένα εξωραϊσμένο και εξιδανικευμένο περιβάλλον....
Σουλεϊμάν και Οθωμανική Διοίκηση: Αρσενοκοίτες, κίναιδοι και παιδόφιλοι διοικούσαν επί αιώνες την Οθωμανική Αυτοκρατορία, με το... «Οθωμανικό Δίκαιο». Τα ανώτατα αξιώματα καταλάμβαναν οι... «απόφοιτοι» του ΕΝΤΕΡΟΥΝ (το δεύτερο Χαρέμι τού Σουλτάνου) με... αγόρια και άντρες! Γιατί μάς κρύβουν το «αρσενικό Χαρέμι» τού Σουλεϊμάν;
Η Ελληνική Απάντηση στην Τούρκικη Προπαγάνδα και στον Νταβούτογλου που έρχεται στην Αθήνα, στις αρχές Οκτωβρίου: Ένα Κράτος GAYPride ΟΛΗ Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΣΑΣ, ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΑ ... Σιγή Ιχθύος στο Σήριαλ του «Μεγαλοπρεπούς» Αρσενοκοίτη (και στα συνεργαζόμενα Κανάλια) για το «Αρσενικό Χαρέμι» Εντερούν:
Όσο πιό «στενή» η σχέση κάποιου με το Σουλτάνο, τόσο «Υψηλότερο» το αξίωμα που ελάμβανε μετά την «αποφοίτησή» του...
Στο Βιβλίο του Νεοκλή Σαρρή «Οσμανική Πραγματικότητα, Εκδόσεις Αρσενίδη, 1990, Τόμο Α’ (Το Δεσποτικό Κράτος) διαβάζουμε (σελ. 383):
«Το Δεύτερο τμήμα του χώρου των ανακτόρων του Τοπ-Καπί, μετά το Χαρέμι, που αφορά κατά βάση τον πατισάχ (Σουλτάνο), είναι το Εντερούν (Enderûn). Η λέξη, παρότι φαίνεται ως περσική, αντιστοιχεί προς την Ελληνική «ενδότερα». Εννοιολογικάσημαίνει άκριβώς ό,τι και το Χαρέμι.
Ουσιαστικά πρόκειται για ένα χώρο απαγορευμένο στους υπόλοιπους, όπου αντί για γυναίκες υπάρχουν άντρες. Με άλλα λόγια,είναι το χαρέμι των αγοριών του Σουλτάνου.»
«Όπως είδαμε πιό πάνω, τα ανθρώπινα αποκτήματα των Σουλτάνων (και γενικότερα των αξιωματούχων του κράτους, δεν ήταν μονάχα παλλακίδες, αλλά και άνδρες. Οι αρσενικοί γκουλεμά (gulema), χρησιμοποιούνταν κατ’ αυτό τον τρόπο ως υπηρέτες και ως ερωτικά αντικείμενα.
Με αυτό περισσότερο απότην φιλο-ομοφυλική ιδιότητα της Οσμανικής (Οθωμανικής) πραγματικότητας,θέλουμε να τονίσουμε τον αμφίφυλοχαρακτήρα της.»
«Υπάρχει μία εκπληκτική παραλληλία μεταξύ της οργάνωσης του Εντερούν και εκείνης του Χαρεμιού. Υπάρχει ακριβής αναλογία μεταξύ των αξιωματούχων /υπηρετών του Σουλτάνου σε αμφότερους τους χώρους, πχ δύο κουρείς: μία κομμώτρια στο Χαρέμι και ένα αγόρι κουρέας στο Εντερούν. Παρομοίως ο Σουλτάνος έχει δύο λουτρά (Hamam).
To ένα από αυτά βρίσκεται στο Χαρέμι και είναι εκείνο που βλέπει σήμερα ο επισκέπτης του Τοπ – Καπί.
Το δεύτερο χαμάμ , ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΚΑΤΕΔΑΦΙΣΤΕΙ, βρισκόταν μέσα στο Εντερούν.
Στο πρώτο τον έλουζαν κορίτσια, στο δεύτερο αγόρια! Επιπροσθέτως το Χαρέμι φύλαγαν νέγροι ευνούχοι, ενώ το Εντερούν λευκοί ευνούχοι.»
Συνεχίζει ο Ν. Σαρρής, στη σελ 384:«Ο Σουλτάνος διαμοίραζε τη ζωή του ανάμεσα στα δύο τμήματα των ανακτόρων.Στο Χαρέμι περιστοιχιζόταν από γυναίκες, στο Εντερούν από τους «γκουλεμά»..... που σε πιστή μετάφραση γίνονται «ίτς ογλάνια» (iç = εσωτερικό, oğlan = αγόρι) εξ ού και «τσογλάνι», ο αριθμός των οποίων ξεπερνούσε τους χίλιους.
Σε αμφότερες τις περιπτώσεις, το στενό περιβάλλον του Σουλτάνου σχεδόν καθ’ ολοκληρίαν αποτελείτο από προσφάτως (και βίαια) εξισλαμισμένα άτομα. Γιατί όπως οι τζαριγέ (παλλακίδες) ήταν προιόντα αρπαγής και αιχμαλωσίας, έτσι και οι αρσενικοί γκουλεμάπροέρχονταν από το ντεβσιρμέ (παιδομάζωμα).
«...ήταν ανθρωπίνως αδύνατον ο Σουλτάνος να ανταποκριθεί στην ερωτική προσφορά ....Οι αυξημένες ερωτικές του ανάγκες αντιμετωπίζονταν φαρμακευτικά....ο αρχι-φαρμακοποιός των ανακτόρων παρασκεύαζε ειδικό τονωτικό παρασκεύασμα, το αποκαλούμενο ματζούνι (macun). (σελ. 380)
Να σημειώσουμε εδώ ότι λόγω της παρατεταμένης αγαμίας και εγκλεισμού στα χαρέμια, οι τρόφιμοι συχνά δημιουργούσαν ομοφυλοφιλικές σχέσεις μεταξύ τους καθώς και με τους ευνούχους.
Το φαινόμενο αυτό περιγράφει ο Ν. Σαρρής στις σελίδες 380-382.
«Οι Σουλτάνοι επέλεγαν τις συντρόφισσές τους από τις παλλακίδες που τους δώριζαν πολλές φορές οι γονείς τους. Για παράδειγμα, ο Μπαγιαζήντ Β’ το 182 μεταξύ διαφόρων δώρων που προσέφερ στο γιό του Σεχνισάχ ήταν και 5 αγόρια, 5 παλλακίδες και 4 γεράκια για τα κυνήγια του.
Στον άλλο του γιό Αχμεντ έστειλε 10 αγόρια και 10 παλλακίδες... οι ερωτικές σχέσεις των Σουλτάνων διαμοιράζονταν ανάμεσα σε αγόρια και κορίτσια». (Σελ. 377)
Συνεχίζει ο Ν.Σαρρής στη σελ. 384: «Το Εντερούν ήταν παράλληλα μία σχολή πολιτικής και διοίκησης. Την εισαγωγή στο Εντερούν ακολουθούσε μία διαδικασία επιλογής από ευάριθμους εφήβουςπου κρίνονταν ανάλογα με τα σωματικά και τα πνευματικά τους προσόντα.
Γι αυτό λειτουργούσαν και άλλα ανάκτορα με τροφίμους Ίτς Ογλάν («εσώκλειστα αγόρια»).....Ο σουλτάνος κάθε 2 ή 3 χρόνια επισκέπτονταν το Γαλατά Σαράι, και επέλεγε 12 ιτς ογλάν που μεταφέρονταν ατα ανάκτορα....Το εγκύκλιο πρόγραμμα σπουδών περιείχε διάφορες πειθαρχίες γνώσεων, όπως μουσική και θρησκευτικά, καλλιγραφία, ιππασία και ξυλογύπτική.....Στο Εντερούν καταβαλλόταν προσπάθεια για τέλεια εκμάθηση του πρωτοκόλλου και της εθιμοτυπίας.
Ειδικότερα το ίδρυμα αυτό αποτέλεσε την κοιτίδα της καλλιέργειας των Οσμανών ιθυνόντων.
Με την είσοδό τους .... στο Εντερουν ο καθένας αποκτούσε τον παιδαγωγό του, προερχόμενο από τους πρεσβύτερους. Έτσι άρχιζε η εκπαίδευση που στηριζόταν κι αυτή , όπως των παλλακίδων στο χαρέμι, σε μία συντεχνιακή σχέση δασκάλου-μαθητευόμενου.
Όποιος επιτύγχανε στο πρώτο στάδιο και μάθαινε ανάγνωση και γραφή, θρησκευτικές κλπ. γνώσεις, προαγόταν στην επόμενη κατηγορία. Η τελευταία τάξη ήταν των χάς, που την αποτελούσανσαράντα Αγάδες, οι οποίοι ήταν ταυτόχρονα και το στενότερο περιβάλλον του Σουλτάνου.
Στην πραγματικότηταεπρόκειτο για Υπηρέτες του Σουλτάνου (με όλη τη σημασία της λέξης)και οι οποίοι έφεραν τίτλους όπως π.χ. οι ακόλουθοι:»
(Σημειωτέον ότι καθένας από τους αγάδες είχε πολυπληθή ακολουθία ή βοηθούς)
«Σαρίκμπαση:ο φροντιστής των σαρικιών του Σουλτάνου...
Τουφεκτσίμπαση:αρχιτυφεκιοφόρος, φύλαγε τα όπλα κυνηγιού του Σουλτάνου....(Ειχε 30 βοηθούς, διαφόρων ειδικοτήτων).....
Καχβετζίμπαση:αρχικαφεψός, φρόντιζε τα σερβίτσια, κλπ. και τον Καφέ του Σουλτάνου. (Είχε 5 νεαρούς βοηθούς «ονομαστούς για την ομορφιά και την ευγενική τους παρουσία».).......
Μπερμπέρμπασι: αρχικουρέας και ταυτόχρονα αρχιλουτροκόμος. Κάθε φορά που τον κούρευαν ή ξύριζαν το Σουλτάνο φύλαγε σε ένα ασημένιο συρτάρι τις τρίχες από τα γένια ή τα μαλλιά, αφού τα έπλενε σε χρυσή λεκάνη με ανθόνερο. Κάθε χρόνο τις τρίχες παρέδιδε στον επικεφαλής των προσκυνητών (χατζήδων)που αναχωρούσαν για τη Μέκκα, για να τα θάψει σε χώρο παρακείμενο του τάφου του Προφήτη!
Ρικιαμπντάρ Αγά:ακόλουθος του Σουλτάνου στην προσευχή της Παρασκευής και στα ΜπαΪράμια....
Τιρνακτσί:νυχοκόπτης....
Τσουχαντάρ Αγά:ακόλουθος, επικεφαλής ανάλογου αποσπάσματος....
Σιλαχτάρ Αγά:Το σημαντικότερο άτομο στην Ιεραρχία του Εντερούν. Ο αντίστοιχος τίτλος έιναι «Πρωτοσπαθάριος». Βρισκόταν συνεχώς στο πλευρό οτυ Σουλτάνου. Ήταν το άτομο που μεσολαβούσε ανάμεσα στο Σουλτάνο και τον σαντρατζάμη, δηλαδή ήταν ο σύνδεσμος των Ανακτόρων με την Κυβέρνηση. Ακόμη δοκίμαζε το φαγητό του Σουλτάνου και καθόριζε τα δύo χρυσά κουτάλια με τα οποία έτρωγε ο Σουλτάνος. (δεν αναφέρεται η χρήση πηρουνιών...)»
Σημειωτέον ότι οι Σιλαχτάρ Αγάδες αναλάμβαναν τις υψηλότερες θέσεις : διοικητές μεγάλων επαρχιών, ή υπουργοί / βεζίρηδες.
Να σημειώσουμε το εξής: Σε μία από τις γνωστές φράσεις του προς την εδώ Τουρκική Διοίκηση της εποχής του, ο μεγάλος Στρατηγός Καραϊσκάκης είχε πεί την ιστορική φράση: «..... την πίστιν σας και τον Μωχαμέτην σας, να ......τον Σουλτάνον σας, να ...... και τον Βεζύρην σας, ........ και τον Εβραίον Σιλαχτάρ Μπόδα την «π......άνα». Εδώ, φαίνεται ότι ο Στρατηγός γνώριζε καλά την Οθωμανική Πραγματικότητα και αναγνώριζε τον Εβραίο Σιλαχτάρ Μπόδα ως απόφοιτο του Εντερούν. Συνεπώς δεν τον αποκάλεσε με τον Οθωμανικό τίτλο του Αγά (που σημαίνει Άρχοντας) αλλά με την πραγματική του ιδιότητα ως έγκλειστο του Εντερούν, δηλαδή, (αρσενική) «π.....άνα». Τίποτα δεν του ξέφευγε του Καραϊσκάκη......Άλλη μιά ιστορική απόδειξη ότι σήμερα κοιμόμαστε βαθιά σαν λαός.....Και ποιό ήταν το επίπεδο των ανθρώπων που μας χάρισαν την Ελευθερία, την οποία φαίνεται δεν είμαστε άξιοι να διατηρήσουμε!
Συνεχίζει ο Ν. Σαρρής στη σελ. 387: «Οι αγάδες του Εντερούν εισέρχονταν σ’ αυτό περίπου δέκα, δώδεκα ή και δεκατεσσάρων χρόνων και παρέμεναν μέχρι τα τριάντα, προαγόμενοι από τη μία κατηγορία στην άλλη, κατόπιν δοκιμασιών....Η αποφοίτησή τους από το Εντερούν, σήμαινε την ανάληψη επίζηλων διοικητικών θέσεων εκτός του Σαραγιού.
Αυτές οι θέσεις κλιμακώνονταν ανάλογα με το αξίωμα που είχαν στο Εντερούν. Π.χ. Ο διοικητής της Βούδας, είχε χρηματίσει αρχικουρέας-λουτροκόμος του Σουλειμάν του Μεγαλοπρεπή.
Τα υψηλότερα αξιώματα αναλάμβαναν οι Σιλαχτάρ Αγάδες, λόγω του στενού συνδέσμου που δημιουργόταν με το Σουλτάνο. Εξέρχονταν ως διοικητές μεγάλων Επαρχιών όπως η Αίγυπτος, ή αναλάμβαναν Βεζύρηδες / Υπουργοί, ή γίνονταν αρχηγοί του Ναυτικού.»
Συνεχίζει ο Ν. Σαρρής: «Οι παρατηρήσεις μας αυτές όχι μονάχα βεβαιώνουν τοδουλικό χαρακτήρα της οσμανικής πραγματικότητας, αλλά και κάτι περισσότερο: ότι και οι εξουσιάζοντες ασκούσαν την εξουσία τους σαν υπηρέτες του συστήματος που τους ήθελε δούλους.
Αν προσέξει κανείς, οι ανώτατοι αξιωματούχοικαταλάμβαναν υψηλές θέσεις αφού υπηρετούσαν στην κυριολεξία το Σουλτάνο.Εκείνος που τον «ξεσκόνιζε», δηλαδή που συνέλλεγε τις τρίχες του, όταν κουρευόταν, ή εκείνος που του φορούσε τα υποδήματα ή τα ενδύματα πίστευε πως αυτή του η πράξη αποτελούσε μία σπουδαία πολιτική επένδυση και πως μ’αυτήν μπορούσε να ελπίζει ότι μία μέρα θα γίνει ανώτατος διοικητής μιάς περιφέρειας της χώρας ή Βεζύρης.»
Σε αυτό το μοντέλο διοίκησης δεν μας οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια το σημερινό πολιτικό σύστημα με την οσφυοκαμψία του: σήμερα «κύπτει» στη Τρόικα και αύριο στο νέο Σουλτάνο.
Η Ελλάδα του Μεγαλέξανδρου και του Καραισκάκη,να καταλήξει ξανά έτσι;
Προφανώς, ο Νεο-Οθωμανός Νταβούτογλου, έχει παρόμοιες βλέψεις για την Ελλάδα, αφού μας δήλωσε ότι «η ανεξαρτησία της Ελλάδας είναι προσωρινή».
Εμείς, αυτό θέλουμε για την Ελλάδα μας;
Και αν τελικά μας προσαρτήσουν ξανά στην Νέα Οθωμανική Αυτοκρατορία, η Κυβέρνηση, η Βουλή, και το πολιτικό σύστημα που σμίλεψε την δύστυχη μοίρα αυτής της χώρας πού θα ενταχθεί;
Στο«Αυτοκρατορικό Ντιβάνι»;
Οι πολιτικοί«άνδρες»που ορίζουν τις τύχες μας, μήπως και αυτοί καταλήξουν «τρόφιμοι»στο Εντερούν, το άλλο, «το κρυφό»χαρέμι του Νέου Σουλτάνου;
Φαίνεται ότι μόνο αυτό τους έχει μείνει, που δεν έχουν εκχωρήσει (ακόμα) στους Τούρκους, (και όχι μόνο)....
Θ.Μ.