Είναι όπως όταν χιονίζει στην Αθήνα: όλοι βρίζουν το ανύπαρκτο κράτος που δεν φροντίζει να καθαρίσει τους δρόμους, τα πεζοδρόμια κλπ... Και κανείς δεν παίρνει ένα 5κιλο αλάτι, να το ρίξει στην είσοδο της πολυκατοικίας του, κανείς δεν βγαίνει το πρωί με ένα φτυάρι να καθαρίσει το πεζοδρόμιο.
Πάνω απ όλα, κανείς δεν μαζεύεται με τους γείτονες να το κάνουν μαζί....... Ο καθένας σκέφτεται πως θα καθαρίσει το αυτοκίνητο του, πως θα πάει στη δουλειά και αν θα μπορέσει να την σκαπουλάρει, μένοντας σπίτι....
Η ίδια λογική υπάρχει στα πάντα: ακολουθώ το κόμμα που θα μου διορίσει το παιδί/θα κάνει πολιτική για μένα/θα πάρει την ευθύνη/ δεν θα πειράξει τα κεκτημένα μου.
Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΣ. Λυπάμαι που το λέω.... Αλλά τούτος εδώ ο συρφετός που κατοικεί στη χώρα, αποκλείεται να είναι Έλληνες.
Δεν λέω ότι δεν ήμασταν σε ύπνωση επι αιώνες. Γιατί ήμασταν. Δεν λέω ότι είναι εύκολο να αποτινάξει κανείς όλη την πλύση εγκεφάλου που του γίνεται απο τότε που γεννήθηκε. Γιατί δεν είναι.
Αλλά κάπου εδώ, πρέπει να αρχίσουμε να θυμόμαστε ποιοί είμαστε. Τι πρέπει να κάνουμε.
ΟΧΙ ΚΟΙΤΩΝΤΑΣ ΤΙ ΚΑΝΟΥΝ Ή ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΝ ΟΙ ΓΥΡΩ ΜΑΣ. ΑΛΛΑ ΚΟΙΤΩΝΤΑΣ ΜΟΝΟ ΜΠΡΟΣΤΑ.
ΚΑΙ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ, ΤΟ ΞΑΝΑΛΕΩ, ΕΝΘΥΜΟΥΜΕΝΟΙ ΤΑ ΖΙΖΑΝΙΑ ΠΟΥ ΚΑΤΑΤΡΩΓΟΥΝ ΤΗ ΦΥΛΗ ΜΑΣ ΑΠΟ ΑΡΧΑΙΟΤΑΤΩΝ ΧΡΟΝΩΝ.
ΟΣΟΙ ΔΕΝ ΤΟ ΧΟΥΝ ΜΕΣΑ ΤΟΥΣ, ΠΡΩΤΑ ΑΠ ΟΛΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΓΙΑ ΤΗ ΓΗ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΓΕΝΝΗΣΕ (ας αφήσουμε το σύνολο, γιατί δεν βλέπω να πιάνει ως επιχείρημα), ΘΑ ΧΑΘΟΥΝΕ. ΜΕ ΧΙΛΙΟΥΣ ΤΡΟΠΟΥΣ.
ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΜΕΓΑΛΟΥΡΓΗΣΟΥΝ ΠΑΛΙ.
ΦΤΑΝΕΙ ΝΑ ΟΜΟΝΟΗΣΟΥΝ, ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ.
300ellines.org