Η ηλιθιότητα και η φαυλότητα δεν έχουν εγκαταλείψει ακόμα αυτόν το τόπο. Θα με ρωτήσει κανείς.Θα έπρεπε ? Πότε φερθήκαμε έξυπνα σαν Λαός στην αιώνια ιστορία μας ? Πότε καταλάβαμε ποιοί θέλουν το καλό μας και ποιοί το κακό μας ? Πότε καταλάβαμε τι σημαίνει να σκέφτεσαι ? Πότε καταλάβαμε τη σημασία της σκέψης και της επακόλουθης πράξης ? Γιατί τα λέω αυτά ? Επεσε το μάτι μου λοιπόν (πριν από κανά μήνα) σε ένα δημοσίευμα το οποίο δύο Πακιστανοί έλαβαν το βραβείο Ακαδημίας Αθηνών, μετά θάνατον, όταν πήγαν να σώσουν ένα εγκλωβισμένο, στο αυτοκίνητό τους, ζευγάρι Ελλήνων.
Τους διέλυσε, στην κυριολεξία, ένα τραίνο. Ελληνική ήταν η αμαξοστοιχία. Δεν πήγαν διακοπές οι Ελληνες στο Πακιστάν. Εδώ ήταν το ζευγάρι, αλλά είχε την ατυχία να εγκλωβιστεί στις ράγες ενός τραίνου. Όπως και οι Πακιστανοί είχαν την ατυχία να πεθάνουν εδώ στην Ελλάδα από μία εντελώς απίθανη αιτία. Τόσες ερήμους και πολέμους πέρασαν για να δουλέψουν στα μποστάνια της Ελλάδας, από τραίνο πήγαν ? Αν είναι δυνατόν.
Μου θυμίζει έναν γνωστό μου ναυτικό που πέθανε μέσα στο λιμάνι του Πειραιά. Γλίστρησε χτύπησε στο κεφάλι, έπεσε στη θάλασσα σχεδόν αναίσθητος και απλά πνίγηκε. Δεν τον πρόλαβαν. Είχε φάει τους ωκεανούς με το κουτάλι και πέθανε με σταματημένο πλοίο. Πριν από κανά μήνα πάλι στα Σπάτα, ένας ανήλικος και άλλα τρία παιδιά (μέχρι 23ετών) πήγαν να κάψουν ζωντανούς δύο άλλους Πακιστανούς.
Κι αυτοί εργαζόμενοι στα μποστάνια του Μαρκόπουλου και της Αττικής γής. Πριν από κανά μήνα πάλι, πιάνω συζήτηση (επίτηδες) με έναν Αφγανό που περίμενε και αυτός ένα τραίνο. Στην αποβάθρα. Με ρώτησε κάτι για την Ιστορία της χώρας μας, βλέποντας τις τεράστιες φωτογραφίες από τις εκσκαφές του τραίνου στην Αθήνα πριν από 100 χρόνια. Τον ρώτησα πως βρέθηκε εδώ και πόσα έδωσε…
Μου απήντησε ότι βρέθηκε μέσω Πακιστάν- Ιράν- Τουρκίας… Και έδωσε 6000 δολλάρια πριν από 5-6 χρόνια….«Που τα βρήκες τα χρήματα» τον ρώτησα ? Δεν απήντησε και με κοίταξε με ένα συβιλλικό, σχεδόν σαρδόνιο χαμόγελο…
Τον Απρίλιο του 1997, στην Βραζιλία πέντε αγόρια καλών οικογενειών έβαλαν φωτιά σε έναν ιθαγενή αρχηγό (τον Γκαλντίνο Χεσούς ντος Σάντος) που κοιμόταν στη στάση ενός λεωφορείου.Ο άτυχος άνθρωπος έκανε περιοδεία στην χώρα του. Η Βραζιλιάνικη δικαιοσύνη ένα χρόνο μετά τους καταδίκασε με μία ασήμαντη ποινή λόγω αμφιβολιών…δεν είχαν χρησιμοποιήσει ούτε τη μισή εύφλεκτη ουσία που έκαψαν τον άνθρωπο κι έτσι μάλλον ήθελαν να διασκεδάσουν παρά να σκοτώσουν…έτσι είπαν οι δικαστές. Το κάψιμο όμως των ζητιάνων είναι σπορ στο οποίο επιδίδονται συχνά οι νέοι της υψηλής κοινωνίας στην Βραζιλία. Ετσι μας αφηγείται ο βραβευμένος συγγραφέας Εντουάρντο Γκαλεάνο στο «Ενας κόσμος ανάποδα».
Τα εγκλήματα που έχουν διαπραχθεί στη χώρα μας, από το 1990 (αρχική χρονιά εισροής των Αλβανών) είναι άνευ προηγουμένου. Μία φιλήσυχη χώρα (έτσι ήταν η Ελλάδα) να φτάνει οι κάτοικοί της, να δολοφονούν προχτές εν ψυχρώ, Πακιστανό αρτεργάτη, στις τρείς τα ξημερώματα. Μία φιλήσυχη (πρώην) χώρα να φτάνει να βιάζουν τις κοπέλλες της Ασιάτες επιβήτορες και να τις πετούν στα βράχια. Μία φιλήσυχη (πρώην) χώρα να σκοτώνουν αλλοδαποί, τους κάτοικούς της για μία βιντεοκάμερα. Μία φιλήσυχη (πρώην) χώρα που Ελληνες νταβατζήδες της νύκτας να ξυλοκοπούν μέχρι θανάτου ένα νέο παιδί από την Αυστραλία (στην Μύκονο) και ο πατέρας του με μία κίνηση Μεγαλοψυχίας και Ανθρωπιάς να δωρίζει την καρδιά του παιδιού του πίσω σε Ελληνα… Τα περιστατικά βίας που σάρωσαν και σαρώνουν την Ελλάδα πολλά. Αμέτρητα. Η βία και η εγκληματικότητα δεν αναλύεται εύκολα. Δεν υπάρχει ράτσα, θρησκεία και χρώμα όταν διαπράττεις ένα έγκλημα.
Το έγκλημα όμως, της Ελλάδας, ήταν ότι ανέχτηκε (από το 90) κάτι ΠΛΟΥΣΙΑ κωλόπαιδα που έβαλαν φωτιά όχι σε μία στάση λεωφορείου, όπως στη Βραζιλία καίγοντας έναν άνθρωπο,αλλά βάζοντας φωτιά σε όλη τη Χώρα.
Γιατί μετέτρεψαν μία φιλήσυχη χώρα σε χώρα κρετίνων και φοβισμένων που η ανομία και το έγκλημα είναι αναπόσπαστο μέρος της καθημερινότητας.
Που μπόλιασαν ψυχές και συνειδήσεις με το μικρόβιο του φόβου, του «τσαμπουκά» και του θανάτου. Η Ελλάδα της αυτοκτονίας των μνημονίων και του μαχαιρώματος. Του φθηνού καλάσνικοφ και του εμπρησμού.
Αυτά τα πλούσια Ελληνικά κωλόπαιδα ήταν (και είναι) απείρως πιο επικίνδυνα από τον κάθε Ελληνα μικροεγκληματία και τον κάθε αλλοδαπό που πουλάει τα cd στην Ερμού.
Γιατί αυτά τα πλούσια ελληνικά κωλόπαιδα ενδιαφέρθηκαν μόνο πώς θα βγάλει η Τάξη τους χρήμα. Αδιαφορώντας για την επικείμενη ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ της χώρας τους.
Γιατί το Χρήμα είναι η ΜΟΝΗ αξία που έβαλαν σαν στόχο να υπηρετήσουν στη θλιβερή ζωή τους.
Γιατί δεν τους ενδιέφερε καμία άλλη πράξη που θα ΤΙΜΟΥΣΕ αυτούς και τους Προγόνους τους ή την ίδια την Ελλάδα. Το κυνήγι του πλούτου ήταν η υπέρτατη αξία.Ετσι τους έμαθαν…
Γιατί τα πλούσια Ελληνικά κωλόπαιδα ήταν η Πέμπτη Φάλαγγα για την έλευση των ξένων εισβολέων αλλά και των ξένων γκαουλάϊτερ του Διεθνούς τζετ-σετ. Γιατί αυτά τα κωλόπαιδα ΔΕΝ ΕΡΓΑΣΤΗΚΑΝ ΠΟΤΕ για να δούν τι σημαίνει να σηκώνεσαι στις τρείς τα ξημερώματα να πάς στον φούρνο να βγάλεις μεροκάματο ή να λιποθυμάς (μικρό παιδί) στο σχολείο σου, από ασιτία. Γιατί απλά, δεν είχαν ποτέ ΚΑΜΙΑ τέτοια ανάγκη.
Γιατί τα πλούσια, Ελληνικά κωλόπαιδα,κατέλαβαν τις θέσεις εξουσίας, έγιναν άντρες και Ελληνες Βουλευτές, αλλά ταυτόχρονα, πιο Αδίστακτοι από ποτέ.
Αυτά, τα πλούσια Ελληνικά και Αεργα κωλόπαιδα του 60 και του 70.
Που δεν έχουν τη συνείδηση της πράξης (τους) και το κίνητρο της ανθρώπινης επιβίωσης.
Ο Θεός να βάλει (πλέον) το Χέρι Του.
olympia.gr