Ένα άλλοτε μοναστήρι πλούσιο, με αμπέλια, αγροικίες, μύλους, πάνω από 100 ζώα, 200 ελαιόδεντρα, μελίσσια και σπίτια, που πρόσφερε ψωμί σε φτωχούς, λειτουργούσε ως κρυφό σχολείο για τον υποδουλωμένο αγράμματο Έλληνα, στέγη για ανήμπορους και αποθήκες πολεμοφοδίων του Κολοκοτρώνη, τώρα κινδυνεύει να χαθεί.
Με τα χρόνια, εκτάσεις πάνω από 1500 στρέμματα, καταπατήθηκαν από τα γύρω χωριά, πέραν των όσων δόθηκαν από το ίδιο το μοναστήρι Κερνίτσας, στους ακτήμονες. Και όπως λέει ο Αντισυνταγματάρχης ε.α. Νικόλαος Φλούδας και επίτιμος γυμνασιάρχης το 1969, ο οποίος έκαμε μελέτη για το μοναστήρι αυτό… «…όσοι διέπραξαν ή διεπράττουν την αδικία αυτή και καλλιεργούν και δεν αποδίδουν στη Μονή τίποτε, από τα χωράφια της, έστω δεν βοηθούν τις μοναχές λίγο, η εργασία τους δεν είναι ευλογημένη από το Θεό και έχουν την κατάρα των ανθρώπων αυτών, που τα χαρίσανε στη Μονή και όχι σε αυτούς, τα υπάρχοντά τους και οι προσευχές των οικογενειών τους δεν θα ακουστούν από την Παναγία την Κερνιτσιώτισσα.»
Μπορεί κάποιος να ανατρέξει σε αντίγραφα παλαιών βιβλίων της μονής και να δει τις μεγάλες και πλούσιες οικογένειες της Κερνίτσας, που δώρισαν κινητή και ακίνητη περιουσία στη μονή, που τώρα το Κράτος φορολογεί και θέλει να πάρει…
Στη συνέχεια το κράτος από το 1930, με σκοπό την ρευστοποίηση μέρους της περιουσίας της Εκκλησίας, άφησε μέσω του τότε οργανισμού ΟΔΕΠ, τα ελάχιστα στην μονή.
Σήμερα και προ ημερών κλάπηκαν 100 μελίσσια και συνεχώς είναι στόχος διαφόρων άθεων κλεφτών, αφού δεν γνωρίζουν τα θαύματα - τιμωρίες, που έχουν συμβεί από παλιά, σε όποιον αδικούσε το μοναστήρι. Μάλιστα μερικές γυναίκες - επισκέπτες έχουν πιαστεί να κλέβουν εικονίτσες, από την έκθεση της Μονής, μέχρι και οστά Αγίων, για φυλαχτό!!! Καμία αστυνόμευση, καμία προστασία δεν έχουν... κρίμα!
Οι καλόγριες τώρα, οι πιο πολλές είναι μεγάλης ηλικίας και ζούνε με τα λιγοστά, που τους δίνει εκεί η γη τους, χόρτα, μαρούλια, κρεμμύδια και αυγά από τις λιγοστές κότες τους. Τα κελιά τους, με εμφανή υγρασία, κάνουν αφόρητους τους πόνους σε μέση, λαιμό ή πόδια και οι τουαλέτες εξωτερικά αυτών, μοιάζουν κατόρθωμα να τις πλησιάσουν, οι υπερ-ηλικιωμένες μοναχές, ειδικά τον χειμώνα, που το χιόνι, δεν τις αφήνει να βγούνε έξω, για ένα ποτήρι νερό τουλάχιστον και για την ανάγκη τους. Είναι πράγματα που διαπιστώσαμε οι ίδιοι, από επισκέψεις μας στην Μονή και θέλουμε να τονίσουμε, ότι δεν μας ενημέρωσε, για όλα όσα αναφέρουμε εδώ, καμία μοναχή.
Ελάτε να διαπιστώσετε οι ίδιοι, όσα σας αναφέρουμε.
Να φανταστείτε έρχονται σχεδόν κάθε Σάββατο, 3-4 λεωφορεία επισκεπτών και με τα ίδια μας τα μάτια, είδαμε ηλικιωμένους ανθρώπους να βγάζουν φωτογραφίες, σαν να επισκέφθηκαν κάποιο τουριστικό χώρο, να μην πάνε καν στην «Εύρεση», στον βράχο που επέμενε η Αγιορείτικη εικόνα να πηγαίνει μόνη της (!) και να αφήνουν 20 με 30 λεπτά μόνο!
Αναζητούν δωρεάν εικόνες ξύλινες, από την μικρή έκθεση της μονής και τις λαμβάνουν από τις πρόσχαρες μοναχές. Απαιτούν λουκούμια και καφέδες και εκείνες τρέχουν, σαν σερβιτόρες!!! Παίρνουν τα φυσικά κεράκια και θυμούνται να ανάψουν με αφθονία, λες και όσα περισσότερα είναι, μεγαλύτερη πιθανότητα έχουν να κερδίσουν ότι ζητούν… Και δεν αφήνουν τίποτε, εκτός από τα σκουπίδια τους!
Όλα αυτά όμως ποιος τα φέρνει;
Ποιος πληρώνει τα φυσικά κεριά, τους καφέδες, την συντήρηση των εκκλησιών και των εαυτών τους;
Οι ίδιοι πηγαίνουν για καφέ, σε καφετερίες δωρεάν;
Μήπως κάποιοι πιστοί αντί να πιούνε το καφεδάκι τους εκεί, απλά βοηθάνε και προσφέρουν αφιλοκερδώς;…
Οι καλόγριες δεν εργάζονται!
Το κοινοβιακό μοναστήρι δεν επιτρέπει να έχουν δικές τους περιουσίες, θα έπρεπε να το γνωρίζουν οι πιστοί επισκέπτες…
Οι περισσότερες ασθενούν και δεν έχουν χρήματα για γιατρούς και φάρμακα.
Σαστίσαμε με αυτή την νοοτροπία των επισκεπτών… που ίσως μέχρι προ ετών να είχαμε και εμείς… αλλά αποφασίσαμε να αλλάξουμε.
Τις λαμπάδες από το γάμο μας και τα βαφτίσια του γιου μας, τις λιώσαμε και τις ανταλλάξαμε με κεριά, στη Τρίπολη και τα πήγαμε στο μοναστήρι. Ο πατέρας μας τους φτιάχνει με δυσκολία κανένα μερεμέτι, καθ’ ότι δεν είναι οικοδόμος και η μητέρα μας, τους ράβει τα ράσα, (εννοείται δωρεάν). Ευτυχώς είναι και άλλοι που βοηθούν… αλλά λίγοι…
Θέλουμε τόσο πολύ να δείξουμε στον κόσμο, πως δεν είναι όλα τα μοναστήρια πλούσια και πως πολλά από αυτά, συντηρούνται με ότι θα αφήσουμε, λαμβάνοντας ένα κεράκι ή μία εικόνα.
Επιθυμία μας ήταν να χτίσουμε το εκκλησάκι των Ταξιαρχών, το οποίο σχεδόν ολοκληρώνουμε, με άλλους φίλους, φέρνοντας υλικά στην Μονή, (Δείτε την ιστορία του στο ιστολόγιό μας). Τώρα πρέπει να κοιτάξουμε την διαβίωσή τους. Εκείνες αγνοούνε την επιθυμία μας αυτή και περήφανες ζητούν να προσφέρουν στον κόσμο την βοήθειά τους και για αυτό είναι αξιαγάπητες. Σχεδόν εξ ολοκλήρου χτίζουμε την νέα εκκλησία των Ταξιαρχών και επισκεπτόμαστε συχνά τις φίλες μας μοναχές, ενώ προσπαθούμε να δούμε από μόνοι μας, τα προβλήματά τους, γιατί εκείνες απλά… χαμογελούν.
Ζητούμε όμως από όλους εσάς, να βοηθήσετε να μην σβήσει αυτός ο «Φάρος» από την περιοχή μας και από την καρδιά μας.
Βοηθήστε!
Είναι μία φωνή δική μας και όχι των μοναχών, είναι η φωνή όσων επισκεπτών παρατηρήσουν αυτό το μοναστήρι και σε καμία περίπτωση, δεν είναι φωνή των ίδιων των εξαίρετων μοναχών, που η ασκητική τους ζωή, βλέπει ακόμη και τις βασικές ανάγκες, ως πολυτέλεια!
Η μονή πυρπολήθηκε, καταπατήθηκε, κλάπηκε, αλλά μένει πάντα εδώ, για κάποιο λόγο!
Η θαυματουργή εικόνα, που φτιάχτηκε στο Άγιο όρος και ψάλθηκε μπροστά της, για πρώτη φορά, από τον ίδιο τον Αρχάγγελο Γαβριήλ το «Άξιον εστί…», έργο του Ίδιου, δεν νομίζουμε να συνεχίσει να επιμένει να μένει εκεί, αν πεθάνουν οι ηλικιωμένες μοναχές και δεν μπορεί να φιλοξενήσει άλλες η μονή…
Σίγουρα η εικόνα της Παναγίας Κερνίτσης θα πάει αλλού, αλλά η θλίψη της Παναγίας θα βαρύνει όλους μας…
Βοηθάμε τις μοναχές και αυτές προσεύχονται για όλους μας, για τους δωρητές, βοηθούς, εργάτες της και μη... και εμείς όταν συναντηθούμε εκεί πάνω, με τον Δημιουργό μας… κάτι θα έχουμε να Του δείξουμε… μαζί φυσικά με την καθαρή ψυχή μας…
Μην ακούτε την τηλεόραση και τους διαφόρους άθεους κυβερνήτες, η αλήθεια βρίσκεται εδώ και σας προτρέπουμε να την ζήσετε από κοντά.
Ας πάψουμε επιτέλους να πολεμούμε τον Θεό και τους ανθρώπους Του!
Να ξέρετε υπάρχουν άνθρωποι του Θεού που έχουν παραβεί νόμους Θεϊκούς και ανθρώπινους, αυτό δεν σημαίνει όμως ότι όλοι είναι το ίδιο.
Νιώστε την Θεία χάρη και καταλάβετε πόσο αξίζει ένα χέρι βοήθειας, που αν δίνουμε όλοι μας, φθάνει να γίνουν όμορφα έργα, δίχως να χρειάζονται περισσότερα, για την πίστη μας και την αληθινή θρησκεία μας, σε οποιοδήποτε μοναστήρι ή εκκλησία, σε οποιοδήποτε γειτονικό μας, φτωχικό σπίτι.
Να ξέρετε Χριστιανός είναι εκείνος που βοηθά τον γείτονά του (όχι μόνο μοναστήρια) και ειδικά σε εποχές που στερείται οικονομικής άνεσης!!! Λίγο ψωμί, παλιά μας ρούχα, βιβλία ή παιχνίδια, μπορούν να δώσουν χαμόγελα, αντί να γεμίσουν τους κάδους απορριμμάτων μας.
Προφητείες λένε πως θα ζήσουμε, θλίψη, απόγνωση και πολέμους, αλλά και τρομερά θαύματα, μέσα στο ίδιο μας το σπίτι, αν έχουμε πίστη. Βοηθάμε τον διπλανό μας και ειδικά τους φύλακες των Ιερών μας κειμηλίων και είναι εξίσου μέλημά μας, μαζί με την ανατροφή των παιδιών μας και την βοήθεια που μπορούμε να προσφέρουμε στους γονείς μας. Αυτή είναι η ζωή μας εδώ, εισιτήριο για την αιώνια ζωή, που μας έταξε ο Θεός και δεν το παίρνει πίσω…
Η Μονή Κερνίτσης είναι ένα από τα αγιότερα... φτωχά μοναστήρια της Αρκαδίας μας, του Μικρού Αγίου Όρους, όπως αλλιώς λένε τον νομό μας, φτωχή σε πόρους, αλλά πλούσια σε μαρτυρίες θαυμάτων... Ελάτε να βρείτε τον εαυτό σας και δύναμη για τις μέρες που έρχονται… Ελάτε να δείτε να γίνονται καλά οι ασθενείς άνθρωποί σας και να ζήσετε το δικό σας θαύμα, όπως εμείς το ζούμε.
Είμαστε άνθρωποι σαν εσάς, με λιγοστά εισοδήματα, άνθρωποι καθημερινοί, που μέσα από αυτό το ιστολόγιο, θέλουμε να προβάλουμε εικόνες και σκέψεις αυτού του "προσωρινού" κόσμου μας, που πλέον το μόνο που προσκυνά είναι το χρήμα και όχι τον άνθρωπο, (δείτε...: ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ ΟΤΙ Η ΓΕΩΜΗΧΑΝΙΚΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΙΣΧΥΡΟΤΕΡΟ ΟΠΛΟ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ ...και είναι μόνο κάτι από όλα όσα συμβαίνουν!
http://church-taxiarchon-kernitsas.blogspot.com/
Με εκτίμηση,
Γ-Χ-Ν-ν