Η Θράκη μπορεί να βρίσκεται εντός της Ελληνικής Επικράτειας, όμως η υπερκινητικότητα του τούρκου προξένου Κομοτηνής Ιλχάν Σενέρ και οι μηχανισμοί της Άγκυρας, αποκαλύπτουν την αδυναμία της κυβέρνησης των Αθηνών να αναγνώσει με επάρκεια τις αναφορές των κρατικών υπηρεσιών και να παρέμβει ουσιαστικά και αμετάκλητα σε ένα θέμα που «καίει» και που είναι ικανό να δρομολογήσει ιδιαίτερα δυσάρεστες εκπλήξεις σε εθνικό επίπεδο για την Ελλάδα.
Παίρνοντας αφορμή τα όσα συμβαίνουν στην Θράκη όσον αφορά το θέμα της μισθοδοσίας των ιεροδιδασκάλων και την σθεναρή έως προκλητικότατη στάση του Τούρκου προξένου, ο οποίος διαμήνυσε πως «αυτός ο νόμος δεν θα περάσει». Αξίζει να σημειώσουμε ότι το τουρκικό προξενείο στηρίζει μεγάλο μέρος της τουρκικής προπαγάνδας και στον εκτουρκισμό της μουσουλμανικής νεολαίας στην Θράκη, στο «κήρυγμα» των ιεροδιδασκάλων και γι αυτόν ακριβώς τον λόγο επιθυμεί να τους έχει υπό την πλήρη κατοχή του μέσω της «μαύρης» και αποκλειστικής εκ μέρους του μισθοδοσίας.
Από τα όσα ακολούθησαν αυτής της τοποθέτησης του Τούρκου προξένου και της διάσκεψής του με τους μουσουλμάνους βουλευτές της Θράκης,μπορέσαμε να διακρίνουμε τα «πατριωτικά» αισθήματα των κομμάτων (τουλάχιστον αυτών που βρίσκονται εντός του Κοινοβουλίου) και εισπράξαμε –για μία ακόμη φορά- την απογοήτευση.
Φαίνεται πως η Θράκη αποτελεί μία απλή δεξαμενή ψήφων για όσους ασχολούνται με την πολιτική και δεν αποτελεί τίποτε περισσότερο για την κεντρική πολιτική που ενστερνίζονται και ακολουθούν τα κόμματα. Κι αυτό, επειδή διέρρευσαν στον τύπο οι διαθέσεις και τo σκεπτικό εκείνων που επαγγέλλονται την διάσωση της χώρας, αλλά ίσως να θεωρούν ως μετρήσιμο μέγεθος την περίπτωση παραχώρησης κυριαρχίας και άτυπης συγκυβέρνησης μεταξύ Αθήνας και Άγκυρας στην Θράκη.
Πριν από 2 περίπου μήνες, σε άρθρο μας που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Επίκαιρα», με τον τίτλο «Θράκη: Σε άτυπο καθεστώς συγκυριαρχίας με την Άγκυρα»,μεταξύ άλλων είχαμε προσεγγίσει το ζήτημα των ιεροδιδασκάλων και παρουσιάσαμε περιληπτικά την βούληση κρατικής παρέμβασης, αλλά και την διακοπή αυτής της προσπάθειας από μία ομάδα τεσσάρων πολιτικών (βουλευτών και πολιτευτών) της Θράκης.
Δεν περιμέναμε όμως, το αυτονόητο και το απολύτως λογικό (της νόμιμης μισθοδοσίας των μουσουλμάνων ιεροδιδασκάλων από το Ελληνικό κράτος αντί της παράνομης και «μαύρης» μισθοδοσίας τους από το τουρκικό προξενείο και τις μυστικές υπηρεσίες της Τουρκίας) να γίνει αντικείμενο καταμέτρησης ψήφων από τα κόμματα της Ελληνικής Βουλής που υποτίθεται ότι εργάζονται για το εθνικό συμφέρον της χώρας.
Έτσι, διαβάζουμε πως το «ΠΑΣΟΚ» πρόκειται να υπερψηφίσει το νόμο του υπουργείου Παιδείας, ο οποίος θα συζητηθεί και θα τεθεί προς ψήφιση στην Βουλή την ερχόμενη Πέμπτη 16/1/2013, επειδή νιώθει πολύ «χαλαρά», αφού δεν έχει κανέναν μουσουλμάνο βουλευτή στην περιοχή.
Η «Νέα Δημοκρατία», επίσης θα υπερψηφίσει το νομοσχέδιο, αφού δεν έχει κανέναν μουσουλμάνο βουλευτή.
Τα «ωραία» αρχίζουν στην «Χρυσή Αυγή», η οποία θα καταψηφίσει το νόμο που ο τούρκος πρόξενος χαρακτηρίζει ως κομβικό σημείο την καταψήφισή του, αφού είναι μία ευθεία απειλή για την τουρκική προπαγάνδα και θα «γυρίσει πολλά χρόνια πίσω, την δουλειά που μέχρι στιγμής έχει γίνει».
Κατανοούμε, βέβαια, πως η «Χρυσή Αυγή» αντιτάσσεται της πληρωμής ως δημοσίων υπαλλήλων μουσουλμάνων ιεροδιδασκάλων, αλλά στα πλαίσια της ισονομίας μεταξύ των πολιτών και αφού οι ιερείς της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ελλάδος πληρώνονται από το δημόσιο (μετά από συμφωνία μεταξύ Εκκλησίας και Πολιτείας, η οποία στηρίχθηκε στην μεταβίβαση σημαντικού μεριδίου εκκλησιαστικής ακίνητης περιουσίας στο Ελληνικό δημόσιο).
Έτσι, η «Χρυσή Αυγή» κατορθώνει να φάσκει και να αντιφάσκει ως προς την κατεύθυνση της εθνικής της πολιτικής και μέσω της στάσης της (όπως έχει διαρρεύσει στα ΜΜΕ) γίνεται σύμμαχος της επιθετικής εξωτερικής τουρκικής πολιτικής και φυσικά της προπαγάνδας και της δράσης έμμισθων πρακτόρων της Άγκυρας εντός του Ελληνικού εδάφους της Θράκης.
Στη συνέχεια, η στάση της ΔΗΜΑΡ -η οποία αν και κυβερνητικό κόμμα- δεν τολμάει μέχρι την στιγμή που γραφόντουσαν αυτές οι γραμμές, να ακολουθήσει την προτροπή του μουσουλμάνου βουλευτή της, ο οποίος υποσχέθηκε πως όποιος δηλώσει πρώτος την καταψήφιση του σχετικού νόμου, θα εισπράξει το σύνολο των μουσουλμανικών ψήφων (εννοούσε των ψήφων που επηρεάζει το τουρκικό προξενείο) της Θράκης.
Στο άγχος της να μην χάσει ψήφους προς το ΣΥΡΙΖΑ αλλά και να πάρει ψήφους από το ΠΑΣΟΚ η ΔΗΜΑΡ λειτούργησε σαν να ψηφίζουν στη Θράκη μόνο μουσουλμάνοι που ακολουθούν το προξενείο. Έτσι, θεωρείται σχεδόν βέβαιο πως η ΔΗΜΑΡ θα καταψηφίσει το νόμο, αφού η απώλεια έστω κι ενός βουλευτή (των ψήφων που τον ακολουθούν), ίσως να σημάνει ακόμη και την απομάκρυνσή της από την Βουλή στις επόμενες εκλογές.
Το ΚΚΕ είναι βέβαιο πως θα καταψηφίσει το νόμο, μέσα στα γενικότερα πλαίσια του κόμματος περί αντιμετώπισης των θρησκευτικών λειτουργών, επιβεβαιώνοντας όλους εκείνους που αναφερόμενοι στο Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδος, ισχυρίζονται πως ποτέ δεν είχε εθνικά χαρακτηριστικά και λειτουργούσε πάντα απομακρυσμένο από μία εθνική πολιτική. Δυστυχώς, σε αυτή την περίπτωση το ΚΚΕ δεν διστάζει να προτάξει ως υπέρτερες τις ιδεολογικές τους αγκυλώσεις μπροστά στο αυτονόητο εθνικό συμφέρον...
O ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται στην χειρότερη θέση από όλους, αφού «διακινδυνεύει» 2 έδρες βουλευτών που θα δηλώσουν ανεξάρτητοι εάν δεν καταψηφιστεί ο σχετικός νόμος περί των ιεροδιδασκάλων. Ο Ζεϊμπέκ είπε από την πλευρά του ότι θα δώσει ιδιαίτερη έμφαση στη λογική ότι η τροπολογία είναι κάτι που σκέφτηκαν οι εθνικιστές για να καταστρατηγήσουν τη θρησκευτική ελευθερία της μειονότητας.
Δεν έχει υπάρξει καμία δήλωση από την πλευρά της Κουμουνδούρου, προς απογοήτευση των ψηφοφόρων του που προσεγγίζουν με συμπάθεια την γενικότερη δράση του τουρκικού προξενείου της Κομοτηνής ή και εκείνων που ανήκουν στο πατριωτικό του σκέλος και θα ήθελαν ξεκάθαρες κουβέντες υπέρ της Ελλάδας. Η Πέμπτη όμως είναι πολύ κοντά και η στάση του κόμματος του ΣΥΡΙΖΑ θα δώσει την δυνατότητα σε πολλούς να ξεκαθαρίσουν τι εννοεί ο Αλέξης Τσίπρας όταν αναφέρεται στην «εθνική πολιτική».
Οι «Ανεξάρτητοι Έλληνες» θα υπερψηφίσουν το σχετικό νόμο, αφού εκτός του ότι δεν νιώθουν καμία πίεση λόγω παντελούς έλλειψης μουσουλμάνων βουλευτών, αλλά κι επειδή αποτελεί πάγια πολιτική τους θέση η σκληρή αντιμετώπιση της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής και ιδιαίτερα της ύπαρξης του τουρκικού προξενείου της Κομοτηνής του οποίου επιθυμούν την άμεση απομάκρυνσή του.
Βάζοντας, λοιπόν, την Θράκη στην προκρούστεια λογική του κομματικού συμφέροντος, το εθνικό σκέλος και η οποιαδήποτε σκέψη περί εθνικού συμφέροντος αποτελούν «όνειρο απατηλό», αλλά ταυτόχρονα συμβάλλουν και για μία «ολική επαναφορά» στην πραγματικότητα για τους ψηφοφόρους των σημερινών κοινοβουλευτικών κομμάτων. Η ψήφος των τουρκο-πρακτόρων είναι δυνατόν να εισάγει κάποιους στην Βουλή, να ενδυναμώσει κάποιους άλλους ακόμη περισσότερο, ενώ δεν μπαίνει στην ζυγαριά με το εθνικό συμφέρον, αφού αυτό καθίσταται –προφανώς- ανύπαρκτο για τους «ταγούς» και τους διασώστες της χώρας. Άλλωστε, υποσχέθηκαν διάσωση και ποτέ δεν αναφέρθηκαν αν τελικά θα διασωθούμε όλοι οι πολίτες ή όλα τα γεωγραφικά διαμερίσματα…
Και όμως, το πρόβλημα δεν είναι ο Tούρκος πρόξενος
Εάν, όμως, θελήσουμε να είμαστε περισσότερο ψύχραιμοι και αντικειμενικοί, θα καταλήξουμε στο συμπέρασμα πως για όσα συμβαίνουν στην Θράκη δεν είναι υπεύθυνος ο τούρκος πρόξενος ή ακόμη και η ύπαρξη του τουρκικού προξενείου.
Τεράστια ευθύνη φέρει η φοβική ή και ανύπαρκτη διάθεση ουσιαστικής παρέμβασης πολιτικής παρέμβασης από την Αθήνα, της οποίας οι καρεκλοκένταυροι δεν μπορούν ή δεν θέλουν να κατανοήσουν τι ακριβώς συμβαίνει στη Θράκη.
Την πραγματική ευθύνη, όμως, την έχει η μακροπρόθεσμη σχεδιασμένη τουρκική πολιτική και ιδιαίτερα η σημερινή κυβέρνηση του Ταγίπ Ερντογάν, τα μέλη της οποίας (συμπεριλαμβανόμενου και του ίδιου του τούρκου πρωθυπουργού) έχουν πάρα πολλές φορές απευθυνθεί προς τους μουσουλμάνους της Θράκης ως «αδέλφια», ενώ δεν έχουν κρύψει ποτέ την διάθεση παρεμβατικότητας στα εσωτερικά θέματα της Ελλάδας και ιδιαίτερα εκείνα που η τουρκική προπαγάνδα και οι μηχανισμοί της Άγκυρας δημιουργούν εντός της Θράκης.
Για όσο διάστημα δεν υπάρξει μία σαφής, σκληρή και αμετάκλητη στάση από πλευράς της κυβέρνησης των Αθηνών (και ιδιαίτερα από την πλευρά του υπουργείου Εξωτερικών), η οποία θα θέτει απέναντι στις ευθύνες της την τουρκική κυβέρνηση, δεν πρόκειται να σταματήσει η προκλητική στάση των τούρκων πολιτικών και κυβερνητικών αξιωματούχων στις αναφορές τους περί Θράκης.
Η εμπλοκή της Τουρκίας στην Θράκη, αποτελεί εξόφθαλμη απόπειρα εισόδου και δημιουργίας προβλημάτων στο εσωτερικό μίας τρίτης χώρας και είναι δεδομένο πως μία –εκ μέρους της Ελλάδας- καλοσχεδιασμένη διπλωματική επίθεση στα διεθνή φόρα, θα δημιουργούσε πολλά προβλήματα στην έτσι κι αλλιώς «φορτωμένη» κυβέρνηση του Ερντογάν.
Μία ευθεία απειλή εκ μέρους της Ελληνικής κυβέρνησης, (η οποία και θα είναι «μεστή νοήματος») και η οποία θα αναφέρεται σε άμεσο κλείσιμο του τουρκικού προξενείου της Κομοτηνής, με αμέσως επόμενη την απομάκρυνση από τον Ελλαδικό χώρο όσων δηλώνουν τούρκοι πολίτες, αρχής γενομένης από «επίλεκτους» ανθυπο-πρακτορίσκους που δρουν στη σκιά του τουρκικού προξενείου.
Για να γίνει όμως αυτό, απαιτεί την ύπαρξη μίας κυβέρνησης η οποία θα έχει στοχευμένη και τουλάχιστον μεσοπρόθεσμα σχεδιασμένη εθνική πολιτική, η οποία θα λειτουργεί υπέρ της χώρας και των πολιτών, θα είναι ανεξάρτητη και θα εργάζεται προς την κατεύθυνση υπεράσπισης των εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων σε ολόκληρη την επικράτεια. Προπάντων, όμως, θα είναι έντιμη και συνεπής απέναντι στον ίδιο της τον εαυτό.
Εφόσον όλα αυτά δεν υφίστανται σήμερα (η τρικομματική κυβέρνηση Σαμαρά αποτελεί το απαύγασμα της ασυνέπειας και της μη εθνικά κυρίαρχης πολιτικής), δεν πρόκειται να αντιμετωπισθεί η πηγή του προβλήματος που γιγαντώνεται στην Θράκη, που συνεχίζεται στο Αιγαίο και που θεριεύει στην Κω και την Ρόδο. Δυστυχώς, τα «κουκιά» (ψήφοι) και τα ευρώ, αποδεικνύονται μεγαλύτερου ειδικού βάρους για τους σημερινούς «λαθραίους μνημονιακούς ανθυποκυβερνώντες»*.
Όταν Ελληνικά (όπως θέλουν να αυτοπροσδιορίζονται) κόμματα τολμούν να αντιπαραβάλλουν τα κομματικά τους συμφέροντα με τις ψήφους που θέτουν επ’ αμφιβόλω την Ελληνικότητα ενός ολόκληρου γεωγραφικού διαμερίσματος της χώρας, είναι σαφές πως οι προτεραιότητές τους είναι άκρως βλαπτικές για τα εθνικά συμφέροντα και δη επικίνδυνες για την γεωγραφική ακεραιότητα της χώρας. Αντί να εκπαραθυρώσουν από την Βουλή τα όργανα της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής, οι υποτιθέμενοι διασώστες της Ελλάδας συνδιαλέγονται με στυγνούς εκβιαστές…!
Είναι προφανές, λοιπόν, πως οι "σωτήρες" της χώρας δεν διαθέτουν το απαιτητό ηθικό υπόβαθρο για να ζητήσουν την εμπιστοσύνη των πολιτών. Ως εκ τούτου, ίσως οι Έλληνες πολίτες θα έπρεπε να σκεφθούν πολύ σοβαρά τόσο το πολιτικό γίγνεσθαι όσο και τον πολιτικό ορίζοντα συγκεκριμένων κομμάτων, τα οποία λειτουργούν και αποφασίζουν με μοναδικό γνώμονα την πολιτική τους ύπαρξη, ενάντια στα όσα προτάσσει και επιβάλλει το εθνικό συμφέρον…
Κωνσταντίνος