Μα το ΠΑΣΟΚ συνεργάζεται μια χαρά με τη Λαϊκή Δεξιά. Εκτός κι αν ενοχλήθηκε το ΠΑΣΟΚ επειδή ο κ. Τσίπρας τους έκλεψε τη λέξη. Το ΠΑΣΟΚ στηρίζει τον εθνικιστή κ. Σαμαρά και συνεργάζεται άψογα με τα στελέχη της Λαϊκής Δεξιάς που ζητούν εδώ και τώρα συνεργασία με…τη Χρυσή Αυγή.
Είναι αστείο να κατηγορούν τον κ. Τσίπρα ότι ακολουθεί τις τακτικές του Ανδρέα Παπανδρέου, άνθρωποι που κουνούσαν με πάθος πράσινα λάβαρα στις ομιλίες του Ανδρέα Παπανδρέου, άνθρωποι που μπουκώθηκαν από επιδοτήσεις επί Ανδρέα Παπανδρέου, ΜΜΕ που γιγαντώθηκαν επί Ανδρέου Παπανδρέου, άνθρωποι που βολεύτηκαν επί Ανδρέα Παπανδρέου, άνθρωποι που συμμετείχαν στη λεηλασία του Κράτους επί Ανδρέα Παπανδρέου.
Από την άλλη, είναι λίγο υποκριτικό να κάνουμε θέμα τη φράση «κι εμείς είμαστε νοικοκυραίοι» που χρησιμοποίησε ο κ. Τσίπρας στη συνέντευξή του στον Real FM. Τώρα ανακαλύψαμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μετατρέπεται σε ένα απολύτως «νοικοκυρεμένο κόμμα»; Είναι αξιωματική αντιπολίτευση. Είναι δυνατόν να απευθυνθείς στο εκλογικό σώμα αν δεν είσαι «νοικοκύρης»;
Από τη στιγμή που μπαίνεις στη Βουλή, νοικοκυρεύεσαι. Κι αν τύχει να γίνεις αξιωματική αντιπολίτευση νοικοκυρεύεσαι ακόμη περισσότερο, διαφορετικά ξεχνάς την περίπτωση να γίνεις κάποτε κυβέρνηση.
Από τη στιγμή που ένα κόμμα μπαίνει στη Βουλή, κάνει κομματικό πρωταθλητισμό. Εγώ δεν ξέρω κάποιο κόμμα να μη νοιάζεται για τα ποσοστά του. Μπορεί και να υπάρχει δηλαδή, αλλά δε μου έτυχε να το παρατηρήσω. Αυτό που βλέπω πάντα είναι μια προσπάθεια να ανεβάσουν τα ποσοστά τους όλα τα κόμματα.
Μήπως υπήρξε η υποψία κάποια στιγμή ότι το εκλογικό σώμα ριζοσπαστικοποιήθηκε και στήριξε συνειδητά τον ΣΥΡΙΖΑ των συνιστωσών; Το εκλογικό σώμα είναι το ίδιο συντηρητικό, όπως ήταν πάντα. Νοικοκυρεμένο και συμμαζεμένο. Αν δεν πας με τα νερά του, είσαι καταδικασμένος να μείνεις εκτός Βουλής ή στην καλύτερη περίπτωση να σε τρώει η αγωνία του 3% όποτε γίνονται εκλογές.
Όταν αποδέχεσαι το παιχνίδι αυτού του κοινοβουλευτισμού, του γεμάτου κόλπα και κλοπές εδρών, αποδέχεσαι αυτομάτως και τους όρους του. Σε διαφορετική περίπτωση, απλώς δε συμμετέχεις σε εκλογές. Όταν παλεύεις να γίνεις κυβέρνηση, υποχρεωτικά θα περάσεις κι από την αξιωματική αντιπολίτευση. Κι όταν φτάσεις σ’ εκείνο το σημείο είναι λογικό ότι θα συναντηθείς και με τον Σόιμπλε και με τον Ομπάμα και θα πουλήσεις την ψυχή σου στο διάβολο του κυβερνητισμού.
Προς τι, λοιπόν, όλη αυτή η έκπληξη για τον νοικοκυρεμένο λόγο του κ. Τσίπρα; Προς τι η έκπληξη για τις διακριτικές μεν, αποστάσεις δε, που πήρε ο κ. Τσίπρας από τον «αναρχικό» βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, αν και ο εν λόγω είναι περίπτωση. Ποιος λογικός άνθρωπος θα συμμετείχε ως υποψήφιος βουλευτής σε εκλογές, θα εκλεγόταν βουλευτής και παράλληλα θα δήλωνε τη συμπάθειά του στον αναρχισμό; Πρόκειται για περιστατικό ιδεολογικοπολιτικού διχασμού με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Ο κ. Τσίπρας δεν είναι βλάκας όπως είναι ο κ. Σαμαράς. Ο κ. Τσίπρας είναι έξυπνος άνθρωπος. Έχει τις δημοσκοπήσεις του και τις διαβάζει καλά. Γνωρίζει την ποιότητα του εκλογικού σώματος στο οποίο απευθύνεται. Ακόμη κι αν οι δημοσκοπήσεις που εμείς οι υπόλοιποι διαβάζουμε είναι «πειραγμένες» και η ΝΔ δεν είναι πρώτο κόμμα, αλλά δεύτερο, δεν έχει 29% αλλά 25%, είναι ενδεικτικό της πνευματικής κατάστασης μεγάλου μέρους του εκλογικού σώματος.
Σε αυτό το κοινό πρέπει να απευθυνθεί ο κ. Τσίπρας για να κάνει καριέρα πρωθυπουργού. Είναι επιλογή του, όχι λάθος του. Δεν πέφτει σε καμία παγίδα. Κάνει πρόβες. Βρήκε τα λόγια που θέλει να ακούσουν οι «νοικοκυραίοι» και τα λέει. Κι όταν τα λέει καλά, πανικοβάλλονται η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Ξέρουν ότι ο κόσμος και πολλά από τα στελέχη τους έχουν το συνήθειο να πηγαίνουν με τον νικητή. Βλέπουν ότι άλλος πλέον θα εκμεταλλεύεται τον κρατικό μηχανισμό. Βλέπουν ότι άλλοι επιχειρηματίες θα ωφεληθούν από μία κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ.
Το σημερινό σύστημα έχει σκυλιάσει. Τα δίνει όλα. Βγάζει αφρούς μπροστά στην πιθανότητα να αντικατασταθεί από σύστημα που χτίζει ο κ. Τσίπρας. Διότι ας μην κοροϊδευόμαστε, αυτό χτίζει. Το δικό του σύστημα, τα δικά του κυβερνητικά στελέχη, τους δικούς οικονομικούς κύκλους. Είναι απαραίτητες προϋποθέσεις για να κυβερνήσεις.
Δεν έχει σημασία το πότε. Μπορεί να μην είναι στις επόμενες εκλογές, αλλά στις μεθεπόμενες. Ο κ. Τσίπρας δεν θα αμφισβητηθεί από κανέναν, ειδικά μετά την ολοκλήρωση της μετατροπής του ΣΥΡΙΖΑ σε νοικοκυρεμένο κόμμα. Ο κ. Τσίπρας είναι νέος, δε βιάζεται. Θα ήθελα να γράψω τώρα «ο κ. Τσίπρας δε βιάζεται, όμως η κοινωνία βιάζεται, δεν αντέχει», όμως θα κορόιδευα τον εαυτό μου αν το έκανα.
Είναι αλήθεια ότι ένα μέρος της κοινωνίας βιάζεται και δεν αντέχει. Είναι μικρό, όμως. Όπως ακριβώς το είπε ο κ. Τσίπρας «μικρή δεξαμενή ψήφων». Το μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας απέδειξε και καθημερινά αποδεικνύει ότι είναι ευπροσάρμοστο σε πολιτικές ταπείνωσης. Δε δείχνει καν να μην αντέχει. Μάλλον οι «νοικοκυραίοι» είχαν μεριμνήσει για μια «δύσκολη ώρα», οπότε έχουν περιθώριο να ελπίζουν τώρα στον κ. Σαμαρά ή αύριο στον κ. Τσίπρα.
Μακάρι να είχα κάποια άλλη εξήγηση να δώσω στον εαυτό μου για όλα αυτά που ΔΕΝ συμβαίνουν, αλλά μου τελείωσαν τα άλλοθι.