Πράγματι η Ελλάδα βρίσκεται ήδη σε κρίσιμη καμπή, όχι μόνο λόγω των δυσβάστακτων μέτρων που αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο χάριν των δανειστών, μιας και σ’ αυτό το λούκι έχει περάσει πλέον ολόκληρος ο Ευρωπαϊκός Νότος. Τα εθνικά ζητήματα και η κήρυξη της Α.Ο.Ζ. δείχνουν να «φουσκώνουν» και κατά τα φαινόμενα ήρθε η ώρα κρίσιμων αποφάσεων για την ελληνική Πολιτεία. Οι διεκδικήσεις γειτόνων και μη σε σχέση με την γεωστρατηγική θέση και τον ορυκτό πλούτο της χώρας αποκαλύπτονται και πείθουν και τους πλέον δύσπιστους, οι οποίοι αποκαλούσαν «γραφικούς» αυτούς που τολμούσαν να προβάλλουν τα εθνικά θέματα.
Το πατριωτικό καθήκον απαιτεί υπέρβαση της ιδιοτέλειας και των κομματικών πεποιθήσεων καθώς και την δημιουργία κλίματος ενότητας για πολιτικούς και πολίτες. Δεν φτάνει μόνο το «ξεσκέπασμα» των σκανδάλων. Το πολιτικό σκηνικό της μεταπολίτευσης δείχνει να βρίσκεται προ της πλήρους κατάρρευσής του. Ευθύνη των λιγοστών πολιτικών, οι οποίοι έχουν μείνει μακριά από διαφθορά και σκάνδαλα, είναι, αφού πάψουν ν’ αναμασούν τις ίδιες και τις ίδιες θεωρίες, να αφήσουν παρακαταθήκη, προκειμένου να έρθουν νέα πρόσωπα μέσα από τα σπλάχνα της Ελλάδας. Ειδάλλως μετά την σίγουρη πτώση της «πολιτικής του χθες», θα μας φέρουν κυβερνήτες απ’ έξω, παγκοσμιοποιητές ανώτερης βαθμίδας. Τι προτιμάμε, λοιπόν;
Οι πολίτες πρέπει να ενωθούν κι αυτοί. Τι σημαίνει αριστερός και δεξιός; Όλοι στο ίδιο καζάνι βράζουμε. Πληρώνουμε παράλογους φόρους και φοβόμαστε για το αύριο. Ή θα ξυπνήσουμε ή θα γίνουμε επαρχία του παγκόσμιου πριγκιπάτου που ετοιμάζεται να παρουσιαστεί και επίσημα στον δυτικό κόσμο. Οι εξωτερικές εξελίξεις θα «γεννήσουν» ευκαιρίες, τις οποίες, εφόσον αδράξει ο Ελληνισμός…
ΠΥΓΜΗ.gr