Εάν οι «σοφοί» του ΣΥΡΙΖΑ δεν βρουν λεφτά για κομμουνιστικά πειράματα στην οικονομία (εφόσον και όποτε γίνουν κυβέρνηση) ας μην περιμένουν ότι ο λαός έχει πρόθεση να πληρώσει ξανά τα σπασμένα. Οπότε οι όποιες «πονηρές ιδέες» για κοινωνικοποιήσεις ιδιωτικών επιχειρήσεων με εξαγορές... προς στήριξη στρατηγικών τομέων της οικονομίας και ανάσχεση της ανεργίας... ας μείνουν καλύτερα στα αριστερά ντουλάπια.
Μπορεί η στήλη να σπεύδει πολύ πρόωρα να κάνει επισημάνσεις με παραλήπτες μια πιθανή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ (στηριγμένη από κόμμα ή κόμματα που παραδίδονται, άνευ όρων, προκειμένου να περάσουν στην εξουσία) αλλά η εκ των υστέρων εμπειρία του ψευτοσοσιαλισμού ΠΑΣΟΚ και ΝΔ μας διδάσκει ότι καλό είναι ορισμένα περίεργα φαινόμενα και κινήσεις να φωτίζονται στην γέννησή τους και όχι στην ωρίμανσή τους.
Μπαίνοντας λοιπόν στο 2014 (αποδεχόμενοι ακόμη την αισιοδοξία των κ.κ. Σαμαρά και Στουρνάρα για ανακοπή της κατρακύλας και πιθανή έξοδο στις αγορές) γίνεται αισθητό (από την κίνηση της εσωτερικής εμπορικής και μεταποιητικής αγοράς και όχι της καφετέριας, των σουβλατζίδικων και των φασφουντάδικων) ότι δεν πρόκειται εύκολα να αποχαρακτηριστούν από «προβληματικές επιχειρήσεις» οι περίπου 3000 καταδικασμένες μεταποιητικές, εμπορικές αλλά και τουριστικές επιχειρήσεις με κριτήρια Τραπεζών.
Οι βιοτέχνες επισήμως βλέπουν 1.000 λουκέτα μέσα στους πρώτους μήνες του 2014 και περισσότερες από 5.000 εμπορικές επιχειρήσεις θεωρούν αναγκαία την μείωση του προσωπικού έστω και κατά ένα άτομο.
Τα δε στοιχεία για την αύξηση της ανεργίας οδηγούν (τελικά) κοντά στο 30% χωρίς δημιουργική στατιστική...
Στο χώρο της μεσαίας και μεγάλης βιομηχανίας τουλάχιστον 300 μονάδες δεν στέκουν στα ποδάρια τους χωρίς ρευστό και χρηματοδότηση Τραπεζών με όρους που να επιτρέπουν να αναπνεύσουν.
Και οι συγκεκριμένοι επιχειρηματίες ανησυχούν και για την εγκατάλειψη της αγοράς ακόμη και από τα γνωστά «κοράκια» εξαγοράς χρεών (βιομηχανιών) με σκοπό την εκμετάλλευση της ακίνητης περιουσία τους.
Στον εμπορικό τομέα το ενδεχόμενο λουκέτου μιας ακόμη μεγάλης και ιστορικής αλυσίδας καταστημάτων επιτείνει την αγωνία.
Έχουμε λοιπόν μια πολύ μεγάλη νέα γενιά προβληματικών επιχειρήσεων της μεταποίησης μέρος της οποίας είναι, συνδεδεμένο (άμεσα ή έμμεσα με υπεργολαβίες) με τις κρατικές προμήθειες και το κρατικοδίαιτο σύστημα του ελληνικού ψευτοσοσιαλισμού.
Η νέα αυτή γενιά προβληματικών που υπολογίζεται στις 1.000 μονάδες έχει (σύμφωνα μόνο με τους μετόχους) την υγεία και την δυνατότητα να ξεπεράσει τα προβλήματα και να βρεθεί σε δρόμους ανάπτυξης.
Και εδώ ακριβώς είναι που ξεκινάει ο κίνδυνος να επανέλθει το «πανηγύρι» της κρατικής ρεμούλας.
Γιατί πολλές από τις επιχειρήσεις αυτές (μεγάλων και μεσαίων διαστάσεων) βλέπουν την σωτηρία τους σε μια μορφή εντάξεως τους στο κράτος με σκοπό την μονιμοποίηση της συνεργασία τους με τον κρατικό τομέα.
Βασικό επιχείρημα τους είναι, εκτός από το μονίμως προβαλλόμενο για την απώλειας θέσεων εργασίας, ότι οι μονάδες τους είναι περίπου προέκταση των στρατηγικών τομέων της οικονομίας...
Στην ταραγμένη δε αυτή κατάσταση των επιχειρήσεων έρχεται και κολλάει... η φιλοδοξία «αναγέννησης» της γνωστής «μαφίας» του συνδικαλισμού που φιλοδοξεί να πάρει και ρόλους κομισάριων λόγω των «αγώνων» τους για την αριστερή Ελλάδα...
Το συνδικαλιστικά «δένδρα» της ΓΕΝΟΠ, των μεταφορών, του πρώην κρατικού ΟΤΕ, των Τραπεζών, των Σχολείων, της ΓΣΕΕ και των Πανεπιστημίων έχουν προσφέρει πολλά «φρούτα» στην κομματική σκηνή της χώρας που ακόμη θεωρούν ότι δεν βρήκαν την θέση τους μέσα στην «πολιτική φρουτιέρα»...
Αυτός όλος ο «συρφετός» συντρόφων του σοσιαλισμού του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ προσδοκά τώρα σε ένα «δεύτερο γύρο» μέσα από τις «τάξεις» του ΣΥΡΙΖΑ.
Πολλοί από αυτούς έχουν ήδη συνδεθεί με (κατ΄ επάγγελμα) κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες και της μεταποίησης και συζητούν και σχέδια ένταξης των επιχειρήσεων τους σε ένα πρόγραμμα κοινωνικοποιήσεων που θα απορροφήσει βέβαια χρέη και ζημιές κατά το πρότυπο που εφαρμόζουν τα «κοράκια».
Τέτοιες «προωθημένες» προτάσεις έχουν ήδη περάσει σε «επαναστάτες» των συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ και από αυτούς σε «σοφούς» που επεξεργάζονται διάφορες ιδέες του πίνακα για την ανάκαμψη της χώρας μέσα από ένα νέο σοβιετικό σύστημα.
Οι επιχειρηματίες δε της «συμφοράς» τρίβουν τα χέρια τους αναλογιζόμενοι τους κερδισμένους συναδέλφους τους των προβληματικών της εποχής Παπανδρέου.
Εύχομαι όλα αυτά (τα απολύτως υπαρκτά σε παρασκηνιακό επίπεδο) να μείνουν στο επίπεδο αυτό και στις φιλοδοξίες των συνδικαλιστών της αρπαχτής. Εύχομαι ακόμη να καλλιεργούνται για λόγους συσπείρωσης των συντροφικών δυνάμεων που συνθέτων τον ΣΥΡΙΖΑ. Εάν όμως δεν είναι έτσι και συμβεί να πάρουν σάρκα και οστά (αν επικρατήσουν απόψεις αιθεροβαμόνων κομμουνιστών) είμαι βέβαιος ότι τότε θα κατεβούν στους δρόμους και γέροι και μωρά παιδιά.