ΕΚΕΙ που λέγαμε να εξοικονομήσαμε κανένα…χωροφύλακα. Για τη φύλαξή μας οι πολλοί. Τους (παρα)κράτησαν οι ολίγοι. Πολιτικοί και οι «κάποιοι». ‘Ήταν απαίτησή μας να πληρώνουν οι ίδιοι για τη φύλαξή τους (μη μας λείψουν) κι έπεσε στο κενό. Υποχρεωτικός παρέμεινε ο οβολό μας, για τους χωροφύλακες ξοπίσω τους.
ΠΑΝΩ, λοιπόν, που λέγαμε και περιμέναμε, το σκάει ο Χριστόδουλος και τα νέφη…απελπισίας σκεπάζουν τον ορίζοντα (πολιτικών και «κάποιων»). Και, πάραυτα, τον εφιάλτη τους τον κάνουν και δικό μας. Ξυπνήσαμε ανήσυχοι κι αρπάξαμε το…όπλο. Σαν τους τσαρουχάδες, κάποτε, μη πλακώσουν μπολσεβίκοι.
ΚΑΙ ο κρατικός προϋπολογισμός για τη φύλαξή τους; Κι αυτό δικιά μας υπόθεση. Των πολλών. Μη βάλει το χέρι του στη τσέπη ο εφοπλιστής κι ο (μεγαλο)δημοσιογράφος που (δήθεν) κινδυνεύουν από βόλι τρομοκράτη ή «τρομοκράτη».
Να, λοιπόν, ντουζίνες (αυξημένες) ένστολων και «κρυφών» πίσω από υπουργούς και αρχηγούς, πρόνοια για φύλαξη μεγαλοστελεχών ΔΕΚΟ και τραπεζών και η ζωή κυλάει. Με τον φορολογούμενο αφύλαχτο να του αρπάζουν το πορτοφόλι στο χάος της Αθήνας και του αγρότη τον εξοπλισμό (για ποτίσματα κλπ.) να του τα εξαφανίζουν απ’ το χωράφι.
ΕΙΧΑΝ λόγους να αυξήσουν τη φρουρά τους και τον βρήκαν. Στον «κίνδυνο» Χριστόδουλος και με συνεργούς του και ομοϊδεάτες να το σκάνε συστηματικά. Η ματιά μας δεν είναι διεισδυτική-δεν μπορεί να είναι.
Και με δημοκρατία μπορούν να σε δουλεύουν. Κι όταν τα αστυνομικά μέτρα καταργούνται γιατί ένα τυραννικό καθεστώς πεθαίνει, ανθίζει η «δημοκρατία» του…μπερδέματος. Με την αλήθεια θαμμένη σε χιλιάδες ψέματα και τον φιλύποπτο «ερευνητή» να καταθέτει τα όπλα, αποκαμωμένος και απελπισμένος.
ΕΧΑΣΕ ο πολίτης τον ύπνο του. Δεν κοιμάται τη νύχτα, για να τα φέρει βόλτα, την ημέρα. Κάποιοι «παρακατιανοί» συνυπάρχουν με τους μεγαλομιζαδόρους και ψάχνουν στα σκουπίδια και της (αφύλαχτης) γριούλας την ανάσα θα τη φράξουν με μαντήλι κλέφτες.
ΚΑΙΡΟΣ να «ανησυχούν» και οι πολιτικοί μας και οι «κάποιοι». Παρά την …μεγαλειώδη τους προσπάθεια να θεσπίσουν τον αντιτρομοκρατικό νόμο για πάρτη τους.
Δεν το θέλουμε και μακάρι ο Χριστόδουλος να ξαναβρεθεί στη «μάντρα» του και αυτονών η καρδιά στη θέση της.