Του Κώστα Καπνίση
Σε υπαρξιακή αναζήτηση φαίνεται να βρίσκεται το άλλοτε κραταιό Κίνημα, το οποίο ούτε ξέρει που πατά ούτε που βρίσκεται, αλλά ούτε και για ποιον λόγο υπάρχει. Επισήμως, το ΠΑΣΟΚ προσπαθεί να βρει έναν επικοινωνιακό τρόπο να γλιτώσει από την συνεχή καθίζηση, αλλά και την πολιτική ανυπαρξία, πράγμα βέβαια που μόνο εύκολο δεν είναι.
Ο σοφός λαός για κάτι τέτοιες περιπτώσεις λέει το περίφημο «Ήταν στραβό το κλήμα, το έφαγε και ο γάιδαρος». Η καινούργια «αντιστασιακή» σημαία του κόμματος της Χ. Τρικούπη είναι το εισιτήριο των 25 ευρώ στα νοσοκομεία. Πρόκειται βέβαια για ένα σοβαρό ζήτημα, το οποίο το ΠΑΣΟΚ, το ψήφισε τον περασμένο Ιούνιο, αλλά τώρα θέλει να το …συζητήσει.
Το πιο σοβαρό πρόβλημα από όλα όμως, την στιγμή που η συντριπτική πλειονότητα της ελληνικής κοινωνίας, καταλαβαίνει το γιατί το ΠΑΣΟΚ «αντιδρά», είναι ότι ακόμα δεν λέει να αλλάξει ρότα. Και ούτε βέβαια πρόκειται να αλλάξει, καθώς συχνά πυκνά οι λιγοστοί πια εκπρόσωποι του κόμματος αυτού, δηλώνουν ότι δεν έχουν κάνει κανένα λάθος , βαφτίζοντας ως «ευθύνη» την ισοπέδωση του ελληνικού λαού με τα Μνημόνια και την «ιδεολογικά» ακραία νεοφιλελεύθερη στροφή.
Το ΠΑΣΟΚ μάλιστα επαίρεται στα τηλεπαράθυρα και στις ανακοινώσεις του ότι η ΝΔ του Αντώνη Σαμαρά είναι εκείνη, η οποία ακολούθησε τον δρόμο της «υπευθυνότητας», ενώ λίγο πριν τις εκλογές του 2012 επεδείκνυε ένα ψευδεπίγραφο αντιμνημονιακό προφίλ.
Το ΠΑΣΟΚ, βλέπει τις δημοσκοπήσεις και τρέμει. Το ίδιο βέβαια πράγμα παθαίνει και η ΝΔ του Αντώνη Σαμαρά, αλλά εκείνη δεν έχει ακόμα υποστεί επισήμως την «βουτιά» του ΠΑΣΟΚ στην κάλπη. Αναμφίβολα, εκείνο το 18,85% που έλαβε η ΝΔ στις εκλογές του Μαΐου του 2012 ήταν ένα καμπανάκι για το κόμμα της Λ. Συγγρού, αλλά μέσα σε συνθήκες πόλωσης και εκβιαστικών ψευδεπίγραφων διλημμάτων κατάφερε τον επόμενο μήνα να σπάσει, έστω και οριακά πρώτη το νήμα, έχοντας όμως πίσω της στην θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης όχι το εύκολο ΠΑΣΟΚ, αλλά τον ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα.
Οι δύο μνημονιακοί εταίροι, ίδιας ιδεολογίας, αντιλήψεων και πρακτικών τα τελευταία χρόνια, δεν δυσκολεύτηκαν να συγκροτήσουν κυβέρνηση μαζί με την εξίσου «υπεύθυνη» ΔΗΜΑΡ, την οποία στην συνέχεια, την πήρε και την …σήκωσε, καθώς άλλα υποσχέθηκε και άλλα βρέθηκε να ψηφίζει και εκείνη στη Βουλή.
Το κόμμα της Χ. Τρικούπη όμως, σαφώς πιο έμπειρο από την νεότευκτη ΔΗΜΑΡ, έστω και καταρρακωμένο, κατάφερε να εξοβελίσει το κόμμα της Αγίου Κωνσταντίνου από την κυβέρνηση. Δεν ήταν δα και κάποιο ιδιαίτερο κατόρθωμα. Πιθανότατα, αυτός είναι και ο λόγος που ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ, βλέπει ΠΑΣΟΚ και Ευάγγελο Βενιζέλο και αλλάζει …πεζοδρόμιο.
Φυσιολογικό.
Η ΔΗΜΑΡ, πίστεψε ότι θα μπορούσε να διαδραματίσει κάποιον ηγετικό ρόλο, μετά το κυβερνητικό της ναυάγιο, στην λεγόμενη «Κεντροαριστερά», η οποία κάθε εβδομάδα ιδρύει κι από ένα κόμμα, με στόχο βέβαια να «κόψει» ότι μπορεί από τον ΣΥΡΙΖΑ, ενώ αν «μαζέψει» κάποιος τους υποψήφιους ηγέτες της «Κεντροαριστεράς, μπορεί και να γεμίσει και ένα …στάδιο. Πρόεδρος να είναι κάποιος και δεν έχει σημασία το που.
Το ΠΑΣΟΚ, προσπαθεί να βρει έναν τρόπο, με τον οποίο θα μπορέσει να «κατεβεί» στις περιφερειακές και ευρωπαϊκές κάλπες την Άνοιξη και φαίνεται ότι ακόμα δεν μπορεί. Ενδέχεται αυτόν τον στόχο να τον πετύχει, καθώς θα επιτευχθεί συμφωνία, από την στιγμή που αρκετοί θα θελήσουν να «δραπετεύσουν» από την κεντρική πολιτική σκηνή, θεωρώντας ότι σε ενδεχόμενο βουλευτικών εκλογών θα ψάχνουν να βρουν την ψήφο τους.
Το κόμμα της Χ. Τρικούπη πειραματίζεται και θα βρει πολλά ακόμα επικοινωνιακά τερτίπια. Το ίδιο άλλωστε κάνει και η ΝΔ. Και οι δυο μαζί προσπαθούν να πείσουν, έστω κι αν κανείς πια δεν τους πιστεύει ότι τα πράγματα για το 2014 αλλάζουν και θα πάνε καλύτερα.
Συμπερασματικά, το ΠΑΣΟΚ με την ΝΔ αντάμα, η οποία ακολουθεί με μαθηματική ακρίβεια την εκλογική πορεία του κόμματος της Χ. Τρικούπη από εδώ και πέρα θα λένε διαρκώς ότι δεν πρέπει να υπάρξει άλλο Μνημόνιο, θα περιμένουν την «πιστοποίηση» του πρωτογενούς πλεονάσματος, θα τα κάνουν από εδώ και πέρα όλα καλά και θα διορθώσουν τις αδικίες, θα επιδιώξουν να διώξουν την τρόικα για να βγει η χώρα στις αγορές και θα ζητήσουν πριν την διεξαγωγή των ευρωπαϊκών εκλογών να αποσπάσουν από τους εταίρους - δανειστές μια «υπόσχεση» ότι θα συζητηθεί το ζήτημα του δημοσίου χρέους.
Ουσιαστικά όμως, το ΠΑΣΟΚ κυρίως, η ΝΔ, και τα γνωστά «συστήματα», τα οποία τους υποστηρίζουν με πάθος, για δικό τους βέβαια όφελος, προσπαθούν να κερδίσουν όσο περισσότερο χρόνο πριν από την οριστική τους κατάρρευση και την προσφυγή στις εθνικές κάλπες.
Πληροφορίες, κάνουν λόγο για απίστευτη «μάχη» στο παρασκήνιο με μηχανισμούς και «ομαδάρχες» να προσπαθούν με έκδηλη πλέον την αγωνία στα πρόσωπά τους να βρουν έναν τρόπο, ο οποίος θα τους εξασφαλίσει την πολιτική τους επιβίωση στην αναδιάταξη του πολιτικού σκηνικού, η οποία θα καταλήξει σε κάτι που δεν θα έχει καμιά σχέση με τους υπάρχοντες πολιτικούς σχηματισμούς.
Ο νοών νοείτω…