Ηδη, μετά τους αντιπροσώπους και τους μεσάζοντες που κατονόμασε ο ίδιος, ο Π. Ευσταθίου αναγκάστηκε να παραδεχθεί ότι έδωσε μίζες 3.000.000 ευρώ για τα υποβρύχια και το οπλικό σύστημα ASRAD, αναφέροντας συνολικά 10 υψηλόβαθμα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων. Η καμπάνα, εν όψει της επόμενης φάσης, χτυπά για τα πολιτικά πρόσωπα και κυρίως για τον Κώστα Σημίτη, τον οποίο (όσο κι αν επιχειρείται να παραμείνει στο απυρόβλητο) έχει αρχίσει να λούζει κρύος ιδρώτας…
Τα πρόσωπα
Προς το παρόν επικίνδυνα στενεύει ο κλοιός για τον πρώην υπουργό Εθνικής Αμυνας (και διάδοχο του Άκη Τσοχατζόπουλου) Γιάννο Παπαντωνίου, αλλά και -τουλάχιστον σε πολιτικό επίπεδο- για τους υπουργούς που τον διαδέχτηκαν, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονται ο πρόεδρος της Βουλής Ευάγγελος Μεϊμαράκης και ο αντιπρόεδρος και υπουργός Εξωτερικών Ευάγγελος Βενιζέλος.
Εστω κι αν οι ίδιοι δεν είχαν εμπλοκή στις αποφάσεις για την προμήθεια συγκεκριμένων οπλικών συστημάτων, εκ των πραγμάτων έρχεται στο επίκεντρο η διαχείριση που έκαναν χωρίς να καταφέρουν να λύσουν τα συσσωρευμένα προβλήματα, με αποτέλεσμα να ζημιωθεί το Ελληνικό Δημόσιο. Στο στόχαστρο των εισαγγελικών Αρχών βρίσκονται ακόμη οι πρώην υπουργοί Εθνικής Αμυνας Σπήλιος Σπηλιωτόπουλος και Πάνος Μπεγλίτης.
Οι εισαγγελικές Αρχές εμφανίζονται προβληματισμένες σε ό,τι αφορά τα πολιτικά πρόσωπα λόγω της παραγραφής που προβλέπει ο νόμος περί ευθύνης υπουργών, αν και η περίπτωση Τζοχατζόπουλου απέδειξε ότι, όταν προκύπτει θέμα ξεπλύματος μαύρου χρήματος, αυτά τα στεγανά σπάνε.
Ο κ. Σημίτης είχε την πολυτέλεια να «κρύβεται» όσο η υπόθεση με τις μίζες περιστρεφόταν μόνο γύρω από τον κ. Τσοχατζόπουλο. Τώρα που έρχονται όμως στο φως ολοένα και περισσότερα (συγκλονιστικά!) στοιχεία για τη διακίνηση δισεκατομμυρίων επί της δικής του περιόδου, η σιωπή για τον πρώην πρωθυπουργό δεν είναι χρυσός, αλλά -αν μη τι άλλο- ένδειξη ενοχής και ευθύνης.
Το μεγάλο «πάρτι» με τις μίζες ξεκίνησε λίγο καιρό μετά την κρίση των Ιμίων, όταν επί πρωθυπουργίας του κ. Σημίτη αποφασίστηκαν οι αγορές-μαμούθ στον χώρο των εξοπλισμών. Σε πρώτη φάση υπουργός Εθνικής Αμυνας ήταν ο Α. Τσοχατζόπουλος και σε δεύτερη ο Γ. Παπαντωνίου, ενώ ένα ολόκληρο σύστημα διαπλοκής στα χαμηλότερα επίπεδα προωθούσε (αντί μεγάλων «δώρων», όπως αποδεικνύεται) την υλοποίηση των προγραμμάτων.
Μέχρι τώρα ο κ. Σημίτης έχει προσπαθήσει να οχυρωθεί πίσω από τον ισχυρισμό ότι το ΚΥΣΕΑ και ο ίδιος ως πρωθυπουργός επιλαμβάνονταν μόνο σε πολιτικό επίπεδο των προμηθειών των εξοπλιστικών και δεν μπορούσαν να έχουν γνώση ούτε να υποψιάζονται τι συμβαίνει «κάτω από τη μύτη» τους.
Ωστόσο, οι επί σειρά ετών απίστευτες διαδρομές ατελείωτου μαύρου χρήματος με τη συμμετοχή δεκάδων προσώπων (πολιτικοί, στρατιωτικοί και επιχειρηματίες), που κυκλοφορούσαν ελεύθερα στα υπουργεία και στους κυβερνητικούς προθαλάμους, καθιστούν τουλάχιστον αφελή αυτή την υπερασπιστική γραμμή και -εφόσον σε κάθε περίπτωση ισχύει- αναδεικνύουν νέα ερωτήματα για τις ικανότητες και τις δυνατότητες που στην πραγματικότητα (και σε αντίθεση με τους μύθους που καλλιέργησε η διαπλοκή) διέθετε ως πρωθυπουργός ο κ. Σημίτης.
Ακόμη κι αν δεν «γνώριζε», ο κ. Σημίτης είναι πολλαπλά υπόλογος, διότι -υπό το φως των δεδομένων που τώρα αποκαλύπτονται- αποδεικνύεται η ευθύνη του για τη «μοιρασιά» εξουσίας που έκανε από το 1996 με τον κ. Α. Τσοχατζόπουλο.
Στα πολιτικά παρασκήνια αποτελεί κοινό μυστικό εδώ και χρόνια η ομολογία του πρώην πρωθυπουργού ότι είχε έλθει σε συμφωνία με τον βασικό εσωκομματικό αντίπαλό του, ο οποίος έλεγχε περίπου το 40% του ΠΑΣΟΚ, και του είχε «εκχωρήσει» τον χώρο της Εθνικής Αμυνας και των εξοπλισμών προκειμένου να μην του δημιουργεί προβλήματα εντός του κόμματος και της κυβέρνησης.
Ηταν μια συμφωνία -με σικέ, κατά καιρούς, αντιπαραθέσεις- για την πολιτική και προσωπική επιβίωση, έως το 2004, αμφοτέρων, την οποία ωστόσο πλήρωσαν, όπως αποδεικνύεται τώρα, με εκατοντάδες εκατομμύρια μιζών και ένα ασυγκράτητο όργιο διαφθοράς η ελληνική κοινωνία και οικονομία.
«Τα ήξερε όλα»
Μένει να ερευνηθεί ποιος ήταν ο ακριβής και ο πλήρης ρόλος του κ. Σημίτη στα εξοπλιστικά. Η απολογία Κάντα υπήρξε ως προς αυτό αποκαλυπτική, καθώς προέκυψε ότι η προμήθεια των μαχητικών F-16 επιβλήθηκε (με τη θερμή υποστήριξη του Κων. Μητσοτάκη) από τον κ. Σημίτη, μολονότι ο κ. Τσοχατζόπουλος, ως αρμόδιος υπουργός, ήθελε τα F-15. Το εύλογο συμπέρασμα είναι, λοιπόν, ότι ο τότε πρωθυπουργός, όταν είχε τους δικούς του λόγους (κι ενώ το πάρτι με τις μίζες υπογείως βρισκόταν σε πλήρη εξέλιξη), παρενέβαινε και όριζε εκείνος τις αποφάσεις…
Ηδη στον απόηχο των τελευταίων εξελίξεων το καθεστώς «ασυλίας» για τον κ. Σημίτη έσπασε με τη δήλωση του βουλευτή Γ. Μιχελογιαννάκη, ο οποίος ζήτησε (την ώρα που και ο επίσημος ΣΥΡΙΖΑ σιωπά) την άμεση εξέταση του πρώην πρωθυπουργού από τις εισαγγελικές Αρχές, θεωρώντας «αδιανόητο, με όλα αυτά τα πρόσωπα που εμπλέκονται από το 1996 έως το 2002, να μη γνώριζε τίποτα».
Kυριακάτικη Δημοκρατία
ολυμπια