Μια τέτοια παρουσιάζεται από το ραδιόφωνο npr και έχει να κάνει με τον Θεσσαλονικιό ψυχίατρο, Θανάση Ντουμάνη που ετοιμάζεται -μαζί με την Αμερικανίδα σύζυγό του Λόρα, να μεταναστεύσουν στη Γερμανία.
Η απόφαση δεν ήταν εύκολη και πάντα υπάρχει η προοπτική του νόστου. Αλλωστε και ο ίδιος δηλώνει «δεν λέω πως δεν θα γυρίσω ποτέ, απλώς χρειαζόμουν μια απόσταση από τα πράγματα της Ελλάδας. Δεν ήθελα να φτάσω στο σημείο να τα μισήσω όλα εδώ».
Η μητέρα του, συνταξιούχος παιδίατρος προσπαθεί να κρύψει τη στεναχώρια της και του απαντάει «ξέρω ότι θα έρθει πίσω» για να προσπαθήσει ο γιος της να χρυσώσει το χάπι απαντώντας «θα έχουμε το skype για να μιλάμε καθημερινά».
Ακόμα και έτσι, όμως, το φέρει βαρέως καθώς τρία από τα τέσσερα παιδιά της έγιναν γιατροί και πλέον όλοι, λόγω της λιτότητας στην Ελλάδα, εργάζονται στο εξωτερικό. Η μητέρα του Ντουμάνη μονολογεί «είναι καλό να έχεις τα παιδιά σου δίπλα σου, αλλά ποιος ο λόγος να μείνουν όταν δεν υπάρχει χαρά στο σπίτι;».
Πριν από την κρίση, ο Ντουμάνης, είχε έναν άκρως ικανοποιητικό μισθό, ως στρατιωτικός ιατρός, ενώ προσέθετε στον οικογενειακό προϋπολογισμό και τα χρήματα από το προσωπικό του ιατρείο. Μέσα σε λίγα χρόνια είδε μεγάλο μέρος του μισθού του να κόβεται, ενώ τα έξοιδα του γραφείου του ανέβαιναν ραγδαία.
Οπως εξηγεί «ήταν ταπεινωτικό να μην έχω χρήματα για να βάλω πετρέλαιο και να πρέπει να δανείζομαι από τους γονείς μου. Και να σκεφτεί κανείς πως δεν ζούσαμε μια ζωή γεμάτη χλιδή. Δεν υπάρχει κάποιος στην Ελλάδα που θα σου πει ''θα κάνουμε αυτό και θα βγούμε από την κρίση''γι'αυτό και φεύγω».
Οντας κι αυτός παιδί μεταναστών (γεννήθηκε στη Βεστφαλία και ήρθε στην Ελλάδα έξι ετών), του ήταν εύκολο να επιλέξει τη Γερμανία. Γνωρίζει τη γλώσσα, ενώ η προσφορά εργασίας στα ιατρικά επαγγέλματα είναι μεγάλη στη συγκεκριμένη χώρα.
Οπως εξηγεί «πέρασα από διάφορες συνεντεύξεις και μου προσφέρθηκαν πέντε δουλειές. Επρεπε να φύγω. Αν έμενα, θα έφτανα 50 ετών και κάθε πρωί θα σηκωνόμουν από το κρεβάτι και θα ζούσα την ίδια κατάσταση».
Από την άλλη πλευρά η Γερμανία χρειάζεται άμεσα ιατρικό προσωπικό. Οι απόφοιτοι των πανεπιστημίων είναι λιγότεροι χρόνο με το χρόνο, ενώ πολλοί γιατροί βγαίνουν σε σύνταξη. Εξ ου και οι κενές θέσεις που καλύπτονται από τις Σκανδιναβικές χώρες, αλλά και από την Ελλάδα. Ηδη από το 2000 έως το 2012 ο αριθμός των Ελλήνων γιατρών που εργάζονται στη Γερμανία έχει αυξηθεί κατακόρυφα. Από 1.000 φτάσαμε στους 2.500.
ΑΣ ΜΕΙΝΟΥΝ ΕΔΩ ΤΑ ΛΑΜΟΓΙΑ ΟΙ ΠΑΚΙΣΤΑΝΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΓΕΡΟΙ .
ΕΚΕΙ ΜΑΣ ΚΑΤΑΝΤΗΣΑΝ ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΠΟΥ ΕΜΕΙΣ ΟΜΩΣ ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ .
http://www.iefimerida.gr/node/136293#ixzz2oO8fUEfb