Το δικαίωμα στον αυτοπροσδιορισμό είναι αναφαίρετο και δεν έχουμε καμία πρόθεση να το αμφισβητήσουμε. Όμως το ίδιο ακριβώς ισχύει και για το δικαίωμα στην κριτική, την οποία δεν θα σταματήσουμε ποτέ να ασκούμε.Έτσι, μολονότι τα δελτία ειδήσεων θέλουν να αυτοπροσδιορίζονται ως αντικειμενικά, «τσεκουράτα»ή ακόμη και φιλεύσπλαχνα, η πραγματικότητα είναι κάπως διαφορετική…
Και πώς να πιστέψουμε τον αυτοπροσδιορισμό του δελτίου του MEGA διά στόματος της Όλγας και του Γιάννη, όταν o ίδιος ο Γιάννης Πρετεντέρης έχει δηλώσει ευθαρσώς στην iefimerida ότι προτίμησε να μην πει ποτέ πως γνώριζε ότι η αναδιάρθρωση του χρέους δεν έβγαινε:
«Η αναδιάρθρωση του χρέους: όλοι ξέραμε από την πρώτη στιγμή ότι δεν είναι βιώσιμο, αλλά μας έλεγαν μην το πείτε τώρα, δεν είναι σωστό. Το αποτέλεσμα είναι ότι μέχρι το 2010 έλεγαν όλοι ότι το χρέος είναι βιώσιμο και εμείς δεν τους απαντούσαμε «όχι, δεν είναι!». Δεν τους λέγαμε ότι αυτά είναι βλακείες. Αυτό ήταν μια αυτοσυγκράτηση. Για ένα δεκάμηνο υποδυόμασταν το θέατρο ότι το χρέος είναι βιώσιμο. Τρίχες: δεν ήταν. Εγώ δεν το έλεγα αυτό, απλώς δεν αντέκρουσα όσους το έλεγαν».
Και δεν συμβαίνει μόνο στην Ελλάδα, συμβαίνει στα media και τους προβεβλημένους δημοσιογράφους σε παγκόσμια κλίμακα. Η αγωνία των δελτίων ειδήσεων να αυτοπροσδιοριστούν και να πείσουν το κοινό τους για τις αγαθές προθέσεις τους είναι οφθαλμοφανής. Όμως δεν φτάνει να χτυπάς ενοχικά την πλάτη του συμπολίτη μας που δεν έχει ρεύμα, λίγο πριν διακόψεις για διαφημίσεις.
Οφείλεις από επαγγελματική δεοντολογία να εξηγήσεις και γιατί δεν έχει ρεύμα. Δεν είναι δα και τόσο δύσκολο: Στην Ελλάδα του τέταρτου χρόνου μνημονίου, η ακαριαία φτώχεια, από τις άνευ προηγουμένου φοροεπιδρομές και από λάθος πολιτικές που παραδέχονται ακόμη και οι εμπνευστές τους, είναι αποτέλεσμα επιλογών, τις οποίες τα mainstream δελτία, είχαν υπερασπιστεί με λυσσαλέο τρόπο.
Έτσι, στην τηλεοπτική δημοσιογραφία, τα δελτία μπορούν ελεύθερα να προπαγανδίζουν για να υπερασπιστούν τα συμφέροντα των ιδιοκτητών τους, οι δημοσιογράφοι μπορούν να κάνουν πως δεν είδαν, ενώ την ίδια στιγμή μας κουνούν το δάκτυλο και αυτοπροσδιορίζονται ως αντικειμενικοί. Μπορούν να μιλούν για σκάνδαλα, φοροδιαφυγή και ακρίβεια, αλλά δεν μας δείξουν ποτέ ρεπορτάζ για τα ελληνικά πετρέλαια ή τις ληστρικές αυξήσεις των διοδίων και τους κρυφούς όρους συμβάσεων για να πλουτίζουν άκοπα οι εθνικοί εργολάβοι. Τα ίδια media που είδαν να γκρεμίζεται ο κόσμος που μας πλάσαραν ως η μοναδική λύση, τώρα κερδίζουν τηλεθέαση από αυτό ακριβώς το δράμα, σε έναν τέλειο κύκλο παραφροσύνης.
Τα παιδιά που καταρρέουν από την πείνα στο σχολείο, το αναμμένα μαγκάλια σε κλειστούς χώρους, οι άστεγοι, οι άνεργοι, οι άνθρωποι που ψάχνουν στα σκουπίδια και όλα αυτά τα τραγικά που συνθέτουν τη σημερινή πραγματικότητα της Ελλάδας, ήρθαν ως αποτέλεσμα αυτής της μόνης λύσης που μας έλεγαν.
Είναι το αποτέλεσμα των μνημονίων. Και τα μνημόνια είναι αποτέλεσμα κατάρρευσης ενός κράτους που ξόδευε περισσότερα από όσα είχε και που μια χαρά πλούτισε και γιγάντωσε τους ιδιοκτήτες των καναλιών και των εφημερίδων, που τυγχάνει να είναι και οι μεγαλύτεροι παίκτες στην ελληνική αγορά. Να κι άλλος ένας τέλειος κύκλος!
Γι” αυτό επιτρέψτε μας να μην μας πείθει ο Γ. Πρετεντέρης για την αντικειμενικότητά του αλλά να βλέπουμε στο πρόσωπό του απίθανες ομοιότητες με το αφεντικό του, τον Σταύρο Ψυχάρη, που έχει γράψει με αφοπλιστική ειλικρίνεια πως δεν υπάρχουν Μέσα που να μην εξυπηρετούν τα συμφέροντα των ιδιοκτητών τους.
Υπάρχουν, αλλά δεν είναι τα mainstream…