Στους κατοίκους της Μεγίστης φαίνεται ότι "επιστρέφει"η ιδιοκτησία εκτάσεων και ακινήτων του νησιού, τα οποία διεκδικεί το δημόσιο στηριζόμενο στην εκχώρηση από την Ιταλία, το 1947, της πλήρους κυριαρχίας της Δωδεκανήσου.
Το θέμα ήρθε πάλι στην επιφάνεια μετά την εκδίκαση από το Μονομελές Εφετείο Δωδεκανήσου της αντιδικίας του δημοσίου με τέσσερις κατοίκους του νησιού.
Τον Ιούνιο του 1998 ο αναπληρωτής περιφερειακός διευθυντής είχε κηρύξει αναγκαστικά απολλοτριωτέα για λόγους δημόσιας ωφέλειας και πιο συγκεκριμένα για κατασκευή λιμνοδεξαμενής, έκταση εμβαδού περίπου 22.200 τ.μ. Στη συγκεκριμένη έκταση υπήρχε ακίνητα, που ανήκαν σε τέσσερις κατοίκους της Μεγίστης.
Τον Μάρτιο του 2009 οι κάτοικοι ζήτησαν να αναγνωριστούν δικαιούχοι αποζημίωσης, ωστόσο τον Φεβρουάριο του 2010 το Μονομελές Πρωτοδικείο Ρόδου απέσχε από την έκδοση απόφασης λόγω του ότι το δημόσιο προέβαλε κυριότητα στα ακίνητα που επρόκειτο να απολλοτριωθούν.
Πιο αναλυτικά, το δημόσιο ισχυρίστηκε ότι η έκταση ως αγροτική και εκτός του οικισμού Μεγίστης, υπαγόταν στις δημόσιες γαίες που ανήκαν στην Ιταλία και στη συνέχεια περιήλθαν στην ιδιοκτησία του ενώ οι κάτοικοι δεν ήταν ποτέ κύριοι της με έκτακτη χρησικτησία. Κι αυτό διότι μετά το 1932, χρονολογία ενάρξεως εφαρμογής του Ιταλικού Αστικού Κώδικα αναγνωρίζεται ο θεσμός της χρησικτησίας μετά από 30ετή συνεχή δημόσια ειρηνική και αναμφίβολη νομή του κτήματος ακόμη και για δημόσια ακίνητα ενώ από το 1942 και λόγω τροποποίησης του προαναφερόμενου Κώδικα, ο χρόνος περιορίζεται στα 20 χρόνια. Ωστόσο, πριν το 1932, η ιδιοκτησία ανήκει στο δημόσιο, καθώς στο οθωμανικό κράτος δεν αναγνωριζόταν ο θεσμός της χρησικτησίας.
Στο πρόσφατο δικαστήριο δεν αποδείχτηκε η βασιμότητα των ισχυρισμών του δημοσίου, κρίνοντας ότι το τελευταίο παρανόμως και χωρίς δικαίωμα αμφισβητεί την κυριότητα της έκτασης από τους κατοίκους. Σύμφωνα με την απόφαση, οι δημόσιες γαίες από την εποχή του Σουλτάνου Σουλεϊμάν μέχρι τον Απρίλιο του 1952 δεν υπήρξαν ποτέ στα Δωδεκάνησα εκτός της Ρόδου και της Κω, καθώς μόνο αυτά είχε κατακτήσει με τα όπλα. Στα υπόλοιπα, συμπεριλαμβανομένης και της Μεγίστης, όχι μόνο δεν είχε δημεύσει γη, σύμφωνα με το δικαστήριο, αλλά παραχώρησε δικαιώματα, με αποτέλεσμα όλα τα κτήματα να παραμένουν στην ιδιοκτησία των κατοίκων.
dimokratiki
Το θέμα ήρθε πάλι στην επιφάνεια μετά την εκδίκαση από το Μονομελές Εφετείο Δωδεκανήσου της αντιδικίας του δημοσίου με τέσσερις κατοίκους του νησιού.
Τον Ιούνιο του 1998 ο αναπληρωτής περιφερειακός διευθυντής είχε κηρύξει αναγκαστικά απολλοτριωτέα για λόγους δημόσιας ωφέλειας και πιο συγκεκριμένα για κατασκευή λιμνοδεξαμενής, έκταση εμβαδού περίπου 22.200 τ.μ. Στη συγκεκριμένη έκταση υπήρχε ακίνητα, που ανήκαν σε τέσσερις κατοίκους της Μεγίστης.
Τον Μάρτιο του 2009 οι κάτοικοι ζήτησαν να αναγνωριστούν δικαιούχοι αποζημίωσης, ωστόσο τον Φεβρουάριο του 2010 το Μονομελές Πρωτοδικείο Ρόδου απέσχε από την έκδοση απόφασης λόγω του ότι το δημόσιο προέβαλε κυριότητα στα ακίνητα που επρόκειτο να απολλοτριωθούν.
Πιο αναλυτικά, το δημόσιο ισχυρίστηκε ότι η έκταση ως αγροτική και εκτός του οικισμού Μεγίστης, υπαγόταν στις δημόσιες γαίες που ανήκαν στην Ιταλία και στη συνέχεια περιήλθαν στην ιδιοκτησία του ενώ οι κάτοικοι δεν ήταν ποτέ κύριοι της με έκτακτη χρησικτησία. Κι αυτό διότι μετά το 1932, χρονολογία ενάρξεως εφαρμογής του Ιταλικού Αστικού Κώδικα αναγνωρίζεται ο θεσμός της χρησικτησίας μετά από 30ετή συνεχή δημόσια ειρηνική και αναμφίβολη νομή του κτήματος ακόμη και για δημόσια ακίνητα ενώ από το 1942 και λόγω τροποποίησης του προαναφερόμενου Κώδικα, ο χρόνος περιορίζεται στα 20 χρόνια. Ωστόσο, πριν το 1932, η ιδιοκτησία ανήκει στο δημόσιο, καθώς στο οθωμανικό κράτος δεν αναγνωριζόταν ο θεσμός της χρησικτησίας.
Στο πρόσφατο δικαστήριο δεν αποδείχτηκε η βασιμότητα των ισχυρισμών του δημοσίου, κρίνοντας ότι το τελευταίο παρανόμως και χωρίς δικαίωμα αμφισβητεί την κυριότητα της έκτασης από τους κατοίκους. Σύμφωνα με την απόφαση, οι δημόσιες γαίες από την εποχή του Σουλτάνου Σουλεϊμάν μέχρι τον Απρίλιο του 1952 δεν υπήρξαν ποτέ στα Δωδεκάνησα εκτός της Ρόδου και της Κω, καθώς μόνο αυτά είχε κατακτήσει με τα όπλα. Στα υπόλοιπα, συμπεριλαμβανομένης και της Μεγίστης, όχι μόνο δεν είχε δημεύσει γη, σύμφωνα με το δικαστήριο, αλλά παραχώρησε δικαιώματα, με αποτέλεσμα όλα τα κτήματα να παραμένουν στην ιδιοκτησία των κατοίκων.
dimokratiki