Της Γιάννας Σουλάκη
Το 2012 ήταν η χρονιά που προκάλεσε βαθιά κρίση και στον χώρο της Υγείας. Από τη μία, η περιβόητη προσπάθεια για εξυγίανση και περιστολή των δαπανών, με τους δυσβάσταχτους, όμως, όρους της τρόικας, κι από την άλλη η μείωση των εισοδημάτων των πολιτών μετέτρεψαν την υγεία σε δυσπρόσιτο αγαθό.
Χιλιάδες άνεργοι και ανασφάλιστοι ασθενείς έμειναν ξεκρέμαστοι, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να υποβληθούν σε εξετάσεις ή να κάνουν τις θεραπείες τους, εάν προηγουμένως δεν πληρώσουν, ενώ οι αλλαγές στις τιμές των φαρμάκων και στη συνταγογράφηση προκάλεσαν αλυσιδωτές αντιδράσεις και κινητοποιήσεις σε πολλούς κλάδους που σχετίζονται με το φάρμακο, με αποτέλεσμα να υπάρξουν ελλείψεις σε βασικά φάρμακα, όπως τα αντικαρκινικά.
Μεσολάβησαν συγχωνεύσεις κλινικών και υγειονομικών μονάδων, που προκάλεσαν κενά στην υγειονομική κάλυψη περιοχών και σαρωτικές μειώσεις στο προσωπικό των νοσοκομείων, πυροδοτώντας απεργίες σχεδόν σε όλους τους υγειονομικούς κλάδους, με τελικό αποτέλεσμα την απίστευτη ταλαιπωρία των ασθενών. Κοινός παρονομαστής σ’ όλα αυτά ο ΕΟΠΥΥ και η αδυναμία του, όπως φάνηκε στο τέλος του χρόνου, να αντεπεξέλθει στις τεράστιες οικονομικές του υποχρεώσεις.
Η αρχή με τις αλλαγές στην Υγεία έγινε πέρυσι τον Φεβρουάριο, επί υπουργίας Ανδρέα Λοβέρδου. Τότε που έλαβε χώρα η ένταξη εκατομμυρίων ασφαλισμένων στον ΕΟΠΥΥ 9, ενώ παράλληλα έγινε προσπάθεια μείωσης της φαρμακευτικής δαπάνης, εφαρμόστηκε θετική και αρνητική λίστα και καθιερώθηκε η συνταγογράφηση τη δραστικής ουσίας, αλλά και η απελευθέρωση του ιατρικού επαγγέλματος. Οι αλλαγές αυτές έδειξαν προχειρότητα, μας λέει ο πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου Αθήνας Γιώργος Πατούλης: «Ο νόμος 4071 του Λοβέρδου δημιούργησε την αδιανόητη συνθήκη της πλήρους απελευθέρωσης του ιατρικού επαγγέλματος, όπου μπορούν να ανοίξουν ιατρεία όσοι θέλουν, όπου θέλουν. Και βεβαίως προώθησε την απαράδεκτη διαδικασία συνταγογράφησης της δραστικής ουσίας από τον θεράποντα γιατρό και του φθηνότερου γενοσήμου που θα δίνει ο φαρμακοποιός. Πρόκειται για αντιποίηση του ιατρικού λειτουργήματος και για μοναδική εφαρμογή τέτοιας διαδικασίας σε ολόκληρη την Ευρώπη. Και για τα δύο ο ΙΣΑ έχει προσφύγει στο Συμβούλιο της Επικρατείας».
Οσο για τις συγχωνεύσεις των κλινικών και το κλείσιμο των υγειονομικών μονάδων την άνοιξη; Εγινε, λένε οι συνδικαλιστές, χωρίς να έχουν προηγηθεί πειστικές μελέτες, που να σχετίζονται με τη νοσηρότητα και τον πληθυσμό, αλλά και τις υγειονομικές ανάγκες της κάθε περιοχής, παρά μόνο με βάση το λογιστικό κριτήριο, υποστηρίζει ο Γιώργος Πατούλης: «Αυτήν τη στιγμή δεν εξυπηρετούνται οι ασθενείς και δεν είναι οργανωμένη η πρωτοβάθμια περίθαλψη. Υπάρχει υγειονομικό κενό σε κάποιες περιοχές, κυρίως στις επαρχιακές πόλεις. Δεν είχαν προετοιμαστεί οι διαδικασίες, ώστε να δημιουργηθεί μια αστικού τύπου πρωτοβάθμια περίθαλψη. Εγιναν όλα πρόχειρα, βίαια και γρήγορα, και αυτό, πέρα από τις επιπτώσεις στους ασθενείς, είχε και στους γιατρούς, αφού ειδικευόμενοι σε πολλές κλινικές και νοσοκομεία συγχώνευσης βρέθηκαν στον αέρα».
Το μεγαλύτερο αλαλούμ, όμως, έγινε στον τομέα του φαρμάκου. Οι πρόχειρες τοπικές λίστες και τιμολογήσεις φαρμάκων, που μέχρι στιγμής είναι 7 και αλλάζουν συνεχώς, προκάλεσαν την αντίδραση των φαρμακευτικών εταιρειών, που απέσυραν τα φάρμακά τους από τα φαρμακεία -κάποιες τα απέσυραν γενικώς από την ελληνική αγορά-, με αποτέλεσμα να μείνουν οι ασθενείς χωρίς βασικά φάρμακα, ακόμη και καρκινοπαθείς χωρίς χημειοθεραπείες. Η ταλαιπωρία των γιατρών, αλλά κυρίως των ασθενών, ήταν απερίγραπτη.
Η κατάσταση με το φάρμακο εξακολουθεί να είναι δραματική: Οι γιατροί δεν παίρνουν την ευθύνη να συνταγογραφούν τη δραστική ουσία, υποστηρίζοντας ότι κάτι τέτοιο αντίκειται στη δεοντολογία του ιατρικού επαγγέλματος, που θέλει τον γιατρό να έχει την τελική ευθύνη για τη χορήγηση της φαρμακευτικής θεραπείας στον ασθενή του. Οι συνεχιζόμενες απεργίες των φαρμακοποιών δυναμίτισαν την κατάσταση. Οι περισσότεροι ασφαλισμένοι μέσα στη χρονιά έπρεπε να πληρώνουν από την τσέπη τους τις θεραπείες τους, αφού οι φαρμακοποιοί σταμάτησαν την πίστωση στον ΕΟΠΥΥ, διεκδικώντας χρήματα από παλιές συνταγές, τα οποία δεν τους είχαν καταβληθεί. Μόλις πριν από την εκπνοή του χρόνου έλαβαν την υπόσχεση ότι θα πληρωθούν τις συνταγές του 2011, αλλά οι ίδιοι προς το παρόν εμφανίζονται επιφυλακτικοί.
Οι δομικές αλλαγές στον χώρο της Υγείας μόλις ξεκίνησαν, και μένει να φανούν τα αποτελέσματα μέσα στην επόμενη χρονιά, η οποία ξεκινά με άδεια ταμεία και τον ΕΟΠΥΥ στα πρόθυρα της κατάρρευσης.
-----------------------------------------------
Δίχως ασφάλεια μέσα στην κρίση
Στην κορυφή των προβλημάτων της Δημόσιας Υγείας μέσα σ’ αυτή τη χρονιά ήταν οι ανασφάλιστοι, οι οποίοι με βάση ανεπίσημα νούμερα ανέρχονται σήμερα σε 900.000, μαζί με τα προστατευόμενα μέλη. Οι περισσότεροι απ’ αυτούς είναι αυτοαπασχολούμενοι, άνθρωποι που έκλεισαν τις επιχειρήσεις και τα μαγαζιά τους και δεν ανήκουν πλέον σε κάποιον ασφαλιστικό φορέα, αλλά και οι μακροχρόνια άνεργοι, οι οποίοι είναι πρώην ασφαλισμένοι που μετά τη λήξη του ταμείου ανεργίας τους έμειναν χωρίς υγειονομική κάλυψη και πληρώνουν τα πάντα από την τσέπη τους. Η πολιτεία μέχρι στιγμής δεν έχει δώσει καμία λύση στο πρόβλημα, ενώ το κενό της ήρθαν να αναπληρώσουν εθελοντικές πρωτοβουλίες, όπως αυτή της δημιουργίας του Ιατρείου Κοινωνικής Αλληλεγγύης της Αρχιεπισκοπής και του Ιατρικού Συλλόγου Αθήνας.
«Φτάσαμε στο άλλο άκρο, αυτό της ανθρωπιστικής κρίσης», λέει ο πρόεδρος του ΙΣΑ. «Ουδέποτε υπήρξε τόσο μεγάλος αριθμός ατόμων που δεν εξυπηρετούνται και δεν έχουν περίθαλψη στη χώρα μας».
http://www.6meres.gr/details.php?aid=46588
Το 2012 ήταν η χρονιά που προκάλεσε βαθιά κρίση και στον χώρο της Υγείας. Από τη μία, η περιβόητη προσπάθεια για εξυγίανση και περιστολή των δαπανών, με τους δυσβάσταχτους, όμως, όρους της τρόικας, κι από την άλλη η μείωση των εισοδημάτων των πολιτών μετέτρεψαν την υγεία σε δυσπρόσιτο αγαθό.
Χιλιάδες άνεργοι και ανασφάλιστοι ασθενείς έμειναν ξεκρέμαστοι, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να υποβληθούν σε εξετάσεις ή να κάνουν τις θεραπείες τους, εάν προηγουμένως δεν πληρώσουν, ενώ οι αλλαγές στις τιμές των φαρμάκων και στη συνταγογράφηση προκάλεσαν αλυσιδωτές αντιδράσεις και κινητοποιήσεις σε πολλούς κλάδους που σχετίζονται με το φάρμακο, με αποτέλεσμα να υπάρξουν ελλείψεις σε βασικά φάρμακα, όπως τα αντικαρκινικά.
Μεσολάβησαν συγχωνεύσεις κλινικών και υγειονομικών μονάδων, που προκάλεσαν κενά στην υγειονομική κάλυψη περιοχών και σαρωτικές μειώσεις στο προσωπικό των νοσοκομείων, πυροδοτώντας απεργίες σχεδόν σε όλους τους υγειονομικούς κλάδους, με τελικό αποτέλεσμα την απίστευτη ταλαιπωρία των ασθενών. Κοινός παρονομαστής σ’ όλα αυτά ο ΕΟΠΥΥ και η αδυναμία του, όπως φάνηκε στο τέλος του χρόνου, να αντεπεξέλθει στις τεράστιες οικονομικές του υποχρεώσεις.
Η αρχή με τις αλλαγές στην Υγεία έγινε πέρυσι τον Φεβρουάριο, επί υπουργίας Ανδρέα Λοβέρδου. Τότε που έλαβε χώρα η ένταξη εκατομμυρίων ασφαλισμένων στον ΕΟΠΥΥ 9, ενώ παράλληλα έγινε προσπάθεια μείωσης της φαρμακευτικής δαπάνης, εφαρμόστηκε θετική και αρνητική λίστα και καθιερώθηκε η συνταγογράφηση τη δραστικής ουσίας, αλλά και η απελευθέρωση του ιατρικού επαγγέλματος. Οι αλλαγές αυτές έδειξαν προχειρότητα, μας λέει ο πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου Αθήνας Γιώργος Πατούλης: «Ο νόμος 4071 του Λοβέρδου δημιούργησε την αδιανόητη συνθήκη της πλήρους απελευθέρωσης του ιατρικού επαγγέλματος, όπου μπορούν να ανοίξουν ιατρεία όσοι θέλουν, όπου θέλουν. Και βεβαίως προώθησε την απαράδεκτη διαδικασία συνταγογράφησης της δραστικής ουσίας από τον θεράποντα γιατρό και του φθηνότερου γενοσήμου που θα δίνει ο φαρμακοποιός. Πρόκειται για αντιποίηση του ιατρικού λειτουργήματος και για μοναδική εφαρμογή τέτοιας διαδικασίας σε ολόκληρη την Ευρώπη. Και για τα δύο ο ΙΣΑ έχει προσφύγει στο Συμβούλιο της Επικρατείας».
Οσο για τις συγχωνεύσεις των κλινικών και το κλείσιμο των υγειονομικών μονάδων την άνοιξη; Εγινε, λένε οι συνδικαλιστές, χωρίς να έχουν προηγηθεί πειστικές μελέτες, που να σχετίζονται με τη νοσηρότητα και τον πληθυσμό, αλλά και τις υγειονομικές ανάγκες της κάθε περιοχής, παρά μόνο με βάση το λογιστικό κριτήριο, υποστηρίζει ο Γιώργος Πατούλης: «Αυτήν τη στιγμή δεν εξυπηρετούνται οι ασθενείς και δεν είναι οργανωμένη η πρωτοβάθμια περίθαλψη. Υπάρχει υγειονομικό κενό σε κάποιες περιοχές, κυρίως στις επαρχιακές πόλεις. Δεν είχαν προετοιμαστεί οι διαδικασίες, ώστε να δημιουργηθεί μια αστικού τύπου πρωτοβάθμια περίθαλψη. Εγιναν όλα πρόχειρα, βίαια και γρήγορα, και αυτό, πέρα από τις επιπτώσεις στους ασθενείς, είχε και στους γιατρούς, αφού ειδικευόμενοι σε πολλές κλινικές και νοσοκομεία συγχώνευσης βρέθηκαν στον αέρα».
Το μεγαλύτερο αλαλούμ, όμως, έγινε στον τομέα του φαρμάκου. Οι πρόχειρες τοπικές λίστες και τιμολογήσεις φαρμάκων, που μέχρι στιγμής είναι 7 και αλλάζουν συνεχώς, προκάλεσαν την αντίδραση των φαρμακευτικών εταιρειών, που απέσυραν τα φάρμακά τους από τα φαρμακεία -κάποιες τα απέσυραν γενικώς από την ελληνική αγορά-, με αποτέλεσμα να μείνουν οι ασθενείς χωρίς βασικά φάρμακα, ακόμη και καρκινοπαθείς χωρίς χημειοθεραπείες. Η ταλαιπωρία των γιατρών, αλλά κυρίως των ασθενών, ήταν απερίγραπτη.
Η κατάσταση με το φάρμακο εξακολουθεί να είναι δραματική: Οι γιατροί δεν παίρνουν την ευθύνη να συνταγογραφούν τη δραστική ουσία, υποστηρίζοντας ότι κάτι τέτοιο αντίκειται στη δεοντολογία του ιατρικού επαγγέλματος, που θέλει τον γιατρό να έχει την τελική ευθύνη για τη χορήγηση της φαρμακευτικής θεραπείας στον ασθενή του. Οι συνεχιζόμενες απεργίες των φαρμακοποιών δυναμίτισαν την κατάσταση. Οι περισσότεροι ασφαλισμένοι μέσα στη χρονιά έπρεπε να πληρώνουν από την τσέπη τους τις θεραπείες τους, αφού οι φαρμακοποιοί σταμάτησαν την πίστωση στον ΕΟΠΥΥ, διεκδικώντας χρήματα από παλιές συνταγές, τα οποία δεν τους είχαν καταβληθεί. Μόλις πριν από την εκπνοή του χρόνου έλαβαν την υπόσχεση ότι θα πληρωθούν τις συνταγές του 2011, αλλά οι ίδιοι προς το παρόν εμφανίζονται επιφυλακτικοί.
Οι δομικές αλλαγές στον χώρο της Υγείας μόλις ξεκίνησαν, και μένει να φανούν τα αποτελέσματα μέσα στην επόμενη χρονιά, η οποία ξεκινά με άδεια ταμεία και τον ΕΟΠΥΥ στα πρόθυρα της κατάρρευσης.
-----------------------------------------------
Δίχως ασφάλεια μέσα στην κρίση
Στην κορυφή των προβλημάτων της Δημόσιας Υγείας μέσα σ’ αυτή τη χρονιά ήταν οι ανασφάλιστοι, οι οποίοι με βάση ανεπίσημα νούμερα ανέρχονται σήμερα σε 900.000, μαζί με τα προστατευόμενα μέλη. Οι περισσότεροι απ’ αυτούς είναι αυτοαπασχολούμενοι, άνθρωποι που έκλεισαν τις επιχειρήσεις και τα μαγαζιά τους και δεν ανήκουν πλέον σε κάποιον ασφαλιστικό φορέα, αλλά και οι μακροχρόνια άνεργοι, οι οποίοι είναι πρώην ασφαλισμένοι που μετά τη λήξη του ταμείου ανεργίας τους έμειναν χωρίς υγειονομική κάλυψη και πληρώνουν τα πάντα από την τσέπη τους. Η πολιτεία μέχρι στιγμής δεν έχει δώσει καμία λύση στο πρόβλημα, ενώ το κενό της ήρθαν να αναπληρώσουν εθελοντικές πρωτοβουλίες, όπως αυτή της δημιουργίας του Ιατρείου Κοινωνικής Αλληλεγγύης της Αρχιεπισκοπής και του Ιατρικού Συλλόγου Αθήνας.
«Φτάσαμε στο άλλο άκρο, αυτό της ανθρωπιστικής κρίσης», λέει ο πρόεδρος του ΙΣΑ. «Ουδέποτε υπήρξε τόσο μεγάλος αριθμός ατόμων που δεν εξυπηρετούνται και δεν έχουν περίθαλψη στη χώρα μας».
http://www.6meres.gr/details.php?aid=46588