Λυκούργος Νάνης"
...Δεν είναι ανάγκη να προσθέσουν και οι αγιορείτες τη δική τους αμαρτία σ αυτήν του προισταμένου τους. Ας διαχωρίσουν θεοφιλώς τις ευθύνες τους, έναντι οιωνδήποτε συνεπειών..." Υπό την αναγκαία προϋπόθεση, ότι αληθεύουν, τα όσα καταγγέλλει, ο έγκριτος δημοσιογράφος του εκκλησιαστικού ρεπορτάζ κ. Μακρής, πρόκειται, το δίχως άλλο, για "καραμπινάτο" σκάνδαλο. Καθώς φαίνεται, ο περιπίπτων από (οικουμενιστικού) ολισθήματος εις ολίσθημα, πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίος, δεν ορρωδεί προ ουδενός, στα πλαίσια της φρενήρους πορείας του για συμπόρευση με τον αιρετικό παπισμό. Καταπατεί ασύστολα τους θεόπνευστους ιερούς κανόνες που ρυθμίζουν τις σχέσεις Ορθοδόξων και αιρετικών, περιφρονεί σκαιώς την ευαισθησία, επί θεμάτων Ορθοδόξου Πίστεως, του ορθοφρονούντος ποιμνίου, πυροδοτεί σχίσματα και εντάσεις εντός των κόλπων της Ορθοδόξου Εκκλησίας, ακυρώνει στη συνείδηση των Ορθοδόξων τη μοναδικότητα της Ορθοδόξου Εκκλησίας ως αποκλειστικού φορέως της Απολύτου Αληθείας και της μοναδικής οδού Σωτηρίας, συγκαλύπτει το δόλιο πρόσωπο του δαιμονοκίνητου παπισμού τον οποίο ουσιαστικά "αμνηστεύει" για τα ποικίλα εγκλήματά του, παραθεωρεί την ύπουλη και διαβρωτική δράση της Ουνίας, θέτει τις πολιτικο-κοινωνικές και επικοινωνιακές σκοπιμότητες ύπερθεν της ιεράς υποθέσεως της προασπίσεως του Ορθοδόξου Δόγματος, υποβαθμίζει το κύρος της Ορθοδόξου Μαρτυρίας εν σχέσει με το μωσαϊκό των πεπλανημένων δοξασιών και αιρέσεων , ακυρώνει, στην πράξη, την αληθινή έννοια της Ιεραποστολής προς τους ετεροδόξους. Το Άγιον Όρος, που κατά παράδοσιν, αποτελεί το προπύργιο της Ορθοδοξίας, επ ουδενί θεωρείται νοητό και θεμιτό, να "αβαντάρει", εν ονόματι οιασδήποτε σκοπιμότητας, το θεοκατάρατο οικουμενισμό, καταπροδίδοντας την ένδοξη Ιστορία του και τις ιερές παρακαταθήκες που κατέλειπαν οι αγιασμένες μορφές τόσων και τόσων αμυντόρων της πατρώας ευσεβείας, που θεοφιλώς ασκήθηκαν σ αυτό, με κορυφαίο όλων, το μύστη της αληθούς Θεολογίας, άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά. "Νυν κρίσις εστί"! Όχι του πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως και των ομοφρόνων και ομοτρόπων του εκκλησιαστικών αξιωματούχων, που στη συνείδηση του θρησκεύοντος λαού έχουν, δυστυχώς, "στιγματισθεί" με το στίγμα της μειοδοσίας και προδοσίας επί θεμάτων προασπίσεως του Ορθοδόξου Δόγματος και Ήθους, αλλά των ηγητόρων του Αγιωνύμου Όρους, που θέλουμε να πιστεύουμε, ότι θα αντιτάξουν ένα σθεναρό ΟΧΙ, στη μετατροπή του αγιασμένου Άθωνα σε όχημα εξυπηρέτησης του συγκρητισμού. Ο αιρεσιάρχης της Ρώμης δεν πρέπει να πατήσει το πόδι του στα αγιασμένα χώματα του Περιβολιού της Παναγίας μας. Ούτε και σαν σκέψη, θα έπρεπε κάτι τέτοιο, να απασχολεί έναν Ορθόδοξο χριστιανικό νου. Πόσο μάλλον είναι αδιανόητη, τυχόν υλοποίηση αυτής της σκέψης. Δεν είναι ανάγκη να προσθέσουν και οι αγιορείτες τη δική τους αμαρτία σ αυτήν του προισταμένου τους. Ας διαχωρίσουν θεοφιλώς τις ευθύνες τους, έναντι οιωνδήποτε συνεπειών. Τοιουτοτρόπως αφ ενός θα συμβάλλουν στην αποτροπή ενός ανοσιουργήματος, όπως η επίσκεψη του αιρετικού Πάπα στο Άγιον όρος, και αφ ετέρου θα περισώσουν το ήδη τρωθέν, λόγω της "εκκωφαντικής" τους, μέχρι τώρα σιωπής, για τα πατριαρχικά ατοπήματα, εν αντιθέσει με όσα έπρατταν σε προηγούμενες δεκαετίες, κύρος τους. Ας ελπίσουμε ότι η αγάπη προς τον άπεφθο χρυσό της Ορθοδοξίας δε θα υποσκελισθεί και ανταλλαγεί με την επάρατη σκοπιμότητα!
Λ.Ν.
...Δεν είναι ανάγκη να προσθέσουν και οι αγιορείτες τη δική τους αμαρτία σ αυτήν του προισταμένου τους. Ας διαχωρίσουν θεοφιλώς τις ευθύνες τους, έναντι οιωνδήποτε συνεπειών..." Υπό την αναγκαία προϋπόθεση, ότι αληθεύουν, τα όσα καταγγέλλει, ο έγκριτος δημοσιογράφος του εκκλησιαστικού ρεπορτάζ κ. Μακρής, πρόκειται, το δίχως άλλο, για "καραμπινάτο" σκάνδαλο. Καθώς φαίνεται, ο περιπίπτων από (οικουμενιστικού) ολισθήματος εις ολίσθημα, πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίος, δεν ορρωδεί προ ουδενός, στα πλαίσια της φρενήρους πορείας του για συμπόρευση με τον αιρετικό παπισμό. Καταπατεί ασύστολα τους θεόπνευστους ιερούς κανόνες που ρυθμίζουν τις σχέσεις Ορθοδόξων και αιρετικών, περιφρονεί σκαιώς την ευαισθησία, επί θεμάτων Ορθοδόξου Πίστεως, του ορθοφρονούντος ποιμνίου, πυροδοτεί σχίσματα και εντάσεις εντός των κόλπων της Ορθοδόξου Εκκλησίας, ακυρώνει στη συνείδηση των Ορθοδόξων τη μοναδικότητα της Ορθοδόξου Εκκλησίας ως αποκλειστικού φορέως της Απολύτου Αληθείας και της μοναδικής οδού Σωτηρίας, συγκαλύπτει το δόλιο πρόσωπο του δαιμονοκίνητου παπισμού τον οποίο ουσιαστικά "αμνηστεύει" για τα ποικίλα εγκλήματά του, παραθεωρεί την ύπουλη και διαβρωτική δράση της Ουνίας, θέτει τις πολιτικο-κοινωνικές και επικοινωνιακές σκοπιμότητες ύπερθεν της ιεράς υποθέσεως της προασπίσεως του Ορθοδόξου Δόγματος, υποβαθμίζει το κύρος της Ορθοδόξου Μαρτυρίας εν σχέσει με το μωσαϊκό των πεπλανημένων δοξασιών και αιρέσεων , ακυρώνει, στην πράξη, την αληθινή έννοια της Ιεραποστολής προς τους ετεροδόξους. Το Άγιον Όρος, που κατά παράδοσιν, αποτελεί το προπύργιο της Ορθοδοξίας, επ ουδενί θεωρείται νοητό και θεμιτό, να "αβαντάρει", εν ονόματι οιασδήποτε σκοπιμότητας, το θεοκατάρατο οικουμενισμό, καταπροδίδοντας την ένδοξη Ιστορία του και τις ιερές παρακαταθήκες που κατέλειπαν οι αγιασμένες μορφές τόσων και τόσων αμυντόρων της πατρώας ευσεβείας, που θεοφιλώς ασκήθηκαν σ αυτό, με κορυφαίο όλων, το μύστη της αληθούς Θεολογίας, άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά. "Νυν κρίσις εστί"! Όχι του πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως και των ομοφρόνων και ομοτρόπων του εκκλησιαστικών αξιωματούχων, που στη συνείδηση του θρησκεύοντος λαού έχουν, δυστυχώς, "στιγματισθεί" με το στίγμα της μειοδοσίας και προδοσίας επί θεμάτων προασπίσεως του Ορθοδόξου Δόγματος και Ήθους, αλλά των ηγητόρων του Αγιωνύμου Όρους, που θέλουμε να πιστεύουμε, ότι θα αντιτάξουν ένα σθεναρό ΟΧΙ, στη μετατροπή του αγιασμένου Άθωνα σε όχημα εξυπηρέτησης του συγκρητισμού. Ο αιρεσιάρχης της Ρώμης δεν πρέπει να πατήσει το πόδι του στα αγιασμένα χώματα του Περιβολιού της Παναγίας μας. Ούτε και σαν σκέψη, θα έπρεπε κάτι τέτοιο, να απασχολεί έναν Ορθόδοξο χριστιανικό νου. Πόσο μάλλον είναι αδιανόητη, τυχόν υλοποίηση αυτής της σκέψης. Δεν είναι ανάγκη να προσθέσουν και οι αγιορείτες τη δική τους αμαρτία σ αυτήν του προισταμένου τους. Ας διαχωρίσουν θεοφιλώς τις ευθύνες τους, έναντι οιωνδήποτε συνεπειών. Τοιουτοτρόπως αφ ενός θα συμβάλλουν στην αποτροπή ενός ανοσιουργήματος, όπως η επίσκεψη του αιρετικού Πάπα στο Άγιον όρος, και αφ ετέρου θα περισώσουν το ήδη τρωθέν, λόγω της "εκκωφαντικής" τους, μέχρι τώρα σιωπής, για τα πατριαρχικά ατοπήματα, εν αντιθέσει με όσα έπρατταν σε προηγούμενες δεκαετίες, κύρος τους. Ας ελπίσουμε ότι η αγάπη προς τον άπεφθο χρυσό της Ορθοδοξίας δε θα υποσκελισθεί και ανταλλαγεί με την επάρατη σκοπιμότητα!
Λ.Ν.