Εκείνο που ξέρω είναι ότι από τότε που μπήκαμε στο Μνημόνιο οι μόνες αλλαγές που συντελέστηκαν στη χώρα ήταν η μεγάλη μείωση μισθών,συντάξεων και η ανελέητη αύξηση της ανεργίας και της φορολογίας, δηλαδή η βίαιη φτωχοποίηση του λαού και μια απέραντη θλίψη και οργή.
Αντί το Μνημόνιο και το Ευρώ να μειώσουν το χρέος, για το οποίο ένα έθνος δεινοπαθεί, αντίθετα το μεγάλωσαν. Δηλαδή τζάμπα πεινάει ο κόσμος,τζάμπα στερείται περίθαλψη, ασφάλεια, παιδεία,όλα στο βρόντο!
Λένε αν πάμε στη δραχμή,θα γίνει χαμός… δε θα έχουμε φαρμακα,πετρελαιο, Prada, Ferrari μπλα, μπλα. Ποσώς με ενδιαφέρει, εγώ και φύκια θα τρώγω, αρκεί να απαλλαγούμε από το καταραμένο το ευρώ, το νόμισμα της μαφίας της Γερμανίας.
Και δε θέλω να ξαναδώ στη Βουλή,στη χώρα την ίδια, όλα εκείνα τα τομάρια που διέλυσαν την Ελλάδα και κυκλοφορούν ακόμα ελέυθεροι.
Δύο πράγματα θέλω να δω πλέον, δικαιοσύνη και δραχμές.
Το κείμενο αυτό μας ήρθε από ανώνυμο επιστολογράφο με το ψευδώνυμο Tear Garden