Διαβάζοντας το άρθρο του συναδέλφου κ. Σταύρου Τσίπρα της 08.12.2012 το σχετικό με το ποσό που έχει διατεθεί στις τράπεζες υπό μορφήν εγγυήσεων του Ελληνικού Δημοσίου [€ 238 δισ.] θυμήθηκα το ερώτημα που έθετε ο ΓΑΠ στις προεκλογικές εκστρατείες του το 2009. «Πού πήγαν τα λεφτά;» ερωτούσε τα αλαλάζοντα πλήθη που καταριόντουσαν τον κακό Καραμανλή, ο οποίος...
δεν ήξερε από φτώχεια και ταλαιπωρούσε ο ανάλγητος τον λαό, ενώ ο Γιωργάκης, που είχε μεγαλώσει στη Δραπετσώνα ανάμεσα στη φτωχολογιά, τον πονούσε τον λαό και ήταν έτοιμος να ανοίξει τα πουγκιά, ευθύς ως θα ερχόταν εν τη βασιλεία της μάσας και της αρπαχτής μαζί με τον Πρωτόπαππα και τ’ άλλα τα παιδιά.
Εννοούσε, προφανώς, ο Γιωργάκης ότι η ΝΔ έφαγε τα λεφτά με τη [δική της] παρέα και δεν άφησε τίποτε για τον λαό [ΣΗΜ. μεταφραστή: όταν λέμε «λαό» εννοούμε τον εαυτό μας και τη δική μας παρέα]. Μετά από λίγο το ερώτημα αντικαταστάθηκε από τη διαβεβαίωση ότι «Λεφτά υπάρχουν», αφού προηγουμένως ο Γιωργάκης είχε διαπιστώσει ότι ο κακός Καραμανλής είχε βρει μάνι-μάνι € 100 δισ. για τις τράπεζες.
Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα με τη σειρά έχοντας υπόψη ότι
α] κατ’ εμέ έχουν τεθεί στη διάθεση των τραπεζών € 298 δισ. και όχι € 238 δισ. που γράφει ο συνάδελφος κ. Τσίπρας. Ίσως να σφάλλω εγώ, αλλά έτσι τα μέτρησα και τα ξαναμέτρησα. Πάσα διόρθωση δεκτή.
β] το χρέος της χώρας το έτος 2009 ανερχόταν σε € 270 δισ.
1] Νόμος 3723/2008 – άρθρο 1ο
Με τον νόμο αυτόν που φέρει τον τίτλο «Ενίσχυση της ρευστότητας της οικονομίας για την αντιμετώπιση των επιπτώσεων της διεθνούς χρηματοπιστωτικής κρίσης και άλλες διατάξεις» επετράπη στις τράπεζες να αυξήσουν το μετοχικό κεφάλαιό τους με συνοπτικές διαδικασίες κατά παρέκκλιση του βασικού περί ανωνύμων εταιρειών νόμου, αλλά και των διατάξεων του ίδιου του καταστατικού τους, δι’ εκδόσεως προνομιούχων μετοχών, τις οποίες θα αποκτούσε το Δημόσιο στην ονομαστική αξία τους. Η αύξηση έπρεπε να γίνει μέχρι 31.12.2009, αλλ’ η προθεσμία μπορούσε να παραταθεί με απόφαση του Υπουργού Οικονομικών, όπως προβλέφθηκε με το άρθρο 39§2 ν. 3844/2010, εξ ου και ο υπουργός την παρέτεινε διαδοχικώς μέχρι και την 31.12.2012. Εικάζω βασίμως ότι θα την παρατείνει εκ νέου.
Το συνολικό ποσό που θα διετίθετο για τον σκοπό αυτό από το Δημόσιο προς όλες τις τράπεζες ορίσθηκε σε € 5 δισ., ενώ η κατανομή του μεταξύ των τραπεζών θα γινόταν από τον υπουργό Οικονομικών κατόπιν εισηγήσεως του Διοικητή της ΤτΕ.
2] Νόμος 3723/2008 – άρθρο 2ο
Με το άρθρο αυτό παρεσχέθη η εγγύηση του Ελληνικού Δημοσίου, μέχρι του συνολικού ποσού των € 15 δισ., για δάνεια που θα συναφθούν μέχρι 31.12.2009 με ή χωρίς έκδοση τίτλων και θα έχουν διάρκεια από τρεις μήνες έως τρία έτη.
Το ποσό των € 15 δισ. αυξήθηκε σε 30 δισ. με το άρθρο τέταρτο παρ. 8 ν.3845/2010, σε 55 δισ. με το άρθρο 7 ν. 3872/2010 και σε 85 δισ. με το άρθρο 19§1 ν. 3965/2011 πάντοτε «προκειμένου να αποτραπούν προβλήματα ρευστότητας της πραγματικής οικονομίας".
3] Νόμος 3723/2008 – άρθρο 3ο
Με το άρθρο αυτό επετράπη στον Οργανισμό Διαχείρισης Δημοσίου Χρέους (Ο.Δ.ΔΗ.Χ.) να εκδίδει μέχρι 31.12.2009 τίτλους του Ελληνικού Δημοσίου τριετούς διάρκειας το πολύ μέχρι συνολικού ύψους € 8 δισ. και να τους διαθέτει απευθείας στα πιστωτικά ιδρύματα.
4] Νόμος 3723/2008 – άρθρο 4ο
Με απόφαση του Υπουργού Οικονομίας και Οικονομικών, μετά από εισήγηση του Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος, είναι δυνατόν τα κονδύλια που διατίθενται από το Ελληνικό Δημόσιο για την εφαρμογή των ανωτέρω άρθρων 2 και 3 να ανακατανέμονται ανά κατηγορία ρυθμίσεων αναλόγως της απορροφητικότητας και των εν γένει αναγκών που προκύπτουν, διατηρουμένου πάντως του ανώτατου συνολικού ύψους των κονδυλίων αυτών στο ποσό των € 23 δισ.
Το ποσό των € 23 δισ. αυξήθηκε σε 48 δισ. με το άρθρο τέταρτο παρ. 8 ν. 3845/2010, σε 73 δισ. με το άρθρο 7 ν. 3872/2010 και σε 103 δισ. με το άρθρο 19§1 ν. 3965/2011 πάντοτε «προκειμένου να αποτραπούν προβλήματα ρευστότητας της πραγματικής οικονομίας".
5] νόμος 3864/2010
Με τον νόμο αυτό ιδρύθηκε το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας με κεφάλαιο € 10 δισ. για τη στήριξη των τραπεζών.
Το κεφάλαιο αυξήθηκε σε € 50 δισ. με την Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου της 19.04.2012, η οποία κυρώθηκε με τον ν. 4079/2012.
6] Με την απόφαση 2/43219/ 0025/6.5.2011 του Υφυπουργού Οικονομικών παρεσχέθη [βάσει άλλων διατάξεων] εγγύηση του Ελληνικού Δημοσίου ύψους € 15 δισ. προς την ΤτΕ για την ενίσχυση των τραπεζών.
Το εν λόγω ποσό αυξήθηκε σε € 30 δισ. με την ΠΝΠ της 14.11.2011, η οποία κυρώθηκε με το άρθρο πρώτο του ν. 4031/2011, ενώ με το άρθρο δεύτερο του ίδιου νόμου το ποσό αυτό αυξήθηκε σε € 60 δισ.
ΣΥΝΟΛΟ ΛΟΙΠΟΝ: 85 +103 + 50 +60 = € 298 δισ.
Και όλα αυτά για την προστασία της ρευστότητας της πραγματικής Οικονομίας, η οποία πραγματική οικονομία είναι τόσο απρόβλεπτη και παίζει τέτοια παιχνιδάκια στους φωστήρες που μας κυβερνούν, ώστε αυτοί να αναγκάζονται να εκδίδουν Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου για να αντιμετωπίσουν τις απρόβλεπτες καταστάσεις που προκαλεί αυτή η άτιμη η πραγματική οικονομία.
Άρα, ο κακός Καραμανλής διέθεσε για τη διάσωση των
τραπεζών € 28 δισ. [5 για αύξηση μετοχικού κεφαλαίου + 23 για εγγυήσεις], ενώ ο καλός Γιωργάκης που παρεπονείτο ότι ο κακός Καραμανλής βρήκε μάνι-μάνι € 100 δισ. για τις τράπεζες, διέθεσε € 270 δισ. Και για να εξηγούμεθα, εγώ δεν ξεχνώ ότι ο Καραμανλής ψηφίζει ΝΑΙ σε όλα τα Μνημόνια, άρα και στα € 270 δισ. του Γιωργάκη.
Τα δισεκατομμύρια αυτά, βεβαίως, δεν τέθηκαν στη διάθεση των τραπεζών σε μετρητά με εξαίρεση τα € 5 δισ., με τα οποία έγινε αύξηση του κεφαλαίου τους με τη συμμετοχή του Δημοσίου. Τέθηκαν στη διάθεσή τους με την εγγύηση του Δημοσίου, ώστε βάσει αυτής να αντλήσουν/δανεισθούν χρήμα και να έχουν ρευστότητα. Με δεδομένο ότι οι αυξήσεις των ποσών της εγγύησης του Δημοσίου ήταν αρκετές και συχνές, εικάζω βασίμως ότι έγινε χρήση αυτών, εξ ου και οι τράπεζες θα πρέπει να έχουν αντλήσει αυτά τα € 298 δισ. Πώς τα διέθεσαν; Ας πούμε ότι € 70 δισ. δόθηκαν σ’ αυτούς που ανέλαβαν τις καταθέσεις τους και τις έστειλαν στην Ελβετία. Τα υπόλοιπα; Γιατί δεν έπεσαν στην πραγματική οικονομία, χάριν της οποίας δήθεν εξεδόθησαν όλοι οι προαναφερθέντες νόμοι, με αποτέλεσμα να στενάζει η αγορά και να επιδεινώνεται η ύφεση;
Παρακαλείται ένα πραγματικά αντιμνημονιακό κόμμα ή ένας πραγματικά αντιμνημονιακός βουλευτής να υποβάλει στον πατριώτη υπουργό Οικονομικών κ. Στουρνάρα τις ακόλουθες ερωτήσεις:
1] Πόσα χρήματα δανείσθηκε κάθε μία τράπεζα με τις ως άνω εγγυήσεις του Δημοσίου;
2] Πόσα χρήματα καταθετών της έστειλε κάθε τράπεζα στο εξωτερικό στο διάστημα 01.01.2010-21.12.2012;
3] Πόσα χρήματα δάνεισε κάθε τράπεζα την περίοδο 2010-2012;
4] Πόσα χρήματα έχει λαμβάνειν σήμερα κάθε τράπεζα από τους δανειολήπτες της και ποίο το ύψος των καταθέσεων που τηρεί;
5] Ποίο το ύψος των επισφαλών απαιτήσεων που έχει κάθε τράπεζα έναντι δανειοληπτών της και ποίοι οι οφειλέτες αυτών για ποσά άνω των € 500.000 έκαστος; [ΣΗΜ: Υπολαμβάνω ότι τα δάνεια προς τα κόμματα ΠΑΣΟΚ-ΝΔ έχουν ήδη καταχωρισθεί στον λογαριασμό των επισφαλών απαιτήσεων!].
Αν ο πατριώτης υπουργός και οι τράπεζες επικαλεσθούν το απόρρητο και τα προσωπικά δεδομένα, να τους πείτε ότι αυτά είναι κολοκύθια μάντολες. Και τούτο για τον απλό λόγο ότι αν οι εγγυήσεις του Δημοσίου, βάσει των οποίων αντλήθηκαν τα € 298 δισ., καταπέσουν, είμαστε εμείς, ο ελληνικός λαός, που θα κληθούμε και πάλι να πληρώσουμε. Συνεπώς, δικαιούμεθα να γνωρίζουμε ως εγγυητές των δανείων που έχουν λάβει τα λαμόγια για να τα μοιρασθούν με τους κολλητούς τους.