γράφει ο Γιώργος Ανεστόπουλος
Μέση Ανατολή.
Σε κάποιο Internet Cafe. Δύο έφηβοι βρίσκονται μπροστά στην οθόνη απορροφημένοι από το «παιγνίδι». Εικονικά μαζί τους είναι κι άλλοι «παίκτες». Κι αυτοί μπροστά στις οθόνες τους σε διάφορα σημεία της υφηλίου.
Εχθρός του ο «κακός Δυτικός». Και οι «αφύλακτες πόλεις» του.
Μπροστά στα avatar τους βρίσκονταν μια σειρά επιλογών. Πόρτες που οδηγούσαν σε δωμάτια. Δωμάτια που περιείχαν κι από μια σειρά «ειδών καθημερινής χρήσης». Ένας σωλήνας από πόδι καρέκλας εδώ, μια σειρά από χημικά καθαριστικά εκεί, σκοινιά και λάστιχα πιο πέρα, σπίρτα και κατσαρόλες πιο κει, ένας πυροσβεστήρας κάπου αλλού, βίδες, παξιμάδια και ρουλεμάν «κρυμμένα» σε μια γωνιά, υδραυλικοί σωλήνες στον τοίχο και πλήθος άλλων στοιχείων και επιλογών.
Αν κατόρθωναν να βρουν τα «κατάλληλα υλικά» θα περνούσαν στο «επόμενο επίπεδο». Πίσω τους είναι πάντα μια ομάδα αντιπάλων που τους καταδιώκει ένεκα της προηγούμενης επίθεσης που είχαν δεχτεί από τους «καταστροφείς Μαχητές».
Μετά θα έπρεπε να εντοπίσουν μέσα από μια άλλη σειρά υλικών τους κατάλληλους «καταλύτες», τις κατάλληλες συσκευές «επεξεργασίας», τις «κατάλληλες νόρμες και διαδικασίες επεξεργασίας».
Κι όλα αυτά σε μια διαβαθμισμένη σειρά «επιπέδων» παιγνιδιού.
Κάπου στο βάθος τους περίμενε ένα άλλο επίπεδο, μια «αγροτική εγκατάσταση».
Πάλι μια «σειρά υλικών, μέσων, καταλυτών και διαδικασιών». Πάλι αλλαγή επιπέδου και πεδίου δράσης.
Και ο avatar τους ενδιάμεσα, «οπλισμένος με το επιτυχές αποτέλεσμα» του προηγούμενου επιπέδου, δηλαδή, ένα «ασύμμετρο εκρηκτικό» φτιαγμένο από «υλικά καθημερινής οικιακής χρήσης», εμπλεκόταν σε συνθήκες μάχης με τους εικονικούς εχθρούς.
Αστικά πεδία μάχης, εναλλασσόμενα με ορεινά, ένα διαρκές κρυφτούλι με τις Αρχές και θύματα άοπλους πολίτες, ασταμάτητα σαμποτάζ εναλλασσόμενα με δουλειά έρευνας υλικών και καταστάσεων, επιβραβεύσεις και ποινές.
Κάπου στο «βάθος» ο «Διαχειριστής» παρακολουθούσε, τσέκαρε και «αξιολογούσε».
Ο «στρατολόγος» δούλευε νυχθημερόν σε βάρδιες. Όταν έπρεπε, έρχονταν σε επαφή με τους παίκτες και στο διπλανό chat. Για μια «πρώτη επαφή».
Σε συνεργασία με τον ιδιοκτήτη του internet cafe, σε συνεργασία και με «άλλους» που θα «πλησίαζαν» την κατάλληλη στιγμή τον «παίκτη». Τους «παίκτες». Παντού στον πλανήτη.
Για να τους προσφέρουν ένα «πιο αληθινό παιγνίδι».
Αφγανιστάν. Ορεινό Στρατόπεδο εκπαίδευσης. Εναρκτήριο μάθημα «Ασύμμετρων Εκρηκτικών».
Ο αξιωματικός είναι όρθιος μπροστά σ’ ένα τσούρμο άντρες και γυναίκες εκπαιδευόμενους. Είναι η «πρώτη μέρα» στο «βουνό». Εναρκτήρια ομιλία:
Είστε εδώ χωρίς όπλα. Θα εκπαιδευτείτε να πολεμάτε «εφευρίσκοντας όπλα» εκεί που δεν υπάρχουν. Ισχυρά όπλα.
Υποτίθεται πως εκεί που «εγκατασταθήκατε» και τελείτε «εν υπνώσει» αναμένοντας «εντολές ενεργοποίησης» δεν υπάρχουν τη δεδομένη στιγμή τακτικά εκρηκτικά. Εκπαιδευτήκατε ήδη στα τακτικά εκρηκτικά και γνωρίζετε πως να τα χειριστείτε. Αυτό όμως ήταν το εύκολο μέρος της υπόθεσης.
Σκοπός τώρα είναι να μπορείτε να είστε άοπλοι και ταυτόχρονα εν ριπή οφθαλμού «καταστροφείς» ακόμη και σε περιβάλλον «σφιχτού κύκλου» επιτήρησης όπλων και εκρηκτικών. Και δη, σε «ξένο περιβάλλον».
Η συνέχεια εδώ