Εχοντας επίγνωση τόσο της επιτεινόμενης αποδυνάμωσης της λαϊκής επιρροής του ΠΑΣΟΚ όσο και της προετοιμασίας της ΔΗΜΑΡ να μεταπηδήσει σε συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ, όταν κρίνει τις συνθήκες κατάλληλες προκειμένου να συμμετάσχει και στην επόμενη κυβέρνηση, ο πρόεδρος της ΝΔ και πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς εκμεταλλεύεται την πολιτική αδυναμία των εταίρων του με τους οποίους συγκυβερνά.
Συμπεριφέρεται έτσι πολύ πιο αλαζονικά στο ΠΑΣΟΚ και στη ΔΗΜΑΡ από όσο αντικειμενικά του επιτρέπει το ασήμαντο για κυβερνών κόμμα ποσοστό του 29,66% που πήρε στις εκλογές του Ιουνίου και το οποίο εμφανίζεται να έχει υποστεί μείωση σε όλες ανεξαιρέτως τις δημοσκοπήσεις, ακόμη και τις πιο «στημένες». Αυτό τουλάχιστον υποδηλώνει η πρωθυπουργική απόφαση καθαίρεσης 107 διευθυντών και τμηματαρχών και 57 υποδιευθυντών στο ΣΔΟΕ και στις Εφορίες όλης της χώρας και αντικατάστασής τους με στελέχη της ΔΑΚΕ, της συνδικαλιστικής παράταξης της ΝΔ, σε ποσοστό τουλάχιστον 80%, όπως ισχυρίζονται επαΐοντες του χώρου. Βαρύτατα θιγόμενο από αυτές τις αλλαγές είναι βεβαίως το ΠΑΣΟΚ, το οποίο είχε φροντίσει να στελεχώσει με δικά του στελέχη αυτές τις κρίσιμες θέσεις.
Εχοντας πάρει όμως μόλις 12,28% στις εκλογές του Ιουνίου και με εδραιωμένη πλέον την πεποίθηση στην κοινή γνώμη ότι ο Βαγγέλης Βενιζέλος είναι διατεθειμένος να δώσει τα πάντα στον Αντώνη Σαμαρά, προκειμένου να μη γίνουν με τίποτα εκλογές, γιατί το ΠΑΣΟΚ θα πάρει μονοψήφιο ποσοστό, ευνόητο είναι ότι ο αρχηγός της ΝΔ αισθάνεται ότι μπορεί άνετα να ξηλώσει τον ΠΑΣΟΚικό μηχανισμό στο κράτος και δη στον άκρως ευαίσθητο αυτόν τομέα. Το ζήτημα δεν είναι απλώς αν ο φοροεισπρακτικός μηχανισμός θα είναι νεοδημοκρατικός ή ΠΑΣΟΚικός. Είναι πολύ σοβαρότερο και έχει ζωτική πολιτική σημασία.
Μέσω του φοροεισπρακτικού μηχανισμού το εκάστοτε κυβερνών κόμμα σφυρηλατεί τις συμμαχίες του με ισχυρούς οικονομικούς κύκλους, συγκαλύπτει σκάνδαλα πολιτικών φίλων του και εν γένει αξιοποιεί το υφιστάμενο νομικό πλαίσιο φορολόγησης για να πετύχει και πολιτικούς στόχους πέραν των οικονομικών. Υπ' αυτό το πρίσμα πρέπει να ερμηνεύσει κανείς και την αναστάτωση που επικράτησε στο ΠΑΣΟΚ με το στέλεχός του, Μιχάλη Καρχιμάκη, να κατηγορεί τη ΝΔ και κυβερνητικά στελέχη της ότι δημιουργούν... «ύποπτους μηχανισμούς»!
Αυτή είναι η πολιτική ουσία της αντιπαράθεσης και όχι βεβαίως η «αξιοκρατία», η «μη επίτευξη των στόχων είσπραξης φορολογικών εσόδων» και διάφορες μεγαλοστομίες που προβάλλουν ως πρόσχημα είτε η ΝΔ είτε το ΠΑΣΟΚ. Γι' αυτό άλλωστε, όπως έγραψε χθες το «Εθνος», ο υφυπουργός Οικονομικών, Γιώργος Μαυραγάνης, τοποθέτησε τον διευθυντή του γραφείου του, Γ. Κουστολιά, στη θέση του διευθυντή του Διαπεριφερειακού Ελεγκτικού Κέντρου της Αθήνας, το οποίο είναι αρμόδιο για τον τακτικό φορολογικό έλεγχο των μεγαλύτερων επιχειρήσεων της χώρας και των φορολογουμένων με μεγάλη οικονομική επιφάνεια.
Και ενώ μαίνεται η σύγκρουση στους κόλπους της συγκυβέρνησης Σαμαρά, Βενιζέλου, Κουβέλη για τους εφοριακούς, με βέβαιη την τελική επικράτηση του πρώτου με κάποιες ασήμαντες παραχωρήσεις στους «μονοψήφιους» εταίρους του, η κυβερνητική προπαγάνδα πανηγυρίζει από προχθές για ακόμη μία «επιτυχία» της συγκυβέρνησης: τη μείωση «μόνο» σε... δέκα (!) εκατοστιαίες μονάδες της διαφοράς επιτοκίου δανεισμού δεκαετών ομολόγων μεταξύ Ελλάδας και Γερμανίας.
Με άλλα λόγια, ενώ το Βερολίνο πρέπει να πληρώσει επιτόκιο 1,4% για να διαθέτει 10ετή ομόλογα, η Αθήνα πρέπει να πληρώσει επιτόκιο... 11,3%! Αυτό είναι το «επίτευγμα» για το οποίο πανηγυρίζουν! Αποσιωπάται, όμως, και μια άλλη «ασήμαντη» λεπτομέρεια: ότι αυτό το επιτόκιο δεν έχει καμία απολύτως σημασία γιατί επί τουλάχιστον μία δεκαετία ακόμη η Ελλάδα δεν πρόκειται να είναι σε θέση να βγει στις αγορές για να δανειστεί! Η υποτιθέμενη διαφορά απόδοσης (τα περιβόητα «σπρεντ») δεν έχει απολύτως κανένα νόημα για το ελληνικό κράτος και τους Ελληνες πολίτες, αφού η χώρα μας πλέον δεν δανείζεται εδώ και δυόμισι χρόνια από τις χρηματαγορές - τις ιδιωτικές τράπεζες. Ετσι στην περίπτωσή μας οι αυξομειώσεις των «σπρεντ» αφορούν μόνο τους κερδοσκόπους και τις μεταξύ τους συναλλαγές.
δελαστικ
ethnos