1. Το πρώτο:
Γιατί πρέπει να ψηφιστεί ένας νέος αντιρατσιστικός νόμος και να μην τροποποιηθεί, όπου είναι αναγκαίο, ο νόμος 927/1979 (όπως σήμερα ισχύει, μετά τις συμπληρώσεις του των ετών 1984, 1997, 2001, 2005) και γιατί είναι τόσο δύσκολο να συμφωνηθούν ανάμεσα στα κόμματα οι διατάξεις μια τέτοιας τροποποίησης;
Πιθανές απαντήσεις:
(α) Αυτό απαιτούν οι κομματικές ανάγκες.
(β) Ο νέος νόμος χρειάζεται ως άλλοθι για την κάλυψη της απροθυμίας ή ανικανότητας των κομμάτων να αξιοποιήσουν, επί κοντά τριαναπέντε χρόνια, ως κυβέρνηση ή αντιπολίτευση, τη νομοθεσία που υπήρχε για την καταπολέμηση του ρατσισμού και των παρεμφερών φαινομένων.
«Η υπάρχουσα νομοθεσία δεν επαρκεί» είναι το άλλοθι που μονίμως προβάλλουν τα κόμματα για να δικαιολογήσουν την αδράνειά τους στην αντιμετώπιση των κοινωνικών προβλημάτων, εκείνο που τους διευκολύνει να πράττουν το εύκολο, την ψήφιση νόμων, και να αποφεύγουν το δύσκολο, την εφαρμογή τους.
Αυτό το ξέρουμε πλέον όλοι στη Ελλάδα –ιδιαίτερα οι επιτήδειοι που επωφελούνται από την «ιδιαιτερότητα» αυτή του κράτους μας να ψηφίζει νόμους και να μην τους εφαρμόζει– τελευταία το έμαθαν και πολλοί στην Ευρώπη.
(γ) Έτσι ικανοποιείται η ματαιοδοξία μας.
Άλλο ένας νόμος που τροποποιεί κάποιον παλιότερο και άλλο ένας νέος νόμος, που –ποιος ξέρει;– μπορεί και «να μείνει στη ιστορία» με το όνομά μας!
Σε μερικά χρόνια ποιος θα θυμάται ότι αντιρατσιστικός νόμος υπήρχε και «προ ημών»;
2. Τα επόμενα δύο ερωτήματα, τα εύκολα:
2ο: Αυτά που ορίζει η ευρωπαϊκή οδηγία-πλαίσιο για τον ρατσισμό κ.λ.π. μπορούν ή όχι να ενσωματωθούν στη νομοθεσία μας με τροποποίηση του ισχύοντος νόμου;
Αν μπορούν, γιατί κάποιοι μας λένε ότι η ψήφιση του συγκεκριμένου σχεδίου νόμου “επιβάλλεται από τις οδηγίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης”;
3ο: Όταν διακηρύττεις πως ο νόμος πρέπει να ψηφιστεί για να πληγεί η «Χρυσή Αυγή», την πλήττεις ή την ενισχύεις;
Τη «Χρυσή Αυγή» την δυναμώσατε και σείς, τα κόμματα «του δημοκρατικού τόξου», με την ανοχή της άνομης συμπεριφορά, τις πράξεις και τις παραλείψεις σας ετών και αυτά πρέπει να αλλάξετε, αν θέλετε πραγματικά την αποδυνάμωσή της.
3. Και τα τελευταία δύσκολα:
4ο: Μήπως το συγκεκριμένο σχέδιο νόμου εγγίζει τα όρια της συνταγματικής νομιμότητας;
«Η κατ’ αρχήν απόλυτη απαγόρευση της με οποιοδήποτε τρόπο έκφρασης ρατσιστικών και ξενοφοβικών ιδεών καθ’ εαυτή δεν είναι συνταγματικά ανεκτή», υποστηρίζει η Κεντρική Νομοπαρασκευαστική Επιτροπή στην πρόσφατη έκθεσή της για το σχέδιο αυτό.
5ο: Αφού το ελληνικό σύνταγμα προστατεύει την ελευθερία της έκφρασης και διάδοσης των στοχασμών του πολίτη, μήπως ο αντιρατσιστικός νόμος θα έπρεπε να είναι νόμος κατά των πράξεων, όχι κατά του λόγου, όταν ο λόγος αυτός –για το παρελθόν, το παρόν ή το μέλλον– δεν προτρέπει σε πράξεις βίας, οποιασδήποτε μορφής, προελεύσεως και αιτιολογίας;
πηγή