|
ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΠΕΛΕΚΥ ΑΦΑΙΡΕΣΕΩΣ
ΕΛΕΥΘΕΡΙΩΝ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ
ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΤΑΤΕΘΕΝΤΑ ΝΟΜΟ
ΠΕΡΙ ΞΕΝΟΦΟΒΙΑΣ ΚΑΙ ΡΑΤΣΙΣΜΟΥ
21.5.2013
1. Μὲ τὸν κατ’εὐφημισμὸ «ἀντιρατσιστικὸ νόμο» τίθεται ταφόπλακα στὴν ἀληθινὴ-ἔμπρακτο Δημοκρατία τοῦ : «τὶς ἀγορεύειν βούλεται», δηλαδὴ «ποῖος θέλει νὰ λάβῃ τὸν λόγο».
Διὰ μέσου τῶν αἰώνων καταργήθηκαν αὐτὲς οἱ ἀληθινὲς δημοκρατικὲς ἀξίες καὶ τὸν λόγο ἠμποροῦσαν νὰ ἔχουν ἡ ὀλιγαρχία, οἱ τύραννοι, οἱ αὐταρχικοὶ αὐτοκράτορες, βασιλεῖς, ἡγεμόνες, φεουδάρχες, οἱ μαῦροι καὶ κόκκινοι φασίστες καὶ προσφάτως οἱ δῆθεν ἐκπρόσωποι τοῦ λαοῦ εἰς τὰ Κοινοβούλια.
2. Ὅμως αὐτοί, ἀντὶ νὰ εἶναι «πατέρες τοῦ Ἔθνους» κατήντησαν ἐμμέσως ἤ ἀμέσως πατραλοῖες (πατροκτόνοι). Ὁ ἀρχηγὸς τοῦ κάθε κόμματος, ὡσὰν τοὺς «ἰνδιάνους» (γαλιά), τοὺς ὁδηγεῖ στὴν κομματικὴ πειθαρχία. Ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον, οἱ περισσότεροι ἀρχηγοί, ἀμέσως ἤ ἐμμέσως κατήντησαν δοτοί, ἀνδρείκελα, πουλημένοι καὶ πειθήνια ὄργανα τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων, πασχίζοντες νὰ ἐκμαυλίσουν τὸν λαὸ μὲ ἀφθονώτατα αἴσχιστα θεάματα. Καὶ ἄλλοτε μὲν τοῦ ἱκανοποιοῦν τὶς ζωώδεις ὑλιστικές του βουλιμίες, παρέχοντάς του τὰ πάντα, ἀκόμη καὶ μὲ θαλασσοδάνεια, ὁδηγώντας τον στὴν παγκοσμιοποίησι, τὴν σαρκολατρεία καὶ τὸν ἔκλυτο βίο, γιὰ νὰ μὴ δύναται νὰ ἀντισταθῇ στὴν σῆψι. Ἄλλοτε δέ, τοῦ στεροῦν καὶ τὸν ἄρτο τὸν ἐπιούσιο, ἐξωθοῦντες τον στὶς αὐτοκτονίες.
3. Παλαιότερα, ὑπῆρχαν πνευματικοὶ καὶ θρησκευτικοὶ ἡγέτες, οἱ ὁποῖοι, ὅταν ἔβλεπαν βαρεῖς, αἱμοδιψεῖς λύκους νὰ κατασπαράσσουν τὰ πνευματικὰ ποίμνια, κατέλειπαν τὴν φλογέρα καὶ ἅρπαζαν τὴν σφενδόνη καὶ ἔλεγχαν δριμύτατα τοὺς φαύλους καὶ κακοὺς ἡγέτες.
Ὅπως παραδείγματος χάριν, ὁ μέγιστος Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος, εἰσερχόμενος ἀκόμη καὶ στὴν κρεβατοκάμαρα, τονίζων καὶ στὸν θηριώδη Ἡρώδη τὸ «οὐκ ἔξεστί σοί ἔχειν τὴν γυναῖκα τοῦ ἀδελφοῦ σου» (Μάρκ. ΣΤ, 18), δηλαδὴ «δὲν ἐπιτρέπεται νὰ ἔχῃς ὡς γυναίκα σου τὴν γυναίκα τοῦ ἀδελφοῦ σου».
Ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος, ὑπερασπιζόμενος τὴν φτωχειὰ χήρα, ἔλεγξε δριμύτατα τὴν αὐτοκράτειρα Εὐδοξία, ποὺ ἤθελε νὰ τῆς σφετερισθῇ τὸν κῆπο της, δίπλα στὰ ἀνάκτορα, ἀποκαλῶν αὐτὴν ὡς «Ἀδοξία». Καὶ ἐτόνιζε: «πάλιν Ἡρωδίας μαίνεται, πάλιν Ἡρωδιὰς ζητεῖ τὴν κεφαλὴν Ἰωάννου ἐπὶ πίνακι».
4. Χιλιάδες τέτοιοι πνευματικοὶ πατέρες ἐτάσσοντο μὲ τὸ μέρος τοῦ Λαοῦ καὶ ἐναντιώνοντο κατὰ τῶν ἀπάνθρωπα συμπεριφερομένων ἀρχόντων, ἀκολουθώντας πιστὰ τὴν διδασκαλία καὶ τὰ βήματα τοῦ Θεανθρώπου, ἀποστρεφόμενοι «…πρόσκαιρον ἔχειν ἁμαρτίας ἀπόλαυσιν...» (Ἑβρ 11, 25).
5. Σήμερα ὅμως, ὄχι μόνον ἡ πολιτικὴ καὶ ἡ πνευματικὴ ἡγεσία δὲν θέλουν νὰ ἔλθουν σὲ ρῆξι μὲ τὸ αἰσχρὸ κατεστημένο, ἀλλὰ δυστυχῶς καὶ οἱ περισσότεροι τῶν μεγαλοσχημόνων κληρικῶν μας συμπορεύονται μὲ τοὺς ἀντιχριστιανικῶς συμπεριφερομένους καὶ ἐνεργοῦντας διεφθαρμένους ἄρχοντες. Λέγουν δὲ «ναί» (αὐτοὶ οἱ «νενέκοι», οἱ ὁποῖοι κατὰ τὸν ἀείμνηστο Θεόδωρο Κολοκοτρώνη χρειάζονται «φωτιὰ καὶ τσεκούρι») εἰς ὅλα τὰ καταλυτικῶς δρῶντα νομοσχέδια καὶ ἀποφάσεις τῆς Νομοθετικῆς καὶ Ἐκτελεστικῆς ἐξουσίας, ἀκόμη καὶ στὸ φίμωτρο-τὴν ταφόπλακα τῆς πραγματικῆς Δημοκρατίας.
Τώρα εἶναι ἡ μοναδικὴ εὐκαιρία νὰ ἀνανήψουν ὅλοι οἱ μέχρι τώρα ἀμέσως ἤ ἐμμέσως σιωποῦντες ἤ δικαιολογοῦντες τὰ ἀδικαιολόγητα.
6. Ὁδηγούμεθα στὴν ἐποχὴ τῆς Πομπηίας, ὅπου δὲν ἐτιμωροῦντο οἱ φαῦλοι καὶ ἀναίσχυντα ἁμαρτάνοντες, ἀλλὰ οἱ ὑγιῶς θρησκευτικὰ καὶ κοινωνικὰ ὀρθοφρονοῦντες.
7. Ἀλλὰ ἰδοὺ «χεῖρον Πομπηίας» σήμερον…
8. Μὲ τὸν πρὸς ψήφισι κατατεθέντα νόμο ἀπειλοῦνται ὅλοι οἱ ὑγιῶς ὀρθόδοξα καὶ ἐθνικὰ σκεπτόμενοι Ἕλληνες νὰ φυλακίζωνται καὶ νὰ πληρώνουν τεράστιες ποινές, ἄν πιστεύουν καὶ ἐφαρμόζουν τὰ λόγια τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ. Ἔτσι ἀκριβῶς ταλαιπωρήθηκε βάναυσα ὁ Ἀπόστολος Παῦλος γιὰ νὰ φθάσῃ ἀπὸ τὴν Καισάρεια μέχρι τὸν Καίσαρα τῆς Ρώμης.
Ἐνῷ ἀντιθέτως θὰ προστατεύωνται ὅλοι οἱ αἰσχροί, ἀναίσχυντοι, ἀνώμαλοι, παλλακίδες, φαῦλοι καὶ ἀντιχριστιανικῶς ἐκφραζόμενοι καὶ βιοῦντες «ἀετονύχηδες» καὶ «πατριάρχες» τῆς διαπλοκῆς.
9. Κανεὶς πλέον, ἡγέτης κατὰ τὴν ἁρμοδιότητα ἤ τὴν γεωγραφία, δὲν ἐπιτρέπεται νὰ σιωπᾶ. Αὐτὴ ἡ σιωπὴ τοῦ ὁποιουδήποτε εἶναι συνενοχὴ Διότι ἡ ἐλευθερία τῶν Ἑλλήνων ἀποκτήθηκε μὲ ποταμοὺς αἱμάτων.
10. Ἡ εὐγενὴς καὶ εὐπρεπὴς κριτικὴ δίδει τὸν λόγο, ἀνοίγει τὸν διάλογο. Ἡ Ἱστορία βεβαιώνει, ὅτι, ὅπου δὲν ὑπάρχει καλόπιστος διάλογος, βασιλεύει ὁ Διάβολος.
11. Ὁ ἀείμνηστος Πρωθυπουργὸς τῆς Πρωσίας Στόϊτς τονίζει: «εἰς καμία Σχολὴ τοῦ κόσμου δὲν μπορεῖς νὰ μάθῃς τὸ τὶ εἶναι ψεῦδος, ἀλήθεια, ἀπάτη, διαστροφή, παρὰ μόνον στὴν πολιτική. Αὐτὰ ποὺ ἐξαίρουν οἱ πολιτικοὶ μὲ διαπρύσιους λόγους, οἱ ἴδιοι τὰ τορπιλίζουν καὶ ἐξαφανίζουν ἐμμέσως».
12. Ἀλλὰ ἄς παρακολουθήσωμε σχετικῶς τὸν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Καλαβρύτων καὶ Αἰγιαλείας κ. Ἀμβρόσιο εἰς τὸ ἄρθρο του:
καὶ ἄλλους ὑγιῶς ὀρθοδόξως καὶ ἐθνικὰ ἐκφραζομένους Ἕλληνες, ὡς π.χ. τὸν κ. Γεώργιο Ἀναστόπουλο εἰς τὸ ἄρθρο του:
τὰ κείμενα τῶν ὁποίων ἀναδημοσιεύομε εὐχαρίστως αὐτοτελῶς εἰς τὸ παρόν.
Συμφωνοῦμε καὶ ἐπαυξάνουμε.
13. Μακάρι ὁ Θεὸς νὰ μᾶς φωτίσῃ νὰ συνειδητοποιήσωμε ἐπιτακτικὴ τὴν ἀνάγκη νὰ ἀντιδράσωμε ὁμαδικῶς, πρὶν αὔριο εἶναι πολὺ ἀργά.
Νὰ συστρατευθῶμε:
«ἰδοὺ νῦν καιρὸς εὐπρόσδεκτος, ἰδοὺ νῦν ἡμέρα σωτηρίας» (Β’ Κορ. 6, 2).
Διότι:
«οἱ υἱοὶ τοῦ αἰῶνος τούτου φρονιμώτεροι ὑπὲρ τοὺς υἱοὺς τοῦ φωτὸς εἰς τὴν γενεὰν τὴν ἑαυτῶν εἰσι …» (Λουκ. 16, 8).
14. Αὔριο δὲν θὰ μᾶς ἐπιτρέπουν οὔτε νὰ προσευχόμαστε: «ὁ Θεὸς νὰ μᾶς σώσῃ ἀπὸ λοιμοῦ, λιμοῦ, σεισμοῦ, καταποντισμοῦ, πυρός, μαχαίρας, ΕΠΙΔΡΟΜΗΣ ΑΛΛΟΦΥΛΛΩΝ» καὶ λοιπά.
15. Ἤδη ὁ τ. Εἰσαγγελεὺς καὶ νῦν Ἀναπληρωτὴς Ὑπουργὸς Ἐσωτερικῶν κ. Χαράλαμπος Ἀθανασίου καὶ ὡς εἰδήμων κρούει τὸν κώδωνα τοῦ κινδύνου λέγοντας ὅτι «ἐπαρκέστατες διατάξεις ὑπάρχουν γιὰ τὸν ρατσισμὸ καὶ τὴν ξενοφοβία. Περαιτέρω προσθῆκες διατάξεων ἀπειλοῦν τὶς ἐλευθερίες τῶν Ἑλλήνων».
Δὲν ἔχομε χρεία ἄλλων μαρτύρων.
16. Ὁ Ἀντίχριστος μᾶς ἀπειλεῖ.
Εὑρίσκεται πρὸ τῶν πυλῶν.
17. Ὅπως «στρώνουμε, κοιμόμαστε» καὶ «ὅ,τι σπέρνουμε, θερίζουμε» …
ΜΗ ΓΕΝΟΙΤΟ!
ΦΩΤΕΙΝΗ ΓΡΑΜΜΗ