Πρωτοφανές δεν είναι (αφού έτσι συνηθίζουν να κάνουν με όλους τους εργαζόμενους και τα σωματεία τους όταν ετοιμάζονται για κινητοποιήσεις), ωστόσο δεν παύει να είναι ενοχλητικό και βεβαίως φανερώνει τις προθέσεις τους.Μιλάμε για τα κανάλια και τις εκπομπές που μιλάνε για την εκπαίδευση και τους εκπαιδευτικούς (τους θυμηθήκανε τώρα με την αφορμή της απεργίας) χωρίς να καλούν εκπαιδευτικούς ή εκπροσώπους των σωματείων τους να μιλήσουν για τα προβλήματά τους.
Μιλάνε ως ειδικοί, άλλοτε βγάζοντας οχετούς συκοφαντίας για τους δασκάλους και άλλοτε χαϊδεύοντας μαθητές, υποψηφίους και γονείς με στόχο, βέβαια, να τους στρέψουν εναντίον των δασκάλων.
Γνωστοί και δοκιμασμένοι μέθοδοι που φανερώνουν το ρόλο των ΜΜΕ, των κεντρικών τους δημοσιογράφων, αλλά και των πολιτικών δυνάμεων που στηρίζουν την κυβέρνηση ή κάνουν ότι στηρίζουν τους εκπαιδευτικούς. Είναι…απαράδεκτοι.
Γράφουν οι εκπαιδευτικοί Χρήστος Κάτσικας – Γιώργος Καββαδίας – Γιάννης Σπυράλατος – Μαρία Δανιήλ – Αποστόλης Καραγιάννης
Ωστόσο, το θέμα είναι, όπως αυτοί κάνουν τη δουλειά για την οποία χρυσοπληρώνονται, να κάνουν τη δουλειά τους και οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι συνταξιούχοι, οι νέοι, οι μαθητές και οι γονείς τους. Και να θυμηθούν αυτό που ήδη έχουν ζήσει και να αναλογιστούν αυτό που τους προετοιμάζουν να ζήσουν.
Να θυμηθούν πως και στους δικούς τους αγώνες για καλύτερη ζωή, για δουλειά, για μόρφωση, για υγεία, πάντα, χέρι – χέρι κυβέρνηση και τα επικοινωνιακά της μαντρόσκυλα στρέφονταν εναντίον τους, τους συκοφαντούσαν, τους ποδοπατούσαν.
Συκοφάντησαν και χτύπησαν τους αγρότες, τους φορτηγατζήδες, τους ταξιτζήδες, τους εργαζόμενους στην υγεία, τους Πανεπιστημιακούς, τους εργαζόμενους στους δήμους, τους εργαζόμενους στις συγκοινωνίες, τους εργαζόμενους που κινητοποιήθηκαν για το δίκιο τους στις ιδιωτικές επιχειρήσεις.
Να θυμηθούν, οφείλουν οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι σπουδαστές πως για την κόλαση που έχει ανοίξει μπροστά τους υπάρχει λόγος και αιτία, υπάρχουν εχθροί και αντίπαλοι με ονοματεπώνυμο. Και να τους στρέψουν την πλάτη οφείλουν οι γονείς και οι μαθητές.
Σταράτα πράγματα. Η ήττα των εκπαιδευτικών, θα είναι ήττα των εργαζομένων. Τελεία και παύλα. Γιατί δεν μιλάμε ούτε για φραγκοδίφραγκα, ούτε για ωράριο εργασίας. Μιλάμε για την τύχη του δημόσιου σχολείου, για την τύχη των τροφίμων του, για την τύχη των μαθητών, για την τύχη των εκπαιδευτικών, για την τύχη των εργαζομένων. Περί αυτού πρόκειται για όποιον έχει τα μάτια να δει και την τιμιότητα να πιστέψει στα μάτια του. Για όποιον έχει στοιχειώδες ταξικό κριτήριο και γνωρίζει σε ποια όχθη του ποταμού ανήκει.
