Έχει γίνει καραμέλα η τοποθέτηση περί των πιο δύσκολων στιγμών που αντιμετωπίζει σήμερα η κυπριακή οικονομία μετά την Τουρκική εισβολή του 1974.
Μια τοποθέτηση που επιδιώκει να στείλει μήνυμα αισιοδοξίας, πως εάν τότε που ήταν πιο δύσκολή η κατάσταση τα καταφέραμε, γιατί όχι και σήμερα.
Πόση αλήθεια όμως κρύβει αυτή η τοποθέτηση;
Ήταν πιο δύσκολή η περίοδος που ακολούθησε την τουρκική εισβολή του 1974 από την παρούσα;
Χωρίς καμιά διάθεση υποτίμησης της πραγματικά δύσκολης κατάστασης που βίωσε ο τόπος τότε, καταγράφουμε κάποια βασικά δεδομένα και ο καθένας ας βγάλει τα συμπεράσματά του.
Τότε, η μεγάλη πλειοψηφία του κόσμου δεν γνώριζε τι πάει να πει άνεση ενώ σήμερα καλείται να ξεχάσει τα όσα συνήθισε να συνοδεύουν τις πράξεις του.
Τότε, χαρίστηκαν χρέη για δραστηριότητες στις κατεχόμενες περιοχές. Σήμερα ο κοσμάκης και οι επιχειρήσεις όχι μόνο είναι γονατισμένες από τα χρέη αλλά τιμωρούνται και από τα υπερβολικά ψηλά επιτόκια.
Ο κόσμος και τα νοικοκυριά τότε δεν ήταν τόσο βαριά χρεωμένοι.
Τότε, η εισροή χρηματικής βοήθειας ήταν πραγματική βοήθεια, κατέφθανε ως δωρεά και όχι ως δάνειο συνοδευόμενο από σκληρούς και αντιαναπτυξιακούς όρους.
Τότε, οι φόροι δεν αυξάνονταν πλήττοντας τα βαλάντια των πολιτών και την κατανάλωση.
Τότε, είχαμε τη λίρα και μαζί της την άσκηση νομισματικής πολιτικής, σήμερα έχουμε το ευρώ και καμιά δυνατότητα άσκησης νομισματικής πολιτικής.
Οι άνεργοι είχαν τη διέξοδο αναζήτησης εργασίας στο εξωτερικό, στις Αραπιές όπως συνήθιζαν να λένε, στέλνοντας εισόδημα στις οικογένειές τους και τον τόπο, ενώ σήμερα παραμένουν καθηλωμένοι στην ανεργία.
Τότε, δεν υπήρχαν τόσες χιλιάδες ξένοι να καταλαμβάνουν χιλιάδες θέσεις εργασίας, αφήνοντας Κύπριους εκτός της αγοράς εργασίας.
Τότε, το κόστος του ηλεκτρικού ρεύματος ήταν σε λογικές χρεώσεις ενώ τα καύσιμα δεν ανταγωνίζονταν σε κόστος το ακριβό κρασί!
Το ψωμί, το γάλα και άλλα βασικά είδη δεν είχαν την ακριβότερη τιμή της Ευρώπης και η αισχροκέρδεια ήταν σχεδόν άγνωστη στην αγορά.
Τότε, υπήρχε γεωργική παραγωγή και διάθεση των προϊόντων σε ικανοποιητικές τιμές, ενώ εξάγαμε από λεμόνια μέχρι και ραδίκια.
Σήμερα οι αγροτικές πολιτικές, όπως και πολλές άλλες, σχεδιάζονται με… IQ ραδικιού!
Σήμερα, ο εισβολέας ακούει στο όνομα δανεισμός και απειλεί να κατακτήσει όλα τα χρεωμένα σπίτια σε οποιαδήποτε περιοχή και εάν βρίσκονται.
Και εάν τότε η αναστροφή της πορείας και η ανάπτυξη χαρακτηρίστηκαν ως θαύμα σήμερα για να τα καταφέρουμε μήπως πρέπει να ξανακατεβεί ο Χριστός στη γη και να μείνει για 33 χρόνια;
Μήπως λέω!