Του Μάκη Πατσιόγιαννη
Γεωπόνου – τ.μέλους της Κ.Ε. της Ν.Δ.
epatsio@hol.gr
Βουλιάζουμε αλλά δεν αλλάζουμε! Αυτή είναι η αλήθεια δυστυχώς, παρά την περί αντιθέτου προπαγάνδα του όλου πολιτικού συστήματος, που ελέγχει απόλυτα ολόκληρο το φάσμα των ΜΜΕ αλλά και τα συμφέροντα που το στηρίζουν. Δυστυχώς ‘παίζουν χωρίς αντίπαλο’ και μάλιστα με σημαδεμένα ‘χαρτιά’.
Τώρα που βιώνουμε σαν λαός και σαν έθνος το δράμα της ‘θείας δίκης’, που ήλθε νομοτελειακά ως αποτέλεσμα της θλιβερής απρονοησίας μας, θα είναι άδικο και προ παντός ατελέσφορο να περιμένουμε η ιστορία να μας καταλογίσει το μερίδιο των ευθυνών που μας αναλογούν. Τότε θα είναι πολύ αργά για να αλλάξουμε και να αναπροσαρμόσουμε τον βηματισμό μας και την πορεία μας προς το μέλλον.
Ένα μέλλον ακόμα σκοτεινό και αβέβαιο που μας οδηγεί στον ανεπίστροφο όλεθρο και τον αφανισμό. Διότι το διακύβευμα τώρα δεν είναι μόνον η προσωπική μας ζωή πρόοδος και ευημερία, αλλά η ύπαρξη ή μη της μοναδικής μας πατρίδος. Αυτές τις ώρες η σύνεσις επιβάλλει επειγόντως να βρούμε το δρόμο διαφυγής από την σπειροειδή βύθιση που οδηγούμεθα νομοτελειακά από την πολιτική που μας επιτάσσει η Τρόικα και υλοποιούν οι κυβερνήσεις των προθύμων, που έχουν το θράσος να μας παρουσιάζονται ως σωτήρες. Ποιοί, αυτοί που έριξαν την πατρίδα στα βράχια και το λαό μας στην απόγνωση.
Δεν είναι δυνατόν να συνεχίζουμε να ζούμε την ελληνική πραγματικότητα, μιας παλαιοκομματικού τύπου ανόητης φλυαρίας, για το ποιος φταίει περισσότερο ή λιγότερο. Δεν θα πέσουμε στην παγίδα των άγονων αντιπαραθέσεων που μας επιβάλλει το πολιτικό σύστημα και οι εκφραστές του για να μας αποπροσανατολίζουν, αποκρύπτοντας την ανικανότητα και υποτέλειά τους μήπως και μπορέσουν να διασωθούν από τις ευθύνες που σύντομα θα τους αναζητηθούν.
Ανικανότητα (ίσως και κάτι παραπάνω) να διαχειρισθούν την κρίση, που οι ίδιοι άλλωστε εδημιούργησαν, εναλλασσόμενοι στην εξουσία την τελευταία τετραετία, για να εφαρμόζουν την ίδια καταστροφική πολιτική, παρά τις περί αντιθέτου θέσεις τους όταν ήταν αντιπολίτευση.
Ως γνωστόν, όταν το σκάφος βυθίζεται, οι ποντικοί πρώτοι αναζητούν σωσίβιο στην πολιτική τους μετάλλαξη για να σώσουν το ‘τομάρι’ τους. Δεν μπορούμε να αφήσουμε τους διαμορφωτές και στυλοβάτες του βρώμικης μεταπολιτεύσεως να μεταλλαχθούν σε ανανεωτές και σωτήρες.
Το καινούργιο δεν μπορούν να το φέρουν οι νεκροθάφτες των ονείρων μας, τα ‘μπάζα’ της πολιτικής παρακμής που ανακυκλώνονται στις κυβερνήσεις, αλλά ούτε και οι ‘παλαιοημερολογίτες’ ή ‘ανανεωτές’ της αριστερής κουλτούρας και αξιωματικής αντιπολιτεύσεως σήμερα, που τολμούν και σηκώνουν το δάκτυλο και επιμένουν στα ίδια, ενώ τόσα χρόνια αντί να καταγγείλουν το αχαλίνωτο γλέντι με δανεικά, το απελάμβαναν, πιέζοντας μάλιστα τις κυβερνήσεις για ακόμα περισσότερες παραχωρήσεις και παροχές, συμμετέχοντας έτσι στη διάλυση του παραγωγικού ιστού της χώρας, που δεν μας επιτρέπει πλέον να σταθούμε στα πόδια μας.
Μη ματαιοπονούμε. Δεν έχουν καμία διάθεση , αλλά και ούτε μπορούν ν’ αλλάξουν. Αυτό δείχνει, ακόμα και τώρα που βουλιάζουμε, η συμπεριφορά τους. Περιορίζονται σε κινήσεις εντυπωσιασμού και θεαματικές καταγγελίες χωρίς ουσιαστικό αντίκρισμα. Το πολιτικό σύστημα στο σύνολό του δεν τολμά, αλλά και ούτε διανοείται, να συγκρουσθεί με τα εμπεδωμένα συμφέροντα.
Τα πάσης φύσεως ‘λαμόγια’ που αποτελούν την κομματική τους πελατεία. Τους ξεδοντιασμένους συνδικαλιστές και κάθε λογής προνομιούχους που πλαισίωσαν το ΣΥΡΙΖΑ για να σώσουν τα προνόμιά τους. Τους εθνικούς προμηθευτές, τους ‘νταβατζήδες’, συντηρητές και τροφοδότες του συστήματος. Τους ‘χαραμοφάηδες’ και επίορκους του δημοσίου που συντηρούνται ακόμα στη θέση τους, από τα ‘χαράτσια’ που με αίμα πληρώνουμε όλοι μας.
Το εκδοτικό και δημοσιογραφικό κατεστημένο που πανίσχυρο εκβιάζει και στηρίζει με ανταλλάγματα την εκάστοτε εξουσία. Φοβούνται να συγκρουσθούν με τα συμφέροντα των κλειστών επαγγελμάτων, που όλο εξαγγέλλουν την απελευθέρωσή τους και όλο την αναβάλλουν, αλλά και με το τέρας του δημοσίου που δημιούργησαν με τους αλόγιστους ρουσφετολογικούς διορισμούς, το οποίο, με τη σιγουριά της ατιμωρησίας, συνεχίζει ακόμα το πλιάτσικο και προβάλλει συνεχώς εμπόδια, βουλιάζοντας ακόμα περισσότερο στην ύφεση την οικονομία μας. Δεν τολμούν να προχωρήσουν στη μεταρρύθμιση των δομών του κράτους που καταρρέει και την προσαρμογή του στις νέες συνθήκες.
Υπογράφουν κατάπτυστα μνημόνια υποτελείας που βαθαίνουν την κρίση και διαλύουν τον κοινωνικό ιστό για να παρατείνουν την πολιτική τους κυριαρχία. Ακόμα και οι παλαιοκομματικοί αντιμνημονιακοί διαφωνούν και αποπροσανατολίζουν τον κόσμο εμμένοντας στη διατήρηση των κεκτημένων, μόνον και μόνον για να διασωθούν από τον πολιτικό τους αφανισμό, χωρίς να έχουν να προτείνουν κάποιο αξιόπιστο πρόγραμμα διαφυγής από το αδιέξοδο.
Το βλέπεις άλλωστε πως αντιδρούν στις απολύσεις των δημοσίων υπαλλήλων, ενώ αντιμετωπίζουν «τυπικά» την πανωλεθρία που υφίσταται ο ιδιωτικός τομέας. Όλοι υποκρίνονται, όπως υπεκρίνετο και η αντιπολίτευση Σαμαρά με τις αλλεπάλληλες εξαγγελίες του Ζαππείου, αλλά και το θέατρο αρνήσεως υπογραφής των επιστολών υποταγής στις επιταγές της Τρόικας….
Είναι σίγουρο ότι ερμήνευσαν λάθος το μήνυμα των τελευταίων εκλογών. Η εντολή του εκλογικού σώματος για τελευταία ευκαιρία συνεργασίας, δεν εδόθη για να σχηματίσουν κυβέρνηση νέων μνημονίων αφαιμάξεως του δημόσιου πλούτου μας και όχι μόνον, αλλά και αλληλοσυγκαλύψεως και αμνηστεύσεως των ευθυνών που βρίσκεται σε εξέλιξη και συντελείται με την απειλή αποχωρήσεως των κυβερνητικών εταίρων, αλλά και την απειλή των ενόχων, συλληφθέντων ή όχι, ότι θα ‘μιλήσουν’ παρασύροντας στην καταδίκη τους και ολόκληρο το πολιτικό σύστημα που είναι βουτηγμένο στο βούρκο.
Δεν μπορεί οι παροπλισμένοι πολιτικά Τσοχατζόπουλος και Παπαγεωργόπουλος, που δεν ξέρουμε άλλωστε πως θα τελεσιδικήσουν οι καταδίκες τους, να γίνουν τα εξιλαστήρια θύματα για να διασωθούν τα ‘χοντρολαμόγια’ και υπουργοί της διαπλοκής.
Μπορεί να ήταν ψήφος ανοχής ενός φοβισμένου για το μέλλον του ψηφοφόρου (φρόντισαν άλλωστε γι’ αυτό επιστρατεύοντας ακόμα και τους ηγέτες της Ευρώπης να μας απειλήσουν με το ευρώ και τους ΣΥΡΙΖΑίους), όμως δεν ήταν ψήφος απαλλαγής των κομμάτων από τις ευθύνες τους για να συνεχίσουν να κάνουν τα ίδια, αλλά ψήφος για πραγματική αλλαγή συμπεριφοράς την οποία ακόμα δεν είδαμε και μάλλον ούτε θα δούμε.
Διανύουμε ήδη το 5ο έτος από τη κρίση του 2008 και ακόμα ζούμε με την αβεβαιότητα, όχι για το πότε θα λήξει , αλλά για το που θα καταλήξει. Για το τι έχουν σχεδιάσει για την τύχη της χώρας μας τα κοράκια της βρώμικης πλουτοκρατίας, που, με τη συνειδητή συμμετοχή του υποτελούς πολιτικού μας συστήματος, διαφεντεύουν τη ζωή και κατευθύνουν το μέλλον του λαού μας.
Όμως περισσότερο από τις όποιες προθέσεις της ντόπιας και αλλοδαπής εξουσίας μας ανησυχεί, η μέχρι σήμερα αμαχητί παράδοση του λαού μας. Αγανακτεί, καταφέρεται κατά των υπευθύνων, απειλεί, αλλά μέχρι εκεί. Κλείνεται στο καβούκι του και παρά τις αλλεπάλληλες κυβερνητικές επιθέσεις στους μισθούς και τις συντάξεις, συνεχίζει να ‘λουφάζει’ νομίζοντας ότι θα διασωθεί ή θα τον σώσουν οι άλλοι.
Ποιόν σωτήρα άραγε περιμένουν; Τον ‘Μόσκοβο’, τον Ευρωπαίο εταίρο, τον ‘Αμερικάνο’ ή τον όψιμο ‘Εβραίο’; Αυτοί δεν χάνουν την ευκαιρία κάθε φορά με δηλώσεις τους να εκδηλώνουν την δήθεν στήριξή τους και πηγαινοέρχονται ο ένας μετά το άλλον για να πωλήσουν τα οπλικά τους συστήματα ή να αρπάξουν τα ενεργειακά αποθέματα της χώρας μας, που από ότι φαίνεται είναι τεράστια.
Είναι δυνατόν η ανελέητη όντως προπαγάνδα που δεχόμεθα να καταστρέφει εντελώς την λογική μας σκέψη και να μας αποπροσανατολίζει από τις λύσεις; Δεν μπορεί ακόμα μετά από τόσες ταπεινώσεις να τρέφουμε ψευδαισθήσεις για το πού μας οδηγούν.
Ζούμε στην ουρά ενός ιστορικού κύκλου που κλείνει.
Και όταν κλείνει ένας ιστορικός κύκλος, τότε συμπαρασύρει και ολόκληρες τις πολιτικές δυνάμεις που τον υπηρέτησαν. Όλα θα αναδιαταχθούν, και όχι μόνον στην Ελλάδα, ενδεχομένως με κρότο και βία. Πάνω απ' όλα, τα ίδια τα υποκείμενα της ιστορίας, οι άνθρωποι. Θα αναδιαταχθούν, σαν έθνη, σαν λαοί, σαν μέλη κοινοτήτων και θα προχωρήσουν σε μια άλλη αυτοκατανόηση και πραγματικότητα.
Όλοι θ’ αλλάξουμε όσο κι αν λυσσαλέα αντιστέκονται αυτοί που χάνουν τα προνόμιά τους, καθώς και οι οπαδοί της ανομίας της βίας και της διαπλοκής.
Ο λαός σιγά –σιγά αφυπνίζεται από τον σωρό των ερειπίων, τον κατεστραμμένο ολοκληρωτικά παραγωγικό ιστό της χώρας, την διαλυμένη και σε αποσύνθεση κρατική μηχανή, με ενάμισι εκατομμύριο ανέργους και δύο εκατομμύρια μετανάστες να λιμοκτονούν και τον υπόλοιπο πληθυσμό της χώρας σε βαριά κατάθλιψη ή πανικό και προετοιμάζει την έκρηξη.
Δεν πάει άλλο. Ο Αννίβας μας παροτρύνει: «Ή θα βρούμε τον δρόμο ή θα τον δημιουργήσουμε».
Έχουν όλοι πεισθεί για την απόλυτο ενοχή του διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος και αυτών που το στηρίζουν, για τη χρεοκοπία μας, αλλά και την στέρηση κάθε ελπίδος διαφυγής. Οι αντοχές και ανοχή του λαού εξαντλείται και ο φόβος, που τον συντηρούσε η ελπίδα, υποχωρεί.
Δεν βλέπει τις αξιόπιστες εκείνες πολιτικές δυνάμεις που θα τον βγάλουν ασφαλώς από τη κλιμακούμενη κρίση και αγωνιά. Δεν του μένει παρά απαιτήσει από το πολιτικό σύστημα, με τον όποιο τρόπο, να παραδώσει την εξουσία σε μία κυβέρνηση ικανών και εντίμων πατριωτών, που θα αποκαταστήσει πρωτίστως την χαμένη εμπιστοσύνη του λαού στην ηγεσία του για να τ’ αλλάξει όλα. Με πρώτο το Σύνταγμα. Διότι όπως έλεγε ο Νίτσε: ««Συνταράχθηκα, όχι επειδή μου είπες ψέματα, αλλά επειδή δεν σε πιστεύω πια».
Τουλάχιστον ας έχουν την σύνεση για το καλό της πατρίδος και του λαού, στη νομοτελειακή ανατροπή τους που έρχεται, να διαπραγματευθούν την οικειοθελή τους αποχώρηση. Διότι όπως διδάσκει και ο Πυθαγόρας: «Εκείνος που ακολουθεί τη σύνεση, ακολουθεί τους θεούς».
Αν δεν το κάνουν και δεν βλέπουμε εκ μέρους τους καμία διάθεση αυτοχειριασμού και αναλήψεως ευθυνών, θα πρέπει να γνωρίζουν ότι, εφ’ όσον εν τω μεταξύ δεν καταρρεύσουν από το βάρος καταρρεύσεως των εσόδων, που ήδη διαπιστώνεται από την αδυναμία του εξαντλημένου από τις αλλεπάλληλες περικοπές λαού να πληρώσει τους δυσβάσταχτους φόρους, σίγουρα θα ανατραπούν από την πίεση της λαϊκής οργής και εξεγέρσεως σε συνθήκες εθνικού χάους και, ενδεχομένως, απρόβλεπτης κατευθύνσεως εκτροπής, πράγμα που απευχόμαστε.
Και επειδή δεν υπάρχουν άθεοι στα χαρακώματα που ήδη προετοιμάζονται, όλοι μαζί ας προσευχηθούμε στο θεό της Ελλάδος και πάλι να μας ευσπλαχνισθεί!
Έρρωσθε!
Τρίπολις 7-3-2013