Εδώ είναι Ελλάδα. Κι όχι Ελβετία ή Σουηδία.
Δεν θα κουραστούμε να το επαναλαμβάνουμε προς κάθε ξενόδουλο εθνοπροδότη.
Κι αυτό ορίζει – αυτοδίκαια - σημαίνουσες κρίσιμες Εθνικές ιδιαιτερότητες.
Εδώ, σ’ αυτόν τον τόπο, ανά πάσα στιγμή ελλοχεύει ο πόλεμος.
Ένεκα της γειτονιάς μας.
Αυτό είναι ο ρυθμιστής των πάντων στην Ελληνική (Εθνική) Πολιτική. Ή, θα έπρεπε να είναι. Γιατί, δυστυχώς δεν είναι.
Απ’ αυτό θα έπρεπε να αφικνούνται – αρέσει δεν αρέσει – τα πάντα.
Ιδού πως. Ας δούμε κάποια ελάχιστα απλοϊκά, πλην χαρακτηριστικά, παραδείγματα.
Για να διαφανεί μετά και το «ποιά είναι η ΜΟΝΗ Πολιτική Διέξοδος»....
Εθνική Αγροτική Πολιτική... και όχι Ευρωπαϊκή...
Η Ελλάδα δεν είναι Βορράς. Ιστορικά βρίσκεται ανέκαθεν στο Μάτι του Κυκλώνα. Ανά πάσα στιγμή περιμένει τον Πόλεμο. Έχει άμεση λοιπόν και διαχρονική ανάγκη αγροκτηνοτροφικής αυτάρκειας/επάρκειας.
Με ΟΠΟΙΟ ΚΟΣΤΟΣ ΚΑΙ ΤΙΜΗΜΑ...
Από την άλλη, η εδαφική της ιδιαιτερότητα είναι τέτοια (ορεινή) που δεν επιτρέπει μεγάλους κι εκτεταμένους αγροτικούς κλήρους.
Αλλά και δεν πρέπει να επιτραπεί κάτι τέτοιο. Αλλιώς, θα χάσει την αγροτιά της. Και στα δύσκολα, η χώρα δεν θα έχει την παραγωγή.
Δηλαδή, με δυό λέξεις, στον Πόλεμο δεν θα έχει τρόφιμα.
Και όχι μόνον.
Εάν έβρισκε μια μέρα εφαρμογή το «Δυτικό Αγροτικό Μοντέλο» των Εκτεταμένων Αγροτικών επιχειρήσεων/εκτάσεων τότε ένα μεγάλο μέρος του λαού μας θα έμενε χωρίς δουλειά και χωρίς αυτονομία διατροφής την δύσκολη στιγμή.
Κι αυτό είναι απαράδεκτο.
Όπως όμως λένε οι «κυβερνώντες φωστήρες του Νεοφιλελευθερισμού», εάν δεν υπάρξουν οικονομίες κλίμακος – Μεγάλες ανταγωνιστικές αγροτικές επιχειρήσεις, νέα τσιφλίκια δηλαδή και νέοι κολήγοι – δεν θα καταφέρει η ελληνική αγροτική παραγωγή να ανταγωνιστεί τις διεθνείς χαμηλές τιμές.
Συνεπώς, μια μόνον λύση απομένει. Η μόνη που ταιριάζει στις Ελληνικές εδαφικές/γεωπολιτικές ιδιαιτερότητες.
Μικροί πολλοί αγροτικοί κλήροι και κτηνοτροφικές μονάδες καθώς και σταθερή κρατική επιδότηση αυτών έτσι που και αυτές να επιβιώνουν αλλά και να κρατούν χαμηλά τις τιμές στην κατανάλωση ώστε να είναι ανταγωνιστικές προς τα εισαγόμενα.
Έλα όμως που αυτό απαγορεύεται από την ΕΕ....
Για απαράβατους Εθνικούς Λόγους λοιπόν είμαστε υποχρεωμένοι να πάμε «κόντρα» στην ΕΕ. Όσες δυσάρεστες συνέπειες κι αν εγκυμονεί.
Είναι θέμα Εθνικής επιβίωσης πλέον. Είναι θέμα Εθνικής Ασφάλειας.
Και αποτελεί διαρκές έγκλημα το ότι επί δεκαετίες γίνονταν το ακριβώς αντίθετο από τους πολιτικούς μας.
Εθνική και όχι Ευρωπαϊκή Μεταναστευτική πολιτική
Η Ελλάδα είναι η Πύλη εισόδου ακατάπαυστων κυμάτων δυναμικής λαθρομετανάστευσης προς το Βορρά.
Που όμως, ΠΟΤΕ ΔΕ ΦΤΑΝΟΥΝ ΣΤΟ ΒΟΡΡΑ.
Κύματα που όλο και εντείνονται.
Άλλοι ασκούν επιθετικές εξωτερικές πολιτικές στα κράτη άλλων και η Ελλάδα καλείται να...πληρώσει το λογαριασμό.
Άλλοι είναι οι «αποικιοκράτες». Και όχι η Ελλάδα. Αυτοί λοιπόν θα έπρεπε να πληρώσουν και το λογαριασμό. Και όχι εμείς.
Οι ισχυροί του Βορρά βλέπεις φρόντισαν και με διάφορους ευρωπαϊκούς θεσμούς έκλεισαν τις...Πύλες εξόδου της Ελλάδας προς την Ευρώπη.
Έτσι, τα μιλιούνια των λαθρομεταναστών του 3ου κόσμου παραμένουν στην Ελλάδα.
Καμία σύγκριση δεν νοείται να γίνεται μεταξύ της Ελλάδας και της Ευρώπης σ’ αυτό το κρίσιμο θέμα.
Απαιτείται κι εδώ λοιπόν απεγκλωβισμός της Ελληνικής πολιτικής από την Ευρωπαϊκή εφόσον, όπως περίτρανα αποδείχτηκε επί σειρά ετών, δεν υπάρχει Ευρωπαϊκή στήριξη. Κάτι που για την Ελλάδα αποδεικνύεται Εθνική Καταστροφή.
Μας άφησαν μόνους και ζητούν και τα ρέστα τώρα στα διάφορα Ευρωπαϊκά και Διεθνή Δικαστήρια και ανθρωπιστικά fora.
Μόνοι μας λοιπόν είμαστε υποχρεωμένοι να λύσουμε – και δη «δραστικά» - το πρόβλημα.
Κι όντες μόνοι, είμαστε υποχρεωμένοι να βαδίσουμε κόντρα στις Ευρωπαϊκές ντιρεκτίβες.
Οι πύλες εισόδου πρέπει να κλείσουν πάραυτα και όσοι βρίσκονται εντός να απομακρυνθούν εξίσου πάραυτα.
Εισαγόμενη εγκληματικότητα. Εθνική και όχι Ευρωπαϊκή Ασφάλεια
Η συνέχεια εδώ