Κανένας εξωτερικός παράγοντας δεν πρόκειται να μας σώσει, εκτός από εμάς τους ίδιους. Όσο ζητούμε σωτήρες απ’ έξω ή από μέσα και δεν αυτενεργούμε, η κατάσταση στην Ελλάδα και την Κύπρο θα χειροτερεύειτου Δαμιανού ΒασιλειάδηΟι πιο «λυσσαλέες» αντιθέσεις των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων σε πλανητικό επίπεδο, στην παρούσα φάση που διανύουμε και μετά την κατάρρευση των καθεστώτων του υπαρκτού σοσιαλισμού, είναι ασφαλώς ανάμεσα στις ΗΠΑ την Ρωσία και την Κίνα.
Στο χώρο της Ευρώπης και της Εγγύς και Μέσης Ανατολής η κύρια και καθοριστική αντίθεση εστιάζεται ανάμεσα στις ΗΠΑ και τους συμμάχους της και την Ρωσία.
Ο αποκλειστικός στόχος που καθορίζει τη γεωστρατηγική και γεωπολιτική στρατηγική της Δύσης (Χώρες του ΝΑΤΟ βασικά) είναι ο έλεγχος των πηγών και των αγωγών του μαύρου χρυσού, δηλαδή του πετρελαίου και φυσικού αερίου στο χώρο της Νοτιοανατολικής Ευρώπης και της Μέσης Ανατολής.
Οι δυνάμεις της Δύσης με προεξάρχουσα δύναμη τις ΗΠΑ επιδιώκουν να αποκλείσουν παντελώς και με όλα τα μέσα την οποιανδήποτε εξάρτηση της Δύσης από τη Ρωσία, στο βαθμό που η Αμερική έχει ακόμη τουλάχιστον την στρατιωτική ισχύ και η Ρωσία ανακτά αργά, αλλά σταθερά τις δυνάμεις της.
Η Ρωσία ήταν ανέκαθεν ο μεγάλος αντίπαλος της Δύσης από τον 19 αιώνα κι εντεύθεν. Πρώτα η αυταρχική και δεσποτική τσαρική Ρωσία, κατόπιν η πρώην Σοβιετική Ένωση και τώρα η καπιταλιστική Ρωσία.
Όλες οι χώρες σχεδόν των πρώην Σοβιετικών Καθεστώτων ενσωματώθηκαν στο στρατόπεδο της Δύσης και πρωτοστατούν μάλιστα στην αντιπαράθεση αυτή, γενόμενοι τις περισσότερες φορές βασιλικότεροι του βασιλέως.
Η Αμερική, για να το εκφράσουμε απλά, δεν φοβάται την κομουνιστική Κίνα, αλλά την ορθόδοξη Ρωσία.
Μόνες χώρες που διατηρούσαν και διατηρούν πολυποίκιλους δεσμούς με τη Ρωσία στο χώρο των Βαλκανίων ήταν η πρώην η ορθόδοξη Γιουγκοσλαβία και είναι και παραμένει ακόμη η ορθόδοξη Ελλάδα και η ορθόδοξη Κύπρος. (Και η Συρία για τους δικούς της λόγους φυσικά).
Αυτός ήταν ένας από τους βασικούς λόγους που επενέβησαν στην πρώην Γιουγκοσλαβία με τόσο μίσος και πάθος, για να αποκόψουν κάθε δεσμό των Σέρβων με την Ρωσία.
Στην Ελλάδα που διατηρούνται οι δεσμοί αυτοί ακόμη από τον λαϊκό παράγοντα (δεν είναι της στιγμής να αναλύσουμε τους λόγους, άλλωστε ο καθένας μπορεί να τους κατανοήσει) θα συνέβαινε το ίδιο με την πρώην Γιουγκοσλαβία - και ας μην έχουμε καμία αμφιβολία - αν οι αρνητικές πλευρές δεν ήταν μεγαλύτερες από τις θετικές μιας τέτοιας επέμβασης. Θα μας συνέτριβαν χωρίς κανέναν οίκτο!
Επέλεξαν λοιπόν οι «άσπονδοι φίλοι και σύμμαχοί μας» καταλληλότερες και αποτελεσματικότερες μεθόδους, για να αποκλείσουν την Ελλάδα και την Κύπρο και τον Ελληνισμό ολόκληρο από οποιανδήποτε δυνατότητα διατήρησης δεσμών ανάμεσα στην Ελλάδα και την Ρωσία.
Συνεπώς επέλεξαν αυτό που αποδίδεται στον Κίσινγκερ και ήδη είναι γνωστό και αποτελεί δόγμα των «άσπονδων φίλων και συμμάχων μας (1).
Τη μέθοδο που ενέκριναν τελικά τα μακρόπνοα στρατηγικά τους σχέδια δεν ήταν τα όπλα, όπως στην πρώην Γιουγκοσλαβία, αλλά ένα άλλο όπλο πιο αποτελεσματικό από τα όπλα. Τον στραγγαλισμό και κυριολεκτικό αλυσόδεμα της Ελλάδας και της Κύπρου και τον απόλυτο έλεγχο, μέσω κυρίως τεσσάρων καθοριστικών μεθόδων. Πρώτον μέσω του πολυπολιτισμικού αφελληνισμού από αριστεροδεξιά. Δεύτερον μέσω του οικονομικού στραγγαλισμού Ελλάδας και Κύπρου. Τρίτον μέσω της πληθυσμιακής συρρίκνωσης των Ελλήνων, της άμεσης και έμμεσης γενοκτονίας και της πληθυσμιακής αλλοίωσης μέσω της λαθρομετανάστευσης και τέταρτον μέσω της αφαίρεσης εδαφών, (Δυτική Θράκη, Μακεδονία, Ήπειρος, Αιγαίο, Κύπρος. Τελικός στόχος η πλήρης αποδυνάμωση της Ελλάδας σε όλα τα επίπεδα, οικονομικά, πολιτικά, κοινωνικά, πολιτισμικά, ώστε να μην παίζει κανέναν απολύτως ρόλο στο χώρο της Νοτιοανατολικής Μεσογείου.
Προς το παρόν κατάφεραν να διχοτομήσουν την Κύπρο, για να ελέγχεται από το ΝΑΤΟ. Και ο βασικός λόγος ήταν οι επαφές της Κύπρου με την Ρωσία. Ας μην ξεχνάμε ότι ο Μακάριος εθεωρείτο ο Κάστρο της Μεσογείου.
Μ’ ένα λόγο ο βασικός στόχος είναι η πλήρης και οριστική απομόνωση της Ελλάδας και της Κύπρου από την Ρωσία. Ο αποκλεισμός οποιασδήποτε επαφής που θα έθετε σε τωρινό ή μελλοντικό εναγκαλισμό τον ζωτικό αυτό χώρος της Δύσης από τη Ρωσία.
Γιατί η Ρωσία, κατά τη δική μου άποψη, αν δεν είχε μεσολαβήσει το σοβιετικό καθεστώς, θα ήταν ήδη, αλλά θα είναι σίγουρα στο μέλλον η μεγαλύτερη παγκόσμια δύναμη, γιατί διαθέτει τα πάντα προς επίτευξη αυτού του σκοπού, που δεν τα διαθέτουν ούτε οι ΗΠΑ ούτε η Κίνα, ούτε οποιαδήποτε ιμπεριαλιστική δύναμη προκύψει στο μέλλον.
Αν θέλουμε λοιπόν να ερμηνεύσουμε σωστά τα φαινόμενα και τα τεκταινόμενα στην Ελλάδα και την Κύπρο πρέπει να τα ερμηνεύσουμε, τα κατανοήσουμε και καταστρώσουμε την δική μας στρατηγική κάτω απ’ αυτό το πρίσμα.
Και ένα τελευταίο. Κανένας εξωτερικός παράγοντας δεν πρόκειται να μας σώσει, εκτός από εμάς τους ίδιους. Όσο ζητούμε σωτήρες απ’ έξω ή από μέσα και δεν αυτενεργούμε, η κατάσταση στην Ελλάδα και την Κύπρο θα χειροτερεύει.
Όσο κι αν πονάει μια τέτοια αλήθεια, μόνο με τις δικές μας δυνάμεις και ασφαλώς με αμοιβαίες συμμαχίες θα βγούμε από τα αδιέξοδα.
Θα χρειαστεί πολύς πόνος και πολύς κόπος και αρετήν και τόλμην κατά Κάλβον, όμως, αν δεν βασιστούμε στις δικές μας δυνάμεις, ένα είναι βέβαιο: ούτε η Δύση ούτε η Ανατολή θα μας σώσει, όπως δεν μας έχει σώσει έως τώρα ποτέ, χωρίς τη δική μας απελευθερωτική θέληση και δράση.
Βασικά χρειαζόμαστε πατριωτικές κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις μ’ ένα τέτοιο όραμα και μια τέτοια στρατηγική, αν θέλουμε να σώσουμε την Ελλάδα, την Κύπρο κα τον Ελληνισμό από τον αφανισμό.
Και πατριωτικές δυνάμεις είναι εκείνες που είναι πρόθυμες και πέτρες ακόμη να τρώνε (και ο νοών νοείτω), προκειμένου να σώσουν την Ελλάδα, την Κύπρο και τον Ελληνισμό.
Αυτή είναι η πρόκληση και αυτό είναι το ζητούμενο!
[1]«Ο ελληνικός λαός είναι δυσκολοκυβέρνητος και γι’ αυτό πρέπει να τον πλήξουμε βαθιά στις πολιτισμικές του ρίζες. Τότε ίσως συνετισθεί. Εννοώ δηλαδή να πλήξουμε τη γλώσσα, τη θρησκεία, τα πνευματικά και ιστορικά του αποθέματα, ώστε να εξουδετερώσουμε κάθε δυνατότητα του να αναπτυχθεί, να διακριθεί, να επικρατήσει, για να μη μας παρενοχλεί στα Βαλκάνια, στην Ανατολική Μεσόγειο, στη Μέση Ανατολή, σε όλη αυτή τη νευραλγική περιοχή, μεγάλης στρατηγικής σημασίας για μας, για την πολιτική των ΗΠΑ».
http://www.berlin-athen.eu