Οικονομικά αδιέξοδα και η ολοκλήρωση του δράματος
Συχνά με ρωτούν αν η ακολουθούμενη πολιτική μπορεί να σώσει τη χώρα.
Η απάντησή είναι όχι χωρίς την ανατροπή της τροϊκανής πολιτικής.
Αν αυτή συνεχίσει, τότε όχι μόνο κινδυνεύει η χώρα με καταστροφή, αλλά πιθανά να απολέσει τα μέσα μελλοντικής ανάκαμψης.
Να τεθεί σε μια τροχιά που η ύφεση θα συμβαδίζει με παραπέρα αύξηση του χρέους καθώς και παύση πληρωμών στο εσωτερικό της χώρας. Μια τέτοια «συνάντηση» θα βυθίσει την Ελλάδα σε ανυπολόγιστο πόνο. Προκύπτει το ερώτημα: αν κινδυνεύσει να χαθεί η χώρα δεν θα έχουν, αναλογικά, απώλειες και οι εταίροι μας; Η απάντηση είναι όχι.
Πρώτον διότι ήδη διασφάλισαν μεγάλο μέρος από τα συμφέροντά τους.
Δεύτερον, διότι αν καταστραφεί η χώρα θα αποκτήσουν άμεσο έλεγχο σε ακόμα μεγαλύτερο τμήμα του πλούτου της.
Τρίτον, διότι πιστεύουν ότι τα δάνειά τους θα εξακολουθούν να εξυπηρετούνται, αφού ας έχουν δέσει χειροπόδαρα.
Τις δόσεις δανείων στην Ελλάδα τις βάζουν σε ειδικό λογαριασμό που ελέγχουν οι ίδιοι.
Μέσω αυτού διασφαλίζουν την αποπληρωμή των δικών τους δανείων, ενώ αυξάνουν τον λογαριασμό σε μας.
Οι δανειστές μας, επισείουν όλο και πιο σκοτεινούς κινδύνους για τη χώρα ώστε να αποκτήσουν όλο και πιο φτηνά τα ασημικά της.
Τοιουτοτρόπως χάνονται από τα χέρια της Ελληνικής πολιτείας τα όποια εργαλεία ανάκαμψης. Αυτή η εκτίμηση ισχύει ιδιαίτερα ως προς τις Ελληνικές Τράπεζες.
Αυτές βρίσκονται σήμερα σε διαδικασία ενοποίησης. Στη συνέχεια θα περάσουν στο ταμείο χρηματοδότησης και από εκεί το αργότερο σε 2-3 χρόνια στα χέρια ξένων τραπεζών.
Συνολικά, ο ξένος παράγοντας, κύρια Γερμανία, θα ελέγχει και μετά την όποια «ανάκαμψη» το κράτος μέσω του συστήματος εποπτείας. Την εσωτερική αγορά μέσω των ρυθμίσεων που θα επιβάλλει η επιτροπεία. Και με τις εξαγορές τις τράπεζες.
Με άλλα λόγια, όσο πιο πολύ θα έχει προχωρήσει ο έλεγχος της χώρας, που τελευταία επιταχύνεται, τόσο πιο δύσκολα θα είναι να βγει από τον φαύλο κύκλο στον οποίο έχει περιέλθει.Ο χρόνος δεν μετρά υπέρ της ανόρθωσης της Ελλάδας.
Η απαλλαγή της από τις μνημονιακές πολιτικές επείγει κάθε μέρα και περισσότερο.
Να το πω αλλιώς, μια πολιτική κόντρα στα σχέδια Βρυξελλών και Βερολίνου, Σωτηρίας της Ελλάδας, θα συναντά στο μέλλον πολύ περισσότερες δυσκολίες από ότι σήμερα.
Άρα η Ελλάδα βρίσκεται σε ένα σταυροδρόμι στο οποίο οφείλει να πατήσει φρένο. Αλλιώς θα τσακιστεί στις παγίδες της Ολιγαρχίας και της τρόικας που θα παριστάνουν κατόπιν τις «πρώτες βοήθειες» για μια πολιτική που έχουν επιβάλλει οι ίδιοι.
Πολλοί θεωρούν ότι το σενάριο που μόλις ανέλυσα είναι το κακό σενάριο το οποίο δεν θα επικρατήσει διότι «που θα πάει», θα πέσουν λεφτά στη χώρα, όπως εκείνα του ΕΣΠΑ και των ιδιωτικοποιήσεων.
Καταρχάς σημειώνω, ότι το ΕΣΠΑ περνά όλο και περισσότερο στον έλεγχο της τρόικας. Αυτή έχει άλλα κριτήρια από ότι χρειάζεται για να αναπτυχθεί ολόπλευρα η Ελλάδα και όχι ως μια συμπληρωματική οικονομία τρίτων.
Αλλά και οι Ιδιωτικοποιήσεις δεν είναι επενδύσεις με την κυριολεκτική έννοια της λέξης.
Στην ουσία πρόκειται για μεταβίβαση δημόσιας ιδιοκτησίας σε τρίτο (που μπορεί να είναι κράτος άλλης χώρας).
Η μεταβίβαση αυτή από μόνη της δεν δημιουργεί ούτε θέσεις εργασίας ούτε εισάγει νέες μεθόδους οργάνωσης και τεχνολογίας.
Κατά συνέπεια δεν αυξάνει την όποια παραγωγικότητα.
Τέλος, υπάρχουν πολλοί ιδιοκτήτες ακίνητων που εξαιτίας του τετραγώνου της κόλασης, όπως το ονομάζω, τουτέστιν αφενός αύξησης φόρων, τιμών, χαρατσιών και αφετέρου μείωσης εισοδήματος/ μισθών/ συντάξεων, δεν είναι σε θέση να πληρώσουν οτιδήποτε. Ανάμεσά τους, κάποιοι ελπίζουν ότι δεν θα υποστούν επιπλέον ζημιές.
Όμως, οφείλουν να γνωρίζουν, ότι στα πλαίσια της πολιτικής που εξήγησα προηγούμενα, ο ξένος παράγοντας επιδιώκει να θέσει υπό την κηδεμονία του όχι μόνο τον δημόσιο πλούτο, αλλά και τον ιδιωτικό.
Πολλοί με ρωτάνε και να τον κάνει τι;
Η απάντηση είναι απλή: τα δάνεια που δεν εξυπηρετούνται έχουν τιτλοποιηθεί.
Αυτό σημαίνει ότι έχουν δοθεί σε ξένους χρηματοπιστωτικούς οίκους σε πολύ χαμηλότερες τιμές, από το μη πληρωθέν ποσό.
Αυτοί, στην κατάλληλη στιγμή, θα ζητήσουν να πάρουν τις ιδιωτικές ιδιοκτησίες μαύρων δανείων. Σπίτια, διαμερίσματα, οικόπεδα. Τότε το δράμα της χώρας θα έχει ολοκληρωθεί.
ΝΙΚΟΣ ΚΟΤΖΙΑΣ
Συχνά με ρωτούν αν η ακολουθούμενη πολιτική μπορεί να σώσει τη χώρα.
Η απάντησή είναι όχι χωρίς την ανατροπή της τροϊκανής πολιτικής.
Αν αυτή συνεχίσει, τότε όχι μόνο κινδυνεύει η χώρα με καταστροφή, αλλά πιθανά να απολέσει τα μέσα μελλοντικής ανάκαμψης.
Να τεθεί σε μια τροχιά που η ύφεση θα συμβαδίζει με παραπέρα αύξηση του χρέους καθώς και παύση πληρωμών στο εσωτερικό της χώρας. Μια τέτοια «συνάντηση» θα βυθίσει την Ελλάδα σε ανυπολόγιστο πόνο. Προκύπτει το ερώτημα: αν κινδυνεύσει να χαθεί η χώρα δεν θα έχουν, αναλογικά, απώλειες και οι εταίροι μας; Η απάντηση είναι όχι.
Πρώτον διότι ήδη διασφάλισαν μεγάλο μέρος από τα συμφέροντά τους.
Δεύτερον, διότι αν καταστραφεί η χώρα θα αποκτήσουν άμεσο έλεγχο σε ακόμα μεγαλύτερο τμήμα του πλούτου της.
Τρίτον, διότι πιστεύουν ότι τα δάνειά τους θα εξακολουθούν να εξυπηρετούνται, αφού ας έχουν δέσει χειροπόδαρα.
Τις δόσεις δανείων στην Ελλάδα τις βάζουν σε ειδικό λογαριασμό που ελέγχουν οι ίδιοι.
Μέσω αυτού διασφαλίζουν την αποπληρωμή των δικών τους δανείων, ενώ αυξάνουν τον λογαριασμό σε μας.
Οι δανειστές μας, επισείουν όλο και πιο σκοτεινούς κινδύνους για τη χώρα ώστε να αποκτήσουν όλο και πιο φτηνά τα ασημικά της.
Τοιουτοτρόπως χάνονται από τα χέρια της Ελληνικής πολιτείας τα όποια εργαλεία ανάκαμψης. Αυτή η εκτίμηση ισχύει ιδιαίτερα ως προς τις Ελληνικές Τράπεζες.
Αυτές βρίσκονται σήμερα σε διαδικασία ενοποίησης. Στη συνέχεια θα περάσουν στο ταμείο χρηματοδότησης και από εκεί το αργότερο σε 2-3 χρόνια στα χέρια ξένων τραπεζών.
Συνολικά, ο ξένος παράγοντας, κύρια Γερμανία, θα ελέγχει και μετά την όποια «ανάκαμψη» το κράτος μέσω του συστήματος εποπτείας. Την εσωτερική αγορά μέσω των ρυθμίσεων που θα επιβάλλει η επιτροπεία. Και με τις εξαγορές τις τράπεζες.
Με άλλα λόγια, όσο πιο πολύ θα έχει προχωρήσει ο έλεγχος της χώρας, που τελευταία επιταχύνεται, τόσο πιο δύσκολα θα είναι να βγει από τον φαύλο κύκλο στον οποίο έχει περιέλθει.Ο χρόνος δεν μετρά υπέρ της ανόρθωσης της Ελλάδας.
Η απαλλαγή της από τις μνημονιακές πολιτικές επείγει κάθε μέρα και περισσότερο.
Να το πω αλλιώς, μια πολιτική κόντρα στα σχέδια Βρυξελλών και Βερολίνου, Σωτηρίας της Ελλάδας, θα συναντά στο μέλλον πολύ περισσότερες δυσκολίες από ότι σήμερα.
Άρα η Ελλάδα βρίσκεται σε ένα σταυροδρόμι στο οποίο οφείλει να πατήσει φρένο. Αλλιώς θα τσακιστεί στις παγίδες της Ολιγαρχίας και της τρόικας που θα παριστάνουν κατόπιν τις «πρώτες βοήθειες» για μια πολιτική που έχουν επιβάλλει οι ίδιοι.
Πολλοί θεωρούν ότι το σενάριο που μόλις ανέλυσα είναι το κακό σενάριο το οποίο δεν θα επικρατήσει διότι «που θα πάει», θα πέσουν λεφτά στη χώρα, όπως εκείνα του ΕΣΠΑ και των ιδιωτικοποιήσεων.
Καταρχάς σημειώνω, ότι το ΕΣΠΑ περνά όλο και περισσότερο στον έλεγχο της τρόικας. Αυτή έχει άλλα κριτήρια από ότι χρειάζεται για να αναπτυχθεί ολόπλευρα η Ελλάδα και όχι ως μια συμπληρωματική οικονομία τρίτων.
Αλλά και οι Ιδιωτικοποιήσεις δεν είναι επενδύσεις με την κυριολεκτική έννοια της λέξης.
Στην ουσία πρόκειται για μεταβίβαση δημόσιας ιδιοκτησίας σε τρίτο (που μπορεί να είναι κράτος άλλης χώρας).
Η μεταβίβαση αυτή από μόνη της δεν δημιουργεί ούτε θέσεις εργασίας ούτε εισάγει νέες μεθόδους οργάνωσης και τεχνολογίας.
Κατά συνέπεια δεν αυξάνει την όποια παραγωγικότητα.
Τέλος, υπάρχουν πολλοί ιδιοκτήτες ακίνητων που εξαιτίας του τετραγώνου της κόλασης, όπως το ονομάζω, τουτέστιν αφενός αύξησης φόρων, τιμών, χαρατσιών και αφετέρου μείωσης εισοδήματος/ μισθών/ συντάξεων, δεν είναι σε θέση να πληρώσουν οτιδήποτε. Ανάμεσά τους, κάποιοι ελπίζουν ότι δεν θα υποστούν επιπλέον ζημιές.
Όμως, οφείλουν να γνωρίζουν, ότι στα πλαίσια της πολιτικής που εξήγησα προηγούμενα, ο ξένος παράγοντας επιδιώκει να θέσει υπό την κηδεμονία του όχι μόνο τον δημόσιο πλούτο, αλλά και τον ιδιωτικό.
Πολλοί με ρωτάνε και να τον κάνει τι;
Η απάντηση είναι απλή: τα δάνεια που δεν εξυπηρετούνται έχουν τιτλοποιηθεί.
Αυτό σημαίνει ότι έχουν δοθεί σε ξένους χρηματοπιστωτικούς οίκους σε πολύ χαμηλότερες τιμές, από το μη πληρωθέν ποσό.
Αυτοί, στην κατάλληλη στιγμή, θα ζητήσουν να πάρουν τις ιδιωτικές ιδιοκτησίες μαύρων δανείων. Σπίτια, διαμερίσματα, οικόπεδα. Τότε το δράμα της χώρας θα έχει ολοκληρωθεί.
ΝΙΚΟΣ ΚΟΤΖΙΑΣ