Της Κατερίνας Νικολάου
.
Μου ήρθε προχτές ένα e-mail από μία εταιρία -αυτό που λέμε- "ευρέσεως εργασίας".
Μου ήρθε προχτές ένα e-mail από μία εταιρία -αυτό που λέμε- "ευρέσεως εργασίας".
Η εταιρία αυτή προθυμοποιούνταν να με νοικιάσει ως σκλάβο εργαζόμενο για...460 μηνιαίως. Μάλιστα θα λάβω αυτό το τεράστιο ποσό επειδή είμαι και απόφοιτη πανεπιστημίου και όλα αυτά με τις ευλογίες, μη σας πω την παρότρυνση και τον σχεδιασμό του Υπουργείου Εργασίας.
Φανταστείτε τώρα έναν νέο-νέα έως 29 ετών με 490 ευρώ.
Να παντρευτεί;
Να κάνει οικογένεια;
Να ταξιδέψει να ανοίξει το μυαλό του;
Να μείνει μόνος του;
Πώς με 460 ευρώ;
Στη Θεσσαλονίκη θέλει 30 ευρώ μόνο για μια μηνιαία κάρτα του ΟΑΣΘ.
Μια γκαρσονιέρα ενοικιάζεται με 180-200 ευρώ τουλάχιστον.
Και το πιο φθηνό ψωμί έχει 50 λεπτά.
Το γάλα 1,15.
Πώς λοιπόν να βγούνε οι αριθμοί;
Για να μην πούμε για ρεύμα και πετρέλαιο.
Πώς θα βγει να ξοδέψει χρήματα αυτός ο άνθρωπος ώστε να κινηθεί η οικονομία;
Και αν πάρει αυτά τα 490 θα θεωρείται και τυχερός γιατί για τετράωρος παίρνεις περίπου 250€.