Η διατύπωση που αυτές τις μέρες αποτελεί κοινό τόπο έκφρασης τόσο των κομματων που υποστηρίζουν την κυβέρνηση, όσο και των περισσοτερων αντιπολιτευτικών σχηματισμών συνοψίζεται στο: «όχι αλλα μέτρα » !
Έκφραση που διατυπώνεται σε διαφορές εκδοχές και "κλίνεται" για διάφορες ..ανάγκες!
Στο άκουσμα της, δημιουργεί ανακουφιση ,ελπιδα,προσδοκια ,προσμονή….διέξοδο! Ανάλογα με τον δέκτη!
Αυτή βεβαια είναι μια πρώτη εικόνα .!
Πόσο όμως μπορεί να στηρίξει αυτή την εικόνα ,ένας πολίτης που στην πρώτη συνάντηση με τον συνομιλητή του, είναι υποχρεωμένος να περιγράψει ότι "στην πρόσφατη επίσκεψη του σε μεγάλο νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης για λόγους υγείας δεν μπόρεσε να βρει.. τουαλέτα ανοιχτή επειδή αδυνατούσαν οικονομικά να …τις λειτουργήσουν!»
Και αμέσως μετά –γιατί να μη μελαγχολεί κανεις για τον πραγματικό στόχο των μέτρων- όταν στη διπλανή παρέα «λειτουργών της θέμιδας» η συζήτηση δυναμώνει σχετικά με το ευρωπαϊκό, πολιτιστικό και ανθρωπιστικό κεκτημένο που σχετίζεται αφ ενος μεν με το «τεκμήριο της αθωότητας» και το ποτε οριζεται επίορκος ενας δημόσιος υπάλληλος αλλα και αφ ετερου γιατι ακομη δεν εχει εισαχθει η αξιολογηση στον δημοσιο τομεα !
Θα ήταν εύκολο σε μια καθημερινή «τυχαία «μέρα» να συναντήσει κανεις και να αριθμήσει παραδείγματα που δημιουργούν ρωγμές στην αξιοπιστία της διατύπωσης «όχι αλλά μετρα»!
Τα πράγματα όμως γίνονται ακόμα πιο σκληρά, όταν δίνεται στη δημοσιότητα επιστημονική ερευνα ,για τη μεσαία τάξη ,που περιγράφει ότι για το 82% των μικρών επιχειρήσεων η κατάσταση έχει επιδεινωθεί. Ότι περίπου 170.000 επιχειρήσεις δηλώνουν πως αντιμετωπίζουν κίνδυνο κλεισίματος το επόμενο δωδεκάμηνο .Και πως εάν επαληθευτούν αυτές οι εκτιμήσεις τότε υπάρχει κίνδυνος απώλειας 195.000 θέσεων συνολικής απασχόλησης (εργοδότες, αυτοαπασχολούμενοι, μισθωτοί).
Δεν είναι στην πρόθεση μου να περιγράψω μια ερευνα που εύκολα μπορεί κάνεις να την αναζητήσει και να λάβει γνώση.
Το ερώτημα που προκύπτει είναι ότι ,σε μια παραγωγική βάση που συρρικνώνεται και σε μια κοινωνία που έχει υπερβεί τα όρια της,
- γιατί οι νέες επενδύσεις αναζητωνται στις άρον-άρον εκποιήσεις και όχι σ ένα σχέδιο που στηρίζει τη μεσαία τάξη και θέτει ένα τουλάχιστον κατώφλι ασφάλειας για τη τόνωση της ζήτησης?
- γιατί η πληροφόρηση ,για τις προθέσεις σχετικά με την περίφημη ανακεφαλαιοποιηση και το προσδοκώμενο αποτέλεσμα της ρευστότητας ,στην καλλίτερη περίπτωση περιορίζεται στη χρηματοδότηση των μεγάλων έργων ?
Έχουν το ίδιο σχέδιο ανακεφαλαιοποιησης η κεντροδεξιά με την κεντροαριστερά η καλλίτερα οι δυνάμεις της αριστεράς και του δημοκρατικού σοσιαλισμού?
Ακόμη και για τα σχεδία της απασχόλησης, γιατί δεν γίνονται ,κυβερνητικη πρωτοβουλια,νόμος του κράτους ,αλλά παρουσιάζονται ως μια εξαγγελία προθέσεων?
Σταχυολόγησα «τυχαίες περιπτώσεις θεμάτων» μιας καθημερινής δυστυχώς μέρας για μεγεθύνω την παρατήρηση ότι πλέον για τον πολίτη ,την οικονομία και τις παραγωγικές δυνάμεις το θέμα δεν είναι απλά το:
-«όχι αλλά μέτρα » αλλά η υποχρέωση των κομματων να απαιτήσουν αλλαγή των πολιτικων που πολλαπλασιάζουν τα άδικα μέτρα !
Αναφέρομαι σε γεγονός που οι προοδευτικές δυνάμεις της Ευρώπης ,αλλά και εκλογικές κοινωνικές πλειοψηφίες το απαιτούν ,παρά τη λυσσώδη αντίδραση της «επικοινωνιακής δημοκρατίας» και των εκπροσωπων της.
Η πίστωση χρόνου, για την εφαρμογή μιας πολιτικης που «κινεζοποιει» η «βαλκανοποιει» την οικονομία,δεν δίνεται πλέον από τους πολίτες!Δεν θεωρουν ότι "ανταγωνισμός" είναι μόνο μειωση του εργασιακου κόστους , η πολιτική που αναδιανέμει στους λίγους τα μέσα παραγωγης ! Δεν δινεται ούτε καν με το τρυκ της εναλλαγής-"ανανέωσης"- προσωπων .
Το συμπέρασμα είναι καθαρό : Οι δυνάμεις της αριστεράς ,του δημοκρατικού σοσιαλισμου.και της κεντροαριστεράς είναι η ώρα πλεον να αναμετρηθούν και με τα αιτια που δημιουργουν τα μετρα και όχι μόνο με το αποτέλεσμα! Γιατι η Ελλαδα πρεπει να επιλεξει ευρωπαικη και οχι τριτοκοσμικη λυση!