Μια χώρα χωρισμένη στα δύο.
Μια μερίδα θα συνεχίσει να ασχολείται και σήμερα και αύριο και τις υπόλοιπες μέρες με το καινούργιο I-Pod και με το πού θα πάει για ποτό ή για φαγητό το βράδυ. Είναι εκείνοι που θεωρούν τα μέτρα “αναγκαία”… προφανώς για να ζήσουν οι ίδιοι και να πεθάνουν οι υπόλοιποι.
Η πλειοψηφία θα αντιμετωπίσει ακόμα μία αφαίμαξη (οικονομική), ακόμα μια ξεφτίλα (ηθική), μια ισοπέδωση των ονείρων της.
Έτσι είναι αυτά. Και αν βγεις και μιλήσεις να σε λένε και γραφικό και να σου επιτίθενται. Και να σου αμολάνε αμέσως ένα ξερό “και ο Τσίπρας αν βγει τι θα κάνει;” λες και τους είπες ότι έχεις ψηφίσει οπωσδήποτε Τσίπρα. Και να τρέμεις περιμένοντας τον επόμενο λογαριασμό της ΔΕΗ, την εφορία και να μην έχεις βενζίνη να πας μέχρι τη Λούτσα. Και να δίνεις 80 λεπτά στον γείτονά σου, αξιοπρεπέστατο απολυμένο πλέον οικογενειάρχη για να πάρει σημερινό ψωμί από το φούρνο και όχι χθεσινό και προχθεσινό.
Και να τρέμεις απέναντι σε μια αστυνομία που μόνο το καθήκον της δεν κάνει, δηλαδή να σε προστατεύει. Μια αστυνομία που προτιμά να ξεφτιλίζει δημόσια δυστυχισμένες υπάρξεις βγάζοντας φόρα παρτίδα όλα τα στοιχεία τους, αλλά από την άλλη χειροκροτά εμπόρους ναρκωτικών και εκβιαστές.
Και οι βολεμένοι να απολαμβάνουν το ποτό τους στα τρέντι στέκια της πρωτεύουσας και να σχεδιάζουν την καλοκαιρινή απόδραση στη Σαντορίνη…
http://wsedw.wordpress.com/2013/02/16/%CF%86%CE%AD%CE%AD%CE%AD%CE%AD%CF%84%CE%B1/