«Θεωρούμε ότι το "χαράτσι" ακινήτων είναι παράνομο και αντισυνταγματικό, όπως από την αρχή της εφαρμογής του συγκεκριμένου έκτακτου, υποτίθεται, μέτρου είχαμε επισημάνει, και ως εκ τούτου δεν μπορεί παρά να επιμένουμε στην οριστική κατάργησή του». Ο Γιάννης Μηλιός, στην εκδήλωση του ΣΥΡΙΖΑ για το φορολογικό.
«Τo χαράτσι και η εισφορά αλληλεγγύης είναι υπό αίρεση. Υπό κατάργηση είναι το χαράτσι μόνο για κάποιες κατηγορίες όπως οι άνεργοι. Αν δεν βρούμε το λογαριασμό τι θα κάνουμε; Ο,τι αφορά δημοσιονομικό μέγεθος, θα ήταν ανεύθυνο να πω "καταργούμε αυτό", χωρίς να πω τι θα βάλουμε στη θέση του». Ο Γιάννης Δραγασάκης στη ΝΕΤ, μια βδομάδα πριν...
Διαλέγετε και παίρνετε. Αν είστε εργαζόμενος, παίρνετε Μηλιό και παραμυθιάζεστε με την ιδέα πως έτσι και γίνει κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ θα καταργήσει αυθωρεί και παραχρήμα το χαράτσι. Αν είστε στέλεχος της Κομισιόν, του ΔΝΤ, της γερμανικής κυβέρνησης, των αστικών ΜΜΕ, παίρνετε Δραγασάκη και πείθεστε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πρόκειται να καταργήσει κανένα φορομπηχτικό μέτρο, αν δεν εξασφαλίσει άλλα φορολογικά έσοδα, ότι δεν πρόκειται να θέσει σε διακινδύνευση το «πρόγραμμα», δηλαδή τη βαρβαρότητα του Μνημόνιου.
Και βέβαια, ο Δραγασάκης δεν είχε κανένα πρόβλημα να εμφανιστεί στη φιέστα που οργάνωσε ο ΣΥΡΙΖΑ στην αίθουσα τελετών του ΕΒΕΑ, υπό τις προστατευτικές φτερούγες του Κ. Μίχαλου (!), και να βγάλει το λογύδριό του υπό την ιδιότητα του επικεφαλής του «Τμήματος Οικονομικής Πολιτικής ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ». Εμπειρος στο πολιτικό παιχνίδι, περιορίστηκε σε γενικολογίες για «μια νέου τύπου κοινωνία, βασισμένη σε νέα αξιακά, παραγωγικά και καταναλωτικά πρότυπα» και για «έναν νέο τρόπο ανάπτυξης», που θα καταστήσει «τη χώρα μας ένα διεθνές κέντρο παραγωγής πολιτισμού, γνώσης και ποιοτικών προϊόντων σε μια κοινωνία αλληλεγγύης και δικαιοσύνης». Στα συγκεκριμένα δεν μπήκε, γιατί κρατάει για τον εαυτό του το ρόλο του «σοβαρού» που «δεν λαϊκίζει».
Ακολούθησε η παρουσίαση ενός τεράστιου κειμένου, υπό τον τίτλο «Για ένα δίκαιο και αποτελεσματικό φορολογικό σύστημα» (οποία πρωτοτυπία!), το οποίο από την αρχή ακόμη υποτίθεται ότι απαντά «στο αγωνιώδες ερώτημα των πολιτών, "πού θα βρεθούν τα χρήματα;"». Η απάντηση είναι (μαντέψτε)… μες στην πρωτοτυπία: «Τα χρήματα θα βρεθούν από: την πάταξη της φοροδιαφυγής, τη μείωση της φοροαποφυγής, τη μεταφορά του φορολογικού βάρους από τα χαμηλά και μεσαία εισοδήματα στα μεγάλα και υψηλά εισοδήματα και περιουσίες»! Πάρτε το προεκλογικό πρόγραμμα οποιουδήποτε κόμματος, πάρτε τις προγραμματικές δηλώσεις οποιασδήποτε κυβέρνησης, πάρτε την εισηγητική έκθεση οποιουδήποτε σχεδίου προϋπολογισμού από καταβολής ελληνικού κράτους και θα δείτε να γράφουν ακριβώς τα ίδια.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, βέβαια, έχει βρει μια καραμέλα. Το περιβόητο «περιουσιολόγιο» που θα επιτρέψει «την ουσιαστική φορολογική ανακούφιση των ανέργων, των χαμηλόμισθων, των χαμηλοσυνταξιούχων, των μικροϊδιοκτητών, των μικρομετόχων και μικροομολογιούχων, με ταυτόχρονη αύξηση των συνολικών εσόδων του κράτους». Μόνο που κι αυτά μας τα ‘χουν πει κι άλλοι (μηδέ του διαβόητου Παπακωνσταντίνου εξαιρουμένου). Γι’ αυτό και δεν έχει νόημα να μπούμε σε συζήτηση για τα επιμέρους μέτρα που παρουσιάζονται ως προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ, όταν δεν γίνεται λόγος για τα «δημοσιονομικά ισοδύναμά» τους, με δεδομένο ότι η δημοσιονομική πειθαρχία (ο βασικός δημοσιονομικός στόχος του Μνημόνιου, δηλαδή) δεν αμφισβητείται από τον ΣΥΡΙΖΑ.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δέχεται βολές για τις συνεχείς κωλοτούμπες, τα αλισβερίσια με Σόιμπλε, αμερικάνικη κυβέρνηση, ΔΝΤ, τον εξωραϊσμό του καραμανλισμού κτλ. και είχε ανάγκη από μια ένεση φιλολαϊκής δημαγωγίας, για να ισορροπήσει λίγο την κατάσταση. Επέλεξε το φορολογικό, όπως κάνουν όλα τα αστικά κόμματα, όταν βρίσκονται στην αντιπολίτευση. Γι’ αυτό και δεν έχει νόημα να σχολιάσουμε τις επιμέρους προτάσεις, οι οποίες θα γίνουν σκόνη που θα σκορπιστεί στους πέντε ανέμους, αν ποτέ ο ΣΥΡΙΖΑ αναδειχτεί σε κυβερνητικό κόμμα. Οπως ακριβώς διασκορπίστηκαν και τα διάφορα «Ζάππεια» του Σαμαρά. Δε θ’ αποφύγουμε τον πειρασμό ενός μόνο σχολίου.
Οπως κάθε φορολογική πρόταση που… σέβεται τον εαυτό της, ειδικά αν έχει την ταμπέλα της «αριστερής», έτσι και αυτή του ΣΥΡΙΖΑ προβλέπει ότι «θ’ αλλάξει τα φώτα» στο μεγάλο κεφάλαιο. Πώς συμβιβάζεται αυτό με απόψεις σαν αυτή που πολύ πρόσφατα («Βήμα», 24.2.13) διατύπωσε ο Γ. Σταθάκης; «Δεν υπάρχει καμία αποδοκιμασία των ξένων επενδύσεων, υπάρχει αποδοκιμασία των επενδύσεων που είναι αποκλειστικά προσανατολισμένες στο πακέτο ιδιωτικοποιήσεων, στην κοινή ωφέλεια και στο real estate. Ο ΣΥΡΙΖΑ γενικώς στηρίζει τις επενδύσεις που αναβαθμίζουν την παραγωγική οικονομία της χώρας, τις υποδομές στον τουρισμό και αλλού και συνεπώς είμαστε πολύ θετικοί, θέλουμε ένα θεσμικό, φορολογικό και περιβαλλοντικό πλαίσιο σαφές και αυτό θα κάνουμε ως κυβέρνηση προκειμένου να διευκολύνουμε τις ξένες επενδύσεις στην Ελλάδα».
ΥΓ1:. Στην ίδια συνέντευξή του ο Σταθάκης επανέλαβε την παμπάλαια θεωρία που όλες οι κυβερνήσεις χρησιμοποιούν: πρώτα να μεγαλώσει η πίτα και μετά να δούμε πώς θα τη μοιράσουμε (μετά, δηλαδή, να δούμε για αυξήσεις μισθών και συντάξεων, φοροαπαλλαγές για τους εργαζόμενους κτλ.). Είπε χαρακτηριστικά: «Η επιστροφή μισθών και συντάξεων σε επίπεδα συμβατά με εκείνα προ του 2009 μπορεί να γίνει μόνο υπό την προϋπόθεση ότι η οικονομία ανακάμπτει και βρίσκεται στα επίπεδα του 2009. Αυτό είναι μια σταδιακή διαδικασία. Προφανώς επιδίωξη του ΣΥΡΙΖΑ είναι, εφόσον η οικονομία επιστρέψει σε ρυθμούς ανάπτυξης, τόσο οι εργαζόμενοι όσο και οι συνταξιούχοι να έχουν το αναλογούν μερίδιο στην ανάπτυξη αυτή».
ΥΓ2: Αλήθεια, ποιο είναι το «αναλογούν μερίδιο» σε εργαζόμενους και συνταξιούχους από την ανάπτυξη; Αν δεν κάνουμε λάθος, μόνο οι εργάτες είναι παραγωγικοί. Οι κεφαλαιοκράτες είναι αντιπαραγωγικοί, δεδομένου ότι βάζουν μόνο κεφάλαιο και όχι εργασία. Σαν πολύ χοντροκομμένα δεν ευλογεί τον καπιταλισμό το οικονομικό στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ;
ΥΓ3: Οι «αριστεροί» του ΣΥΡΙΖΑ διέρρευσαν τη δυσαρέσκειά τους, για το άδειασμα του «δεν πληρώνω» από τη φορολογική πρόταση του κόμματός τους. Πράγματι, όπως αναφέρει η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ, η σημερινή φορολογική πολιτική είναι άδικη, αλλά «δημιουργεί κάτι που είναι πολύ επικίνδυνο: μια καινοφανή και ευρέως διαδεδομένη αντίληψη μιας νέας γενιάς πολιτών που θεωρούν (τις περισσότερες φορές δικαίως) τη μη εκπλήρωση των φορολογικών υποχρεώσεών τους ως “νόμιμη”, αφού προέχει η επιβίωση των ίδιων και των οικογενειών τους. Η καλλιέργεια μιας τέτοιας κουλτούρας, δεν είναι άνευ σημασίας, -ιδίως σε μια χώρα που οι πολιτικές ηγεσίες επέτρεψαν και καλλιέργησαν την κουλτούρα της φοροδιαφυγής σε εκτεταμένα τμήματα του πληθυσμού, ώστε να λαμβάνουν συγχωροχάρτι για την δική τους διαπλοκή και για την φοροδιαφυγή των μεγάλων εισοδημάτων που συστηματικά προωθούσαν και προστάτευαν. Και θα δημιουργήσει τεράστια προβλήματα, ακόμα και όταν υπάρξει μια δίκαιη φορολογική πολιτική, σε μια οικονομία που ανακάμπτει μετά από μεγάλες πολιτικές αλλαγές».
Σε απλά ελληνικά, αυτό σημαίνει: να μην ενθαρρύνουμε το «δεν πληρώνω», γιατί θα τα βρούμε μπροστά μας όταν γίνουμε κυβέρνηση και δε θα μπορούμε να εισπράξουμε τα χαράτσια που θα διατηρήσουμε ή που θα επιβάλλουμε. Δικαίως οργίστηκαν οι «αριστεροί» του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά γιατί η οργή εκφράζεται με «διαρροές» και όχι επίσημα; Και το κυριότερο: γιατί δεν οργίζονται με τη στρατηγική των «ισοδύναμων μέτρων» που προβάλλει πλέον το κόμμα τους;
ΚΟΝΤΡΑ