Ο άνθρωπος, σκέφτεται με αφορμή διάφορα ερεθίσματα από το εξωτερικό περιβάλλον ή από τα συναισθήματα που δημιουργούνται μέσα του.
Η προπαγάνδα χρησιμοποιείται τις περισσότερες φορές σε τρεις τομείς: Στην πολιτική, στην θρησκεία και στο εμπόριο. Η προπαγάνδα άλλες φορές είναι φανερή (γνωρίζουμε ποιος και γιατί την κάνει), άλλες κρυφή (δεν γνωρίζουμε ποιος και γιατί την κάνει) και ορισμένες φορές γκρίζα (νομίζουμε ότι γνωρίζουμε ποιος και γιατί την κάνει).
Τα γεγονότα γύρω μας τρέχουν με ιλιγγιώδεις ρυθμούς και είναι εύλογο πολλά πράγματα να παρουσιάζονται με τρόπο ηθελημένο, προκειμένου να περνάει στον κόσμο αυτό που επιθυμούν κάποιοι και να αποκρύπτεται η αλήθεια.
Τα μεγαλύτερα θύματα της κακής προπαγάνδας είναι οι λεγόμενοι «ξερόλες», οι οποίοι βιάζονται να εκφέρουν άποψη, όντες επηρεασμένοι από κάποια «σοβαρά» ΜΜΕ και «σοβαρές» πηγές. Ακόμα κι αν η απόδειξη περί του αντιθέτου βρίσκεται μπροστά στα μάτια τους, αρνούνται πεισματικά να την αποδεχθούν, μιας και ο εγωισμός δεν αφήνει τον νου να λειτουργήσει σωστά.
Το μεγαλύτερο παράδειγμα κακής και σκόπιμης προπαγάνδας είναι η περίπτωση του Γαλιλαίου, που, έχοντας μελετήσει τα ελληνικά κείμενα, υποστήριζε την άποψη της ακινησίας του Ήλιου και της κίνησης της Γης. Οι «έγκυρες και σοβαρές» πηγές της εποχής, όμως, μαζί με την ανθρώπινη μάζα που τις εισάκουε κόντεψαν να τον στείλουν στην πυρά.
Η εκφορά της άποψης προϋποθέτει έρευνα και ανοιχτό μυαλό. Είναι εύκολο να παπαγαλίσεις κάτι, χωρίς να το ψάξεις, επειδή έτσι υποστηρίζει η πλειοψηφία. Το δύσκολο είναι να αντικρούσεις την ψεύτικη προπαγάνδα με επιχειρήματα. Σίγουρα, στην διαδρομή, θα υπάρξουν και σφάλματα, αφού ουδείς αλάθητος. Το θέμα είναι να τα αναγνωρίζουμε και να προχωράμε.
ΠΥΓΜΗ.gr
